ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΟΙ ΤΙΜΕΣ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΟΙ ΤΙΜΕΣ

Oταν ψηφιζόταν η Συνθήκη του Μάαστριχτ τα κόμματα που την υποστήριζαν υπόσχονταν στους εργαζόμενους ότι η "σύγκλιση" της ελληνικής οικονομίας θα οδηγήσει στη μείωση των τιμών, στην αύξηση της απασχόλησης, στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Και πώς θα γίνονταν όλα αυτά; "Με την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας", απαντούσαν.

Πέρασαν έξι χρόνια και οι Ελληνες εργαζόμενοι, όπως και οι εργαζόμενοι στις άλλες χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, είδαν την ανεργία να καλπάζει, την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται με ταχύτατους ρυθμούς, το μέλλον τους να διαγράφεται εφιαλτικό.

Μετά, λοιπόν, από έξι χρόνια, η κυβέρνηση και όσοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση καλούν και πάλι τους εργαζόμενους να υποστούν νέες, ακόμη σκληρότερες, θυσίες και τους υπόσχονται "μια απ' τα ίδια". Οτι, δηλαδή, με την ένταξη στο ΕΥΡΩ και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας θα έρθουν επιτέλους οι καλύτερες μέρες. Ακούσαμε, λοιπόν, από τον πρωθυπουργό και άλλα κυβερνητικά στελέχη ότι μεταξύ των άλλων η "ανταγωνιστικότητα" θα οδηγήσει σε μείωση των τιμών. Λογικά, λοιπόν, οι εργαζόμενοι ρωτούν:

Θα μειωθούν οι τιμές με την καθιέρωση και την κυκλοφορία του ΕΥΡΩ;

Θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε μόνο την εμπειρία που αποκόμισαν οι μισθωτοί, και όχι μόνο, από την εφαρμογή των προηγούμενων προγραμμάτων "σύγκλισης", για να απαντήσουμε στο ερώτημα. Αξίζει, όμως, να μείνουμε για λίγο ακόμη στο θέμα, αφού πάνω σ' αυτό θα στηριχτεί η κυβερνητική προπαγάνδα τα επόμενα χρόνια, όταν η κυβέρνηση θα προωθεί τη διαρκή λιτότητα, την κατάργηση του οκτάωρου, την κατεδάφιση του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης...

H "ανταγωνιστικότητα", την οποία κάθε φορά επικαλείται η κυβέρνηση δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να αποκομίζουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα κέρδη, συμπιέζοντας το λεγόμενο "κόστος εργασίας". Αυτό το πετυχαίνουν με τη μείωση των αμοιβών, με την απαλλαγή τους από τα οικονομικά "βάρη" που συνεπάγονται μια σειρά κατακτήσεις και δικαιώματα των εργαζομένων όπως οι άδειες, τα επιδόματα, οι αποζημιώσεις για τις απολύσεις, και, τέλος, το επιδιώκουν με την πλήρη αποχώρησή τους από τη χρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Αν τους τα δώσουμε όλα αυτά, λέει η κυβέρνηση, τότε οι κεφαλαιοκράτες θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, ενώ από τη λειτουργία του νόμου της "ελεύθερης αγοράς" θα υποχρεωθούν να ρίξουν τις τιμές των προϊόντων τους.

Eδώ, προφανώς, η κυβέρνηση επιχειρεί και μια λαθροχειρία, γιατί το θέμα που απασχολεί πραγματικά τους εργαζόμενους είναι η βελτίωση της αγοραστικής δύναμης και όχι μόνο οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών. Τι νόημα έχει αν, παραδείγματος χάριν, μειωθεί η τιμή ενός προϊόντος, ή μιας ομάδας προϊόντων, αν η αγοραστική δύναμη μειώνεται με πολύ ταχύτερους ρυθμούς; Εξάλλου, αυτό συνέβη τα τελευταία χρόνια, όταν στη χώρα μας έπεσε ο τιμάριθμος, αλλά οι Ελληνες εργαζόμενοι εγκαταστάθηκαν στην τελευταία θέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με βάση την αγοραστική τους δύναμη.

Το ίδιο, λοιπόν, θα συμβεί και τώρα, καθώς όλα τα μέτρα που προαναφέραμε και τα οποία θα προωθήσει η κυβέρνηση, για να αποκτήσει το διαβατήριο στο ΕΥΡΩ, θα έχουν αποτέλεσμα τη νέα μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και φυσικά την ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των κερδών.

Δ. Π.