Β

Συνέπειες σε βάρος της αμυντικής ικανότητας της χώρας.

Είναι γεγονός ότι ο χώρος των εσωτερικών θαλάσσιων μεταφορών είναι ενταγμένος στον αμυντικό σχεδιασμό της χώρας. Αυτό πηγάζει από τη γεωγραφική διαμόρφωση της Ελλάδας και την ανάγκη τής, ανά πάσα στιγμή, σύνδεσης της ηπειρωτικής με τη νησιωτική χώρα. Η άρση του καμποτάζ και οι εξελίξεις που σηματοδοτεί θα διαταράξουν και μπορεί να διαλύσουν, σε μια πορεία, τον ιστό της ενιαίας εδαφικής οντότητας, όσο αυτό αφορά τις θαλάσσιες συγκοινωνίες και μεταφορές. Με τη συρρίκνωση και την εκτόπιση των πλοίων με ελληνική σημαία και των ελληνικών πληρωμάτων δημιουργείται ένα δυσαναπλήρωτο κενό, που θα προκαλέσει σοβαρές αρνητικές παρενέργειες στον κρίσιμο τομέα της εθνικής άμυνας. Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, η διχοτόμηση του Αιγαίου που προωθούν οι Αμερικανονατοϊκοί ιμπεριαλιστές, η επεκτατική πολιτική των κυρίαρχων πολιτικών - οικονομικών κύκλων της Τουρκίας και οι κίνδυνοι τους οποίους εγκυμονεί αυτή η κατάσταση, καθιστούν επιτακτικά αναγκαία την πάλη για την απεμπλοκή της χώρας μας από την ιμπεριαλιστική εξάρτηση και τη διατήρηση του ελέγχου των εσωτερικών θαλάσσιων συγκοινωνιών.

Η κατάργηση του καμποτάζ θα επιδράσει αρνητικά και θα επιδεινώσει το πρόβλημα της συγκοινωνιακής εξυπηρέτησης και τον εφοδιασμό των νησιών, θα οξύνει το πρόβλημα της ανισόμετρης ανάπτυξης. Οι πολυεθνικές, αλλά και οι ελληνικές ναυτιλιακές εταιρίες θα επιλέξουν τις πιο κερδοφόρες γραμμές. Σε συνθήκες απελευθέρωσης και έλλειψης προγραμματισμού και ελέγχου δημιουργούνται προϋποθέσεις για απομόνωση των μικρών, ιδιαίτερα νησιών και του συνόλου του νησιώτικου συμπλέγματος κατά τη χειμερινή περίοδο. Καθοριστικές θα είναι οι επιπτώσεις που θα επιφέρει η μείωση του ναυτεργατικού δυναμικού, ιδιαίτερα στην οικονομία της νησιωτικής Ελλάδας, γεγονός που θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και κινδύνους εγκατάλειψης των νησιών. Η κατάργηση του καμποτάζ διαμορφώνει επίσης όρους για την επιβολή ακόμα πιο στρεβλών κριτηρίων στην ανάπτυξη του τουρισμού, προσαρμοσμένων στην εξυπηρέτηση των πολυεθνικών που κινούνται στο χώρο αυτό.

Στο χώρο των εσωτερικών θαλάσσιων μεταφορών απασχολούνται περίπου 20.000 ναυτεργάτες και σημαντικός αριθμός εργαζομένων απασχολείται σε παραναυτιλιακές δραστηριότητες. Ο κίνδυνος είναι άμεσος. Η εκτόπιση των πλοίων με ελληνική σημαία σημαίνει το διωγμό των Ελλήνων ναυτεργατών από τα πλοία, την εκτίναξη της ανεργίας στα ύψη, τη διάλυση του ΝΑΤ. Το δρόμο προς τα ποντοπόρα πλοία τον έχει κλείσει η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η εφοπλιστική ασυδοσία. Μέσα από τη συζήτηση που γίνεται το τελευταίο διάστημα ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, την κυβέρνηση και την Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία για την τροποποίηση του κανονισμού 3577/92, επιχειρείται να δημιουργηθούν τετελεσμένα και να παραπλανηθούν οι ναυτεργάτες. Ασφαλώς πρέπει να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά η επιδίωξη της ΚΟΜΙΣΙΟΝ για την εφαρμογή στον τομέα της "επάνδρωσης" των πλοίων, της νομοθεσίας του "κράτους της σημαίας" και όχι της νομοθεσίας του "κράτους υποδοχής" των πλοίων. Είναι φανερό ότι επί της ουσίας μια τέτοια ρύθμιση νομιμοποιεί τη δρομολόγηση δυτικοευρωπαϊκών πλοίων, στον ελλαδικό χώρο, με οργανικές συνθέσεις και "εργασιακές σχέσεις" όμοιες με αυτές που χρησιμοποιούν τα πλοία με "σημαίες ευκαιρίας", όπου κυριαρχεί συντριπτικά το ποσοστό των χαμηλόμισθων, και χωρίς συγκροτημένα δικαιώματα, ναυτεργατών. Στο όνομα όμως του στόχου αυτού παρατηρείται παραίτηση από τη διεκδίκηση της ανάκλησης του κανονισμού 3577/92 και εξωραϊσμός της γενικότερης αντιναυτεργατικής πολιτικής της ΕΕ. Ακόμα όμως και στην περίπτωση εφαρμογής της νομοθεσίας του "κράτους υποδοχής", το ελληνικό ναυτεργατικό δυναμικό δεν κατοχυρώνεται γιατί οι κανόνες επάνδρωσης αφορούν γενικά τους "Κοινοτικούς υπηκόους". Το σημαντικότερο είναι το εξής: Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις απορρίπτοντας κάθε είδους κρατικές παρεμβάσεις, βασιζόμενες στο καπιταλιστικό δόγμα της "ενιαίας ελεύθερης αγοράς" και του ψευδεπίγραφου ελεύθερου ανταγωνισμού, θα "πάρουν το νόμο στα χέρια τους", θα αμφισβητήσουν κάθε δικαίωμα κρατικής παρέμβασης, θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να εξασφαλίσουν συνθέσεις του πιο χαμηλού κόστους, συνθέσεις ευκαιρίας και μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις.