Εάν παρακολουθήσει κανείς την επιχειρηματολογία πλείστων εκ των υποψηφίων δημάρχων, θα νομίσει ότι βρίσκεται ενώπιον μιας νέας υπερεξουσίας, πάνω από κράτη, έθνη και λαούς. Υποψήφιοι λαοσωτήρες και δημοσωτήρες της ξεχασμένης πάλαι ποτέ βλαχοδημαρχίας, υπόσχονται πάντα εις πάντας με περισσή σεμνοτυφία. Ολοι δηλώνουν προπάντων τίμιοι, υπερασπιζόμενοι την τιμή τους σαν την Αγνή του λιμανιού.

Κορωνίδα τους η αναμφισβήτητη υπεροχή της δυτικο - ευρωενωσιακής υπερορίας των Βρυξελλών που σαν μαγική γυάλα, δίνει στα περιττώματα απατηλή όψη χρυσού. Οι αναβιώσαντες βλαχοδήμαρχοι της μετεπαναστατικής Ελλάδας του περασμένου αιώνα, περιβάλλονται με την εκσυγχρονισμένη φλυαρία του ξερόλα. Ολοι ή σχεδόν όλοι καμώνονται τους ανεξάρτητους, τους έμμεσα ή άμεσα ακομμάτιστους και τους έχοντας πλήρη γνώση των προβλημάτων που θα επιλύσουν λόγω των θεόπνευστων χαρισμάτων τους. Συνήθως είναι υποστηρικτές των τεχνοκρατικών αντιλήψεων κι ενεργειών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ετσι προσπαθούν να ξεφύγουν από το πολιτικό ζητούμενο που βρίσκεται στην ουσία των προβλημάτων. Πίσω από αυτά τα "άρτι αφιχθέντα" τεχνοκρατικά, προσπαθεί να κρυφτεί ο μεγάλος αναμενόμενος πακτωλός χρημάτων εργολαβιών, αναθέσεων και προμηθειών ανωνύμων εταιριών που στήθηκαν, στήνονται και θα στηθούν προς ανάληψη έργων. Πρόκειται για το αναμενόμενο φαγοπότι που όλοι κάτι θα πάρουν. Η ασφυκτιούσα λερωμένη Αθήνα και το κατακαμένο αττικό λεκανοπέδιο είναι οι δύο σταθμοί της γέφυρας των "μεγάλων έργων" στο μεγάλο ελαύνον φαγοπότι. Πάνω τους θα πέσει καινούριο τσιμέντο και θα τους υποσκάψουν καινούριοι υπόνομοι και βιολογικές χαβούζες. Ο πολιτισμός της ασφάλτου είναι ανελέητος. Η Περσεφόνη εξακολουθεί να κοιμάται "στην αγκαλιά της Γης". Αυτοί που είχαν την ατυχία να γεννηθούν στην πόλη της Παλλάδας από γονείς που κι αυτοί γεννήθηκαν στην ίδια πανάρχαια πόλη, αυτοί που είχαν την τύχη να προλάβουν να γνωρίσουν στα πρώτα σκιρτήματα της ζωής τους τις αυλόπορτες και τις γειτονιές των πρώτων μεταπολεμικών χρόνων, αυτοί που είδαν τους "χωριάτες να παζαρεύουν τα τσιμέντα" και την Αθήνα να πνίγεται στο βόρβορο ενός αγοραίου κι εκφυλισμένου πολιτισμού, αυτοί, όλοι αυτοί σήμερα σιωπούν χαμένοι στη θλίψη του χαμού. Τα παιδιά τους σιωπούν κι αυτά μπρος στο φόβο των συνεπειών από μια χωριάτικη βαρβαρότητα. Απλά μεταφέρουν το μυστικό τους από τον παππού στο εγγόνι για μια χαμένη πόλη, για μια χαμένη Ελλάδα, για μια χαμένη ζωή.

Ε, λοιπόν, ήρθε η ώρα της αρχής της μεγάλης αναγέννησης. Ηρθε η κρίσιμη ώρα. Είναι τούτες οι δημοτικές εκλογές η αρχή της ανάδειξης εκείνων που κράτησαν στον πόνο της ψυχής τους το χαμό της Περσεφόνης. Είναι αυτοί που οραματίζονται την καθολική ανάπλαση της ελληνικής πρωτεύουσας και της αττικής γης. Είναι το σύμβολο της αρχής ανάδειξης των δυνάμεων που θα πρωτοστατήσουν στον αγώνα της αναγέννησης όλων των πόλεων, νομών και χωριών της Ελλάδας. Σε πείσμα της αγοραίας και παλιομοδίτικης βλαχοδημαρχίας, έχουν πρώτο φίλο, συναγωνιστή και συμπαραστάτη το μαχόμενο κίνημα ειρήνης. Ολο το περιεχόμενο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που συνοψίζεται στις λέξεις "Κοινωνική ελευθερία και πολιτισμός", είναι περιεχόμενο και του ειρηνιστικού κινήματος. Ο αγώνας είναι πανελλαδικός κι αφορά όλες τις γωνιές της ελληνικής γης. Οι μαχητές της ειρήνης καλούνται να πρωτοστατήσουν σε αυτό τον αγώνα με το δικό τους πρωτοβουλιακό τρόπο. Πόρτα την πόρτα, στις γειτονιές και στις πλατείες της Ελλάδας, να μιλήσουν και να εξηγήσουν ότι τα ιδανικά τους είναι και δημοτικά ιδανικά. Να στήσουν το χορό της δημοτικής αναγέννησης. Με την αφίσα παραμάσχαλα και τη διακήρυξη στο χέρι, να γίνουν το πρώτο μελίσσι για τη νέα Ελλάδα.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟ