Τούτες τις μέρες υπάρχει μεγάλη αναταραχή στα δημόσια νοσοκομεία. Η κυβέρνηση τοποθέτησε στην "προκρούστεια κλίνη" των περικοπών και τη δημόσια υγεία. Εκοψε τις εφημερίες στα νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας. Χαμένοι είναι πρωτίστως οι ασθενείς και οι γιατροί.

Η κυβέρνηση δεν κάνει ούτε βήμα πίσω. Χτες παρήγγειλε και πάλι στους προέδρους των νοσοκομείων "να τα βολέψουν" με τις πιστώσεις που ενέκρινε, έστω κι αν η λειτουργία των νοσοκομείων καθίσταται πλέον επικίνδυνη.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί βρίσκονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Χτες η συμμετοχή ξεπέρασε το 80% στα μεγαλύτερα νοσοκομεία και αντιμετωπίστηκαν μόνο τα επείγοντα περιστατικά (η φωτογραφία απ' τον "Ευαγγελισμό"). Ο αγώνας τους δεν είναι μόνο "για την τσέπη τους" - αν και κάποιοι απ' αυτούς θα έχουν λιγότερες συνολικές αποδοχές από εκείνες που είχαν στις 31.12.1997. Είναι ένας αγώνας υπεράσπισης του εναπομείναντος δημόσιου συστήματος υγείας. Για έναν τέτοιο αγώνα δεν αρκούν μόνο οι πλάτες των γιατρών. Ο αγώνας τους μας αφορά όλους. Και όλοι πρέπει να έχουμε μερτικό.