Η παράθεση των γεγονότων, ας μη θεωρηθεί ως μια ιστορική πράξη, αλλά ως μια πράξη μνήμης. Ο καθένας μας ας προσθέσει και τις δικές του μνήμες. Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι του 1912 - 1913 μ' ένα μπέρδεμα ανάμεσα στην Ελλάδα, στην Τουρκία, στη Σερβία, στη Βουλγαρία, στο Μαυροβούνιο.

Το 1915 γίνεται η σφαγή των Αρμενίων από τους Τούρκους και ακολουθεί το 1922 η καταστροφή της Σμύρνης, της οποίας οι συνέπειες είναι πολύ γνωστές.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, που μάλλον ήταν η συνέχεια του Πρώτου, κράτησε από το 1939 μέχρι το 1945, με δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς, τραυματίες και ξεκληρισμένα νοικοκυριά εκ θεμελίων. Στην Ελλάδα, που μπήκε στον πόλεμο τον Οκτώβρη του 1940, τα δεινά κράτησαν περισσότερα χρόνια με όσα επακολούθησαν της Εθνικής Αντίστασης. Εμφύλιος, εκτελέσεις, εξορίες, φυλακές. Εχει προηγηθεί η άνοδος του ναζισμού στη Γερμανία, που εκπροσωπήθηκε από τον Χίτλερ και του φασισμού στην Ιταλία με τον Μουσολίνι.Στη διάρκεια αυτή, στη Γερμανία κατασκευάζονται τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα κρεματόρια, συντελείται η γενοκτονία των Εβραίων και οι εκτελέσεις και άλλων πολιτών της Ευρώπης. Δεν πρόκειται μόνο για γενοκτονία, αλλά για το τι προηγείται μέχρι ο κρατούμενος στα κρεματόρια να βρει το θάνατο.

Στις 6 Αυγούστου 1945, οι Αμερικανοί ρίχνουν στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας την πρώτη ατομική βόμβα, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν εκατόν πενήντα χιλιάδες άνθρωποι και να καούν εξήντα δύο χιλιάδες κατοικίες. Δυο μέρες αργότερα, πέφτει δεύτερη ατομική βόμβα στο Ναγκασάκι και σκοτώνει σαράντα χιλιάδες ανθρώπους.

Το 1953 γίνεται ο πόλεμος στην Κορέα, που τη διαμελίζει σε Βόρεια και Νότια και στα εκστρατευτικά σώματα συμμετέχουν και Ελληνες στρατιώτες, υπαξιωματικοί, αξιωματικοί, που υφίστανται τις δικές τους, που είναι δικές μας, απώλειες.

Το 1917 κι ενώ ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν σ' εξέλιξη, γίνεται η Επανάσταση και στις 7 Νοέμβρη οι μπολσεβίκοι καταλαμβάνουν την εξουσία.Τον Ιούνη του 1941, οι Γερμανοί απροειδοποίητα εισβάλλουν στη Σοβιετική Ενωση και αυτό σημαίνει είκοσι εκατομμύρια νεκρούς.

Είναι πολύ κουραστικό και μάλλον ξεχνιούνται οι χρονολογίες. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι τα γεγονότα, όπως: Ο Πόλεμος του Βιετνάμ, η Επανάσταση στην Κούβα, οι πολλαπλές δικτατορίες στις χώρες της Νότιας Αμερικής, η χούντα στη Χιλή, η διχοτόμηση της Κύπρου, το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και ότι το πολεμικό τοπίο στο Ιράκ δεν έχει ξεδιαλύνει ακόμα.

Τώρα μιλάμε για τους δείκτες στα Χρηματιστήρια της Ιαπωνίας και άλλων ασιατικών χωρών, την επικυριαρχία της Γερμανίας και όλα τ' άλλα, που συνθέτουν τη σύγχρονη ιστορία που βιώνουμε.

Ασφαλώς, δεν επιθυμούμε να είμαστε εχθροί με κανένα λαό, όμως τι είναι πιο εύκολο, να συγχωρήσεις ή να ξεχάσεις;

Ωστόσο, παραμένει το ερώτημα, γιατί κανένας δε μιλάει για το τι υπήρξε ιστορικά ο 20ός αιώνας.

Μοιάζει με συνωμοσία, χωρίς να είμαστε παρανοϊκοί.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ