"(... ) Κοινωνική πράγματι η ποίηση του Βάρναλη - "του πιο προχωρημένου ιδεολογικά Ελληνα ποιητή" κατά τον Βύρωνα Λεοντάρη και κατά συνέπεια συνιστά αφ' εαυτής ένα "παράδοξο" για τα σημερινά ήθη ή μοντέλα. Ωστόσο, αυτό το ειδοποιό γνώρισμά της δεν την καταπόντισε ούτε την οδήγησε να ναρκισσεύεται σε ρηχά νερά και να νομίζει πως τάχα θαλασσεύεται. Τα συνθέματα του ποιητή, το "Φως που καίει" και οι "Σκλάβοι πολιορκημένοι", υπήρξαν πρωτίστως λογοτεχνικά τολμήματα, ποιητικά εγχειρήματα, και ύστερα μανιφέστα ιδεών".