Οι πολιτικοί ηγέτες που εκπροσωπούν τη χώρα τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσαν να εκφράζουν τη γνώμη τους για την ευρωπαϊκή πορεία. Θα ήταν αφύσικο όμως να πιστεύουν ότι θα εισακουστούν.
Και ποιος τα είπε αυτά τα κυνικά και τα αποκαλυπτικά; Μα ο παντοδύναμος πρόεδρος της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας. Για να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά ότι οι τεχνοκράτες της Κομισιόν στις Βρυξέλλες και μαζί η ευρωπαϊκή υπερτράπεζα, ως υπέρτατη αρχή του καπιταλιστικού κεφαλαίου, θεσμοθετούν και εφαρμόζουν μέτρα σε βάρος των ευρωπαϊκών λαών, για να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο την αρπακτικότητα και να αυξήσουν τα υπερκέρδη τους.
Οσα κατήγγελαν επί χρόνια τώρα το ΚΚΕ, αλλά και προβληματισμένοι οικονομολόγοι, διανοούμενοι, εργατικές και αγροτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, η Επιτροπή Δημοψηφίσματος για το Μάαστριχτ, επιβεβαιώνονται όλο και περισσότερο, ιδιαίτερα και μετά τη συνάντηση της Βιέννης και τις διαγραφόμενες προθέσεις κατά την προσεχή σύνοδο το Μάρτη του νέου χρόνου.
Κάτω από το προσωπείο της σοσιαλδημοκρατικής σύμπραξης του Σρέντερ, η Γερμανία δεν κρύβει τις προθέσεις της να ισχυροποιήσει τον ηγετικό της ρόλο, σ' αυτό που άλλοτε ο Φίρερ θεωρούσε "ζωτικό χώρο". Παράλληλα οι ισχυροί εταίροι του βορρά ενισχύουν το δικό τους μέτωπο συμφερόντων, απέναντι στα κράτη - μέλη του νότου, επαναφέροντας στο προσκήνιο την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, όπου οι μικροί σαν και μας, αιμάσσοντες και καταϊδρωμένοι, θα βλέπουμε να απομακρύνεται ο τερματισμός και η προσέγγιση του φανταστικού χρυσόμαλλου δέρατος της ΟΝΕ.
Αρχίζοντας από τη Γερμανία, θέλουν να κλείσουν επίσης, τους κρουνούς των κοινοτικών κονδυλίων προς τους ασθενέστερους, που άλλωστε τα έπαιρναν πίσω πλουσιοπάροχα, μέσα από θεσμοθετημένους ιδιοτελείς μηχανισμούς.
Οσο για την ανάπτυξη, την απασχόληση και την ανεργία, κοινή η τύχη και το μέλλον σκοτεινό και ορατό, καθώς τα χρονικά όρια του 2001 και του 2004, στενεύουν και τα προβλήματα γίνονται πιεστικά.