Σαν αύριο, αιφνίδια πριν δεκαπέντε χρόνια, χάθηκε ο αγαπητός, πολύτιμος στον τομέα του σύντροφος, Λάμπρος Λιαρόπουλος.Ο τρυφερός άνθρωπος, ο αταλάντευτος κομμουνιστής, ο ταλαντούχος σκηνοθέτης, ο αγωνιστής - στήριγμα του νέου, προοδευτικού ελληνικού κινηματογράφου, ώστε να ενισχυθεί η κινηματογραφική παραγωγή από την πολιτεία, να υπάρξει ουσιαστική, ανωτάτου επιπέδου, κρατική κινηματογραφική παιδεία, να έχουν λόγο στα κέντρα λήψης αποφάσεων για τα θέματα του κινηματογράφου οι καλλιτέχνες και οι φορείς που μοχθούν γι' αυτόν. Γι' αυτό, παρά τη δεκαπεντάχρονη απουσία του, μένει αλησμόνητος, ιδιαίτερα από την οικογένειά του, που τον μνημονεύει κάθε χρόνο μέσω του "Ρ". Παραθέτουμε τα λιγοστά, από καρδιάς, λόγια της:

"Ακριβέ μας Λαμπρούλη. Ασβηστη η μνήμη σου. Δεκαπέντε χρόνια πριν σαν σήμερα. Εφυγες πρόωρα. Μας άφησες την αγάπη σου και τα λίγα που πρόλαβες να κάνεις. Τιμώντας σε, δίνουμε 20.000 για την εφημερίδα σου.

Εύα - Εφη - Λυκούργος Λιαρόπουλος".