Τα τελευταία χρόνια, με την προοπτική της Οικονομικής και Νομισματικής Ενοποίησης, επιταχύνονται όλα εκείνα τα μέτρα και μεταρρυθμίσεις που μας είναι γνωστές σαν "αναδιαρθρώσεις". Πρόκειται για μια στρατηγική που αποβλέπει να επιφέρει αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, αναγκαίες στη σημερινή φάση που βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα, για να εδραιωθεί και να διασωθεί, για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κρίσης. Αλλαγές στον κρατικό και διακρατικό οικονομικό μηχανισμό, στις εργασιακές σχέσεις, στο πολιτικό σύστημα και στη στρατηγική για την πρόληψη της ανόδου λαϊκών κινημάτων. Αναπόσπαστο στοιχείο των αναδιαρθρώσεων αποτελούν οι στόχοι: Το ευρωπαϊκό κεφάλαιο να εμποδίσει κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές στις χώρες- μέλη, κάτω από την επίδραση της ταξικής πάλης. Προσπαθούν να προλάβουν κάθε κίνδυνο αμφισβήτησης της πολιτικής και των στόχων τους. Επιδιώκουν να ενισχυθεί η θέση της ΕΕ στον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει γίνει σημαντική πολιτική, οικονομική και κοινωνική προετοιμασία για να παρθούν αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα. Τώρα η προώθησή τους παίρνει χαρακτήρα επιτάχυνσης αληθινού μπαράζ, με κύριο άξονα τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων.

Η συνολική πορεία της ΕΕ επιβεβαιώνει εκτιμήσεις και κατευθύνσεις του ΚΚΕ εδώ και πολλά χρόνια, από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η διαδικασία ένταξης μέχρι και την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που άνοιξε πιο αποφασιστικά το δρόμο για τα σημερινά αντιδραστικά μέτρα.

Υπενθυμίζουμε πως η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, οι συνέπειες από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η μάστιγα της ανεργίας, οι άμεσοι κίνδυνοι που απειλούν τη χώρα μας από τη "Νέα Τάξη" των ιμπεριαλιστών, η διανομή των αγορών, η αμφισβήτηση των συνόρων, η διχοτομική πολιτική στην Κύπρο και στο Αιγαίο, η ιμπεριαλιστική επέμβαση στα Βαλκάνια και η πορεία αποσταθεροποίησης της Βαλκανικής, όλα αυτά που το Κόμμα μας έγκαιρα είχε επισημάνει, σήμερα βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη και ο κάθε εργαζόμενος, ο κάθε πολίτης της χώρας μας τα βιώνει.

Σήμερα οι εργαζόμενοι και ο λαός μας, ζουν στο πετσί τους τις συνέπειες της ΟΝΕ, τις επιπτώσεις στην εργατική τάξη και σε τμήματα μεσαίων στρωμάτων από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στην ελληνική οικονομία και στην καπιταλιστική ΕΕ. Βιώνουν τη δραματική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, των κοινωνικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων από τις επιταγές της "Λευκής Βίβλου". Τις οδυνηρές επιπτώσεις σε βάρος της μικρής και μεσαίας αγροτιάς από τις αποφάσεις της ΚΑΠ και της ΓΚATT. Τις διώξεις, τα αγροτοδικεία, τα ΜΑΤ, τις δικαστικές απαγορεύσεις των απεργιών, γενικότερα την κρατική καταστολή σε βάρος των εργαζομένων και των συνταξιούχων, που παλεύουν για τα δικαιώματά τους.

Τα λαϊκά προβλήματα οξύνονται από τη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, τον αδυσώπητο μονοπωλιακό ανταγωνισμό, που, εκτός από την εργατική τάξη, χτυπά και τις μικρομεσαίες βιοτεχνικές και εμπορικές επιχειρήσεις.

Είναι ανάγκη να επισημάνουμε και να αναδείξουμε για άλλη μια φορά τα ζητήματα πρώτης γραμμής που βρίσκονται στην επικαιρότητα:

Πρώτο

Γίνεται όλο και πιο φανερός ο ταξικός χαρακτήρας της ΕΕ σαν διακρατικής, περιφερειακής ιμπεριαλιστικής ένωσης και αναδείχνεται ανάγλυφα ο ψευδεπίγραφος χαρακτήρας που έχουν τα συνθήματα για "εθνικούς στόχους" και "καθολικά συμφέροντα". Τα στοιχεία δείχνουν ότι η ελληνική πλουτοκρατία συγκέντρωσε τεράστια πλούτη στα πλαίσια της Ευρώπης, αλλά και ευρύτερα. Ελληνικές εταιρίες μετέχουν ενεργητικά στις διεθνείς αγορές, με ιδιαίτερη έμφαση στην προσπάθεια να διεισδύσουν στις τέως σοσιαλιστικές χώρες. Δεν είναι μόνο το εφοπλιστικό κεφάλαιο της χώρας που διακρίνεται σε διεθνείς τομείς, αλλά και βιομήχανοι, κατασκευαστικές εταιρίες, τραπεζίτες κλπ.Δεύτερο

Οι αναπροσαρμογές και αναδιαρθρώσεις γίνονται με σύνθημα την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης. Αναμφισβήτητα έχουν και τέτοιο χαρακτήρα, πράγμα φυσικό σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, που συνεπάγεται αναπόφευκτα τον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, και σε ένα σύστημα της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας με ανισότιμες σχέσεις κ λπ.

Ταυτόχρονα έχουν και έντονα ενδοκοινοτικό και εθνικό χαρακτήρα, με την έννοια ότι, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, αποβλέπουν στη μέγιστη δυνατή συσσώρευση και συγκεντροποίηση, στην εκμετάλλευση του παραγωγικού πλούτου, στην απόσπαση της μέγιστης υπεραξίας, στη συγκέντρωση γης, που την αποσπούν από τους μικρούς και μεσαίους αγρότες κλπ.

Ισως δεν είναι υπερβολή να πούμε, ότι σήμερα τα μέτρα της ΕΕ στρέφονται περισσότερο στο εσωτερικό της και στην ήπειρο και εξυπηρετούν τα γενικότερα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου, γιατί η κρίση στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία, αλλά και οι ανταγωνισμοί, της επιτρέπουν να κινείται πιο εύκολα στο εσωτερικό της πεδίο, για να αντιμετωπίσει από καλύτερες θέσεις τον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Εχει μια αξία αυτή η εκτίμηση για τη φάση αυτή, γιατί δείχνει ότι τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο άγρια.

Ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός στους κόλπους της ΕΕ και της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας αναπτύσσεται ταυτόχρονα και σε διαπλοκή με τον παγκόσμιο. Ο γαλλογερμανικός άξονας έχει ενισχυθεί σαν καθοριστική δύναμη της ενοποίησης. Ταυτόχρονα όμως από τη Γαλλία μέσω της Ενωσης αλλά και από τη Βρετανία, που πολλές φορές συμπλέει με τις ΗΠΑ, εκφράζονται και οι προσπάθειες ελέγχου των τάσεων του ηγεμονισμού της Γερμανίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα η διαμάχη για τα μεγάλα έργα παίρνει οξύτατες μορφές ανάμεσα στις ξένες πολυεθνικές. Π. χ. Γερμανοί - Γάλλοι για το αεροδρόμιο των Σπάτων ή ανάμεσα σε ελληνικά συμφέροντα εκδοτών - επιχειρηματιών, όχι με την έννοια ότι είναι οι μεγαλύτερες, αλλά ότι έγιναν πιο γνωστές.

Τρίτο

Οι διαδικασίες αυτές, βεβαίως, δεν οφείλονται μόνο στην ΕΕ και σωστά λέγεται και από την κυβέρνηση και από κόμματα ότι τα μέτρα θα παίρνονταν έτσι και αλλιώς. Ομως η παρέμβαση και ο ρόλος της ΕΕ είναι καθοριστικός - καθοδηγητικός, αποκτά υποχρεωτικό χαρακτήρα. Η ΕΕ πιο εύκολα οξύνει, επιβάλλει, θεσμοθετεί αντιλαϊκά μέτρα, διαμορφώνει κοινωνικοπολιτικούς όρους.

Τέταρτο

Σήμερα φαίνεται πιο καθαρά το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής "σύγκλισης", των ενιαίων κριτηρίων, αλλά και ο ουτοπικός χαρακτήρας των ισχυρισμών για τη μείωση του χάσματος κλπ. Πρόκειται για προσπάθεια προσαρμογής του καπιταλιστικού συστήματος στις νέες αντικειμενικές συνθήκες, η οποία ζημιώνει τα λαϊκά συμφέροντα.

Βεβαίως η Ελλάδα εκσυγχρονίζεται, αναβαθμίζεται, με την έννοια ότι κάνει τις αναγκαίες διαρθρωτικές και εκσυγχρονιστικές αλλαγές καπιταλιστικού χαρακτήρα, έστω και αν στον παραγωγικό τομέα υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις. Ο λαός, οι εργαζόμενοι, τα πιο πρωτοπόρα τμήματα της κοινωνίας πρέπει να αναπτύξουν τα δικά τους κριτήρια για την ανεργία και την υποαπασχόληση, για τη φτώχεια, τα εισοδήματα και τις κοινωνικές παροχές, για την ανάπτυξη και την ευημερία και να δίνουν τη δική τους ερμηνεία σε όρους και στατιστικά στοιχεία που τα εμφανίζουν για να δείξουν ότι υπάρχει πρόοδος, ανάπτυξη κλπ.

Πέμπτο

Οι εξελίξεις αποδεικνύουν ότι οι θέσεις και προτάσεις για "ΟΝΕ με κοινωνικό πρόσωπο" γίνονται συνειδητά για λόγους προπαγάνδας και είναι ουτοπικές, στο βαθμό που εκφράζουν αυταπάτες. Αποτελούν συνειδητή κοροϊδία του λαού όταν τις υπερασπίζονται κόμματα που, ενώ αποδέχονται τη λογική του μονόδρομου, ο οποίος περιορίζει δραστικά την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, τις προβάλλουν, γιατί θέλουν να διατηρούν επαφές με το λαό και τα προβλήματά του. Ηδη στα πλαίσια της ΕΕ αναζητούνται τρόποι διαχείρισης, ώστε να αμβλυνθούν έστω προσωρινά κάποιες δραματικές συνέπειες. Αυτές οι προτάσεις όμως, είναι ουτοπικές (όταν δεν αποτελούν συνειδητή εξαπάτηση), όχι μόνο γιατί η κύρια κατεύθυνση της ΕΕ δεν επιτρέπει τέτοιες προτάσεις, αλλά και γιατί σήμερα έχει εκπέσει το κλασικό Κεϋνσιανό και άλλα μοντέλα αναδιανομής από τη μεγέθυνση της πίτας με την ανάπτυξη του καπιταλισμού.

Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια η ΕΕ να κάνει χειρισμούς, κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις και άλλες παρεμβάσεις για να μη φθάσουν τα πράγματα στα άκρα. Στην καλύτερη περίπτωση τέτοιοι ελιγμοί περνάνε μέσα από κάποιες παροχές. Το βασικότερο είναι ότι ακόμα και αν γίνουν κάποιες παραχωρήσεις μετά από πιέσεις του εργατικού κινήματος, αυτές δίνονται όταν ήδη έχουν αφαιρεθεί σημαντικές κατακτήσεις, σε συνθήκες μεγάλης ανεργίας, κλ