------------------------------------------------------
Τι ήταν, πώς στήθηκε και ποιο το έργο του τυπογραφείου
---------------------------------------------------------
Τι ήταν, πώς δημιουργήθηκε και ποιο το έργο του ιστορικού αυτού τυπογραφείου, που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, λειτούργησε και σαν Εθνικό Τυπογραφείο, αφού εκεί τυπώνονταν και το "Δελτίο Πράξεων και Αποφάσεων της ΠΕΑΕΑ" (Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης) δηλαδή της Κυβέρνησης του Βουνού.
Η αρχική του εγκατάσταση έγινε στη Νεράιδα της Καρδίτσας. Με τη συνθηκολόγηση των Ιταλών τον Αύγουστο του 1943 και την παράδοση στον ΕΛΑΣ της Ιταλικής Μεραρχίας "Πινεόλο" η Καρδίτσα έμεινε για αρκετό καιρό ελεύθερη. Στο διάστημα αυτό έγινε οδικώς η μεταφορά των μηχανημάτων και του τυπογραφικού υλικού.
Το φθινόπωρο του 1943, που στο μεταξύ οι Γερμανοί είχαν ανακαταλάβει την Καρδίτσα, ετοιμάζουν μια μεγάλη εκκαθαριστική επιχείρηση στη Δυτ. Θεσσαλία. Τότε κρίθηκε αναγκαία η μεταφορά του σε ασφαλέστερο μέρος. Και σαν τέτοιο προτιμήθηκε η καρότσα. Ενα ταπεινό βλάχικο κονάκι - πραγματική αετοφωλιά - στέγασε τις εγκαταστάσεις του.
Η μεταφορά του υπήρξε ένας μικρός άθλος, καθώς τα βαριά μηχανήματα έπρεπε να περάσουν πανύψηλες κορυφές μέσα από κακοτράχαλα μονοπάτια. Και αυτό έγινε πάνω σε ανθρώπινες πλάτες, αλλά και με ζώα.
Το έργο του αποτελεί επίσης ένα σημαντικό άθλο. Αρχική αποστολή του ήταν να καλύπτει τις εκδοτικές ανάγκες του θεσσαλικού κινήματος. Σ' αυτό τυπώθηκαν σε χιλιάδες αντίτυπα οι μπροσούρες:
Με την εγκατάσταση στο χωριό Πετρίλια των κεντρικών καθοδηγητικών Οργάνων του Αγώνα, το τυπογραφείο αναλαμβάνει και τις δικές τους εκδόσεις:
Αφήνω τελευταία την έκδοση του βιβλίου "Ο αληθινός Παλαμάς" του Νίκου Ζαχαριάδη. Μια έκδοση ιδιαίτερα προσεγμένη και καλαίσθητη, παρά τα λιγοστά μέσα, που διαθέταμε.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη συγκίνηση που δοκίμασα όταν ο Γιάννης Ζεύγος μάς παρέδιδε τα χειρόγραφα του βιβλίου, δείχνοντας ταυτόχρονα και τα μικρά άσπρα πανιά, πάνω στα οποία - με μικροσκοπικά γράμματα ο Ζαχαριάδης είχε γράψει τη μελέτη του, όταν ήταν σε απομόνωση στην ακτίνα "Θ" των φυλακών της Κέρκυρας.
Ηταν η πρώτη φορά, που το πιο προοδευτικό και φιλοσοφημένο έργο του μεγάλου μας ποιητή δινόταν κάτω από το ιστορικό - διαλεκτικό πρίσμα. Εργο, που αργότερα, όταν ο ποιητής άλλαξε ρότα, το αποκήρυξε γράφοντας στη δεύτερη έκδοση, ότι δεν ήταν δικό του παιδί.