.....................................
Από τα πάρα πάνω, γίνεται φανερό ότι, ο όρος επίδοση εμπεριέχει δύο έννοιες: α) την πράξη, δηλαδή τη διαδικασία της επίδοσης και β) το αποτέλεσμά της. Επί του προκειμένου, η παιδαγωγική παραίνεση: "Ξεπέρασε τον εαυτόν σου"... υποδηλώνει ακριβώς την ανάγκη καταβολής προσπάθειας, για την επιτυχία μιας ανώτερης επίδοσης, που επικροτείται τότε μόνο, όταν αυτή, η επίδοση, ξεπερνάει και αυτό ακόμα το καλώς εννοούμενο "εγώ" και αποβαίνει προς όφελος του κοινωνικού συνόλου... "Αξία" που για να καρπίσει χρειάζεται μια κοινωνία στην οποία οι πολίτες της δε θα αντιπαλεύουν ο ένας τον άλλον, ως "ανταγωνιστές", αλλά θα συλλειτουργούν σε μια κοινή προσπάθεια για το καλό όλων, ως "συναγωνιστές"...
"πιο γρήγορα - πιο ψηλά - πιο δυνατά"
Η αγωνιστική επίδοση εξιδανικεύεται μέσω του άδολου, ανιδιοτελούς και ανυστερόβουλου σωματικού αγώνα. Οταν δηλαδή χαρακτηρίζεται "αθλητική" και οριοθετείται εννοιολογικά, με βάση προσυμφωνημένους κανόνες, γραπτούς και άγραφους νόμους, για τη συμμετοχή σε έναν αθλητικό αγώνα, ως,
Συμπερασματικά: Κάθε άτομο που επιδίδεται σε αθλητικές δραστηριότητες επιζητεί, κατά βάση, ένα άμεσο αποτέλεσμα, δηλαδή, την επίδοση... - Η αθλητική επίδοση δεν είναι αποτέλεσμα μόνο μορφολογικών χαρακτηριστικών, φυσιολογικών λειτουργιών, βιομηχανικών διεργασιών και νομοτελειών, αλλά και περιβαλλοντικών επιδράσεων, τόσο του φυσικού όσο και του κοινωνικού μας περίγυρου. - Στην αθλητική επίδοση δεν υπάρχουν όρια ανυπέρβλητα. Αυτό που σήμερα θεωρείται σαν κάτι το ακατόρθωτο, γίνεται κατορθωτό αύριο, στο μέλλον. Οι φυσικές καταβολές, όσο και αν αυτές είναι με απλοχεριά δοσμένες από τη Φύση, σε ένα άτομο, αποτελούν μόνο "προϋποθέσεις" για υψηλή αθλητική επίδοση. Για το λόγο αυτό το "μπορώ" πρέπει να συνοδεύεται και από το "θέλω". - Η αθλητική προσπάθεια που καταβάλλεται συνειδητά, για την επιτυχία της πιο υψηλής αθλητικής επίδοσης, εκφράζει, σε όλο της το μεγαλείο, την αδιάκοπη πάλη του ανθρώπου ενάντια στο χρόνο, στην απόσταση και στη δύναμη αντίστασης και τη συνδέει με εκείνη του παρελθόντος και του μέλλοντος. - Η βελτίωση μιας καταχωρημένης αθλητικής επίδοσης, σε ατομικό, τοπικό, εθνικό ή διεθνές επίπεδο, αποτελεί νέο ισχυρό εσωτερικό κίνητρο, ώθηση και παρώθηση, για μια νέα, στο μέλλον, ανώτερη από κάθε άποψη επιτυχία. - Για να φτάσει κανείς στην πιο υψηλή αθλητική επίδοσή του, με στόχο την τελειοποίησή του, ένας και μοναδικός φυσικός δρόμος υπάρχει. Ο δρόμος του κόπου, του μόχθου, της συνειδητής και συστηματικής προσπάθειας. - Συνδετικό κρίκο, σε παγκόσμιο επίπεδο, για αθλητές και φιλάθλους, αποτελεί η σημειούμενη εκάστοτε αθλητική επίδοση, με τον επικρατήσαντα διεθνή όρο "ρεκόρ".
Ωστόσο, στην εποχή μας, η επίτευξη μιας όλο και πιο υψηλής αθλητικής επίδοσης έχει για πολλούς καταστεί αυτοσκοπός... Αφού, ενταγμένη και αυτή στη σύγχρονη καπιταλιστική αγορά έχει τη "χρηματιστηριακή της αξία". Το γεγονός αυτό, όχι μόνον νοθεύει το πραγματικό νόημα της συμμετοχής σε αθλητικούς αγώνες, αλλά και οδηγεί, όχι σπάνια, πολλούς από τους επίδοξους πρωταθλητές στο "ρίσκο" της χρήσης απαγορευμένων και επικίνδυνων για την υγεία τους ουσιών (ντόπινγκ - φαρμακοδιέγερση).
Ενας ακόμα λόγος που δεν πρέπει να ταυτίζουμε τον αθλητισμό μόνο με τις υψηλές αθλητικές επιδόσεις, αφού τότε θα τον περιορίζαμε στους εξαιρετικά προικισμένους και αποφασισμένους για όλα...
Πέτρος ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ