Κωμική ήταν η προσπάθεια και αστεία τα "ιδεολογικά" επιχειρήματα, που επικαλέστηκε ο Κ. Σημίτης στην ομιλία του στην ΚΕ του ΠΑΣΟΚ, για να δικαιολογήσει τη νεοφιλελεύθερη γραμμή πλεύσης της κυβέρνησης. Το πρώτο που αποπειράθηκε να κάνει ήταν ο εξωραϊσμός του καπιταλισμού και των νόμων της αγοράς. Ετσι, παρουσίασε την "αγορά" ως κάτι "καλό", όταν "λειτουργεί ομαλά, χωρίς εκμεταλλευτικά μονοπώλια και χωρίς τους πανικούς της κερδοσκοπίας"! Αν γνωρίζει να υπάρχει τέτοια "αγορά", να μας το πει. Τότε, πρόσθεσε, η αγορά "είναι εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο παραγωγής πλούτου". Ξέχασε, όμως, να απαντήσει στο ερώτημα "για ποιον".

Ταυτόχρονα, επιχείρησε να πείσει ότι δεν ενδιαφέρεται για τα "χειροκροτήματα της αγοράς", αλλά για τα χειροκροτήματα του λαού. Η αλήθεια είναι, ότι ο ίδιος είχε ομολογήσει πως ο κριτής του αντιλαϊκού πακέτου των μέτρων, που συνόδευσαν την ένταξη της δραχμής στο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών της ΕΕ, θα είναι οι αγορές. Το ίδιο είχε πει και για την απόφαση, σχετικά με το ξεπούλημα της Ιονικής.

Αφού, λοιπόν, είναι σχεδόν αδύνατο στον Κ. Σημίτη, έστω και να παριστάνει τον σοσιαλιστή με "ευαισθησία", γιατί επιμένει; Μα, γιατί αυτός ακριβώς είναι ο ρόλος του.