Στο "Θέατρο Αίθουσα των Εορτών",το οποίο βρίσκεται στην οδό Παλαιών Δημαρχείων στη Ναντέρ, το δυτικό προάστιο του Παρισιού, παρουσιάστηκε (21/11-20/12/1998) από το "Θέατρο Αισώπου" το έργο του Ελληνα σκηνοθέτη, χορογράφου και συγγραφέα Γιόργιου Πετρούνια "Αδελφή Αλγερία".Το έργο, που "είναι μια δημιουργία αλληλεγγύης και συμπαράστασης στον πόνο των Αλγερινών που ζουν στην Αλγερία ή στη Γαλλία, μια δημιουργία της ειρήνης και του θεάτρου", όπως σημειώνει ο συγγραφέας, αλλά και η παράσταση, σε σκηνοθεσία του συγγραφέα,επαινέθηκε από τον Τύπο της Ναντέρ.

Το έργο "Αδελφή Αλγερία" αρχίζει με έναν πρόλογο στα πρότυπα της κομέντια ντελ άρτε, έναν πρόλογο "απατηλό", αφού αμέσως μετά από αυτόν ξεκινά η τραγωδία - η τραγωδία του αλγερινού λαού, με τη δολοφονία του Ματούμπ Λούνες. Οπως αναφέρει δημοσίευμα της εφημερίδας "Τα φώτα" της Ναντέρ "ο Β. Αμεντί αποδίδει θαυμάσια τιμή, ρυθμίζοντας το θέαμα με τη μουσική του Ματούμπ και κατόπιν με τη δική του κουρδική μουσική, "αδελφή" όλων των μεσογειακών μουσικών".

Για τα πρόσωπα του έργου και τους καλλιτέχνες της παράστασης η εφημερίδα αναφέρει ότι "ο Αντουάν ο Γάλλος, η εξόριστη Αλγερινή σύζυγός του (με την οικογένειά της στην πατρίδα), οι φανατικοί μουσουλμάνοι φονιάδες, οι Αλγερινοί της γενιάς του απελευθερωτικού πολέμου και πολλά ακόμη πρόσωπα παίζονται από τρεις ηθοποιούς: Τη Ναταλί Χουγκ, την Ελέν Μαέ και τον Βενσάν Αμπραμοβίτσι. Οι τρεις Γάλλοι ηθοποιοί, όπως και ο Ελληνας Γιόργιος" (σ. σ εννοεί τον Γ. Πετρούνια), "άντλησαν από τα διαβάσματά τους, τις φιλίες τους, και τις τρομερές και ηρωικές σελίδες της συλλογικής μας μνήμης αδελφοσύνη και τόλμησαν να εκφράσουν αυτά που αισθάνονται οι γυναίκες και οι άντρες της απέναντι ακτής της κοινής μας θάλασσας. Με τόση ευαισθησία που οι θεατές νόμισαν ότι ο Βενσάν Αμπραμοβίτσι ήταν Αλγερινός. Μια πλούσια εργασία πάνω στις μάσκες, στις κυριότερες στάσεις της ζωής, επιτρέπει να νιώσουμε με μια σαφήνεια τα σήματα που κάνουν το θέατρο μια παγκόσμια τέχνη. Ολα κάνουν αίσθηση, τα πανιά που πετούν και τυλίγονται, οι ξύλινες κατασκευές που ενώνονται ή σκορπίζονται, ακόμη καλύτερα από το "Πολλές ζωές, μια πόλη" που παρουσίασε πέρσι ο Γ. Πετρούνιας, οι ηθοποιοί, η Πατρίτσια Λακουλόνς με τα σκηνικά και τα κοστούμια, συνθέτουν μια επιτυχή διαδοχή εικόνων που δεν αφήνουν σε ησυχία ούτε το σώμα ούτε το πνεύμα".