Οι επερχόμενες εκλογές διεξάγονται σε μία περίοδο όπου το μεγάλο κεφάλαιο επιχειρεί μια μαζική, συνολική επίθεση στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις των εργαζομένων στοχεύοντας στην αύξηση των κερδών του και στην ενίσχυση του καπιταλιστικού συστήματος.

Στα πλαίσια αυτά είναι ενταγμένες οι γενικότερες αλλαγές και αναδιαρθρώσεις που έχουν δρομολογηθεί στο ήδη αντιδημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Ετσι, η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως κρατικός μηχανισμός γίνεται ο βασικός φορέας υλοποίησης της κυβερνητικής πολιτικής και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση περνάνε οι ιδιωτικοποιήσεις, η συρρίκνωση της δημόσιας, δωρεάν, κοινωνικής πολιτικής, οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων, το χτύπημα του συνδικαλιστικού κινήματος, η προώθηση του επαγγελματικού "εθελοντισμού" και η φιλανθρωπία, η αύξηση της φορολογίας, η γενίκευση της ανταποδοτικότητας των εργαζομένων, η συγκρότηση κατασταλτικών και στρατιωτικών μηχανισμών με τον τίτλο "Παλλαϊκή άμυνα", με στόχο στην πραγματικότητα τον "εσωτερικό εχθρό".

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό γιατί όλα τα κόμματα, το καθένα για δικούς του λόγους, δίνουν ιδιαίτερο βάρος και υπογραμμίζουν την πολιτική σημασία αυτών των εκλογών.

Για το ΠΑΣΟΚ η ενίσχυση των εκλογικών συνδυασμών που στηρίζει, θα προσμετρηθεί ως αύξηση του ποσοστού του, της εκλογικής του δύναμης και τελικά ως έγκριση για τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής του.

Η ενίσχυση των συνδυασμών συνεργασίας ΣΥΝ - ΠΑΣΟΚ θα ερμηνευτεί ως λαϊκή έγκριση για το προχώρημα της Κεντροαριστεράς και σε πολιτικό επίπεδο, που δεν είναι άλλη από την αυταπάτη ότι μπορεί να εφαρμοστεί η ίδια πολιτική με πιο ήπιες μορφές.

Η ενίσχυση των συνδυασμών που στηρίζουν η ΝΔ ή άλλες κεντροδεξιές δυνάμεις(Σαμαράς, διεγραμμένοι από τη ΝΔ), θα σημαίνει μεγαλύτερη πίεση προς την κυβέρνηση για πιο γρήγορα βήματα εφαρμογής κατά γράμμα της αντιδραστικής πολιτικής.

Η στήριξη από το ΔΗΚΚΙ συνδυασμών που επικεφαλής τους βρίσκεται στέλεχος της "εσωτερικής αντιπολίτευσης" του ΠΑΣΟΚ, θα ερμηνευτεί ως πίεση προς την κυβέρνηση για εφαρμογή μιας πολιτικής που δε θα αλλάζει βέβαια τη γραμμή πλεύσης της προς την ΟΝΕ, αλλά δίνοντας κάποια ψίχουλα στους εργαζόμενους θα δείχνει ένα κοινωνικό πρόσωπο για να έχει λαϊκό έρεισμα.

Το Κόμμα μας βρίσκεται στην εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση μ' όλες τις παραπάνω πολιτικές τακτικές που επί της ουσίας είναι μία, δηλαδή η στήριξη και η συνέχιση της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής.

Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι ο λαός χρειάζεται δημοτικές και νομαρχιακές αρχές που θα αντιστέκονται σ' αυτή την πολιτική, δε θα δέχονται να εφαρμόσουν, θα απειθαρχούν σε αντιλαϊκούς νόμους. Θα βοηθούν με τη στάση τους τη λαϊκή συσπείρωση και τον απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων από την πολιτική των φιλομααστριχτικών κομμάτων. Υπάρχουν τέτοιες λαϊκές δυνάμεις για να συμπορευτούν με το ΚΚΕ, οι κινητοποιήσεις και οι αγώνες των τελευταίων χρόνων είναι ένα πρώτο δείγμα.

Γι' αυτό η ενίσχυση των αγωνιστικών συνδυασμών που υποστηρίζει το ΚΚΕ θα βοηθήσει στη δημιουργία καλύτερων προϋποθέσεων για την πάλη των λαϊκών δυνάμεων.

Οι γυναίκες αποτελούν ένα μεγάλο μέρος αυτών των λαϊκών δυνάμεων που έχουν συμφέρον να στηρίξουν τους συνδυασμούς της λαϊκής αντεπίθεσης γιατί οι συνέπειες σ' αυτές από την αντιλαϊκή πολιτική εμφανίζονται με μεγαλύτερη οξύτητα.

Ο χώρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι σχετικά προνομιακός για τη δραστηριοποίηση των γυναικών από τα λαϊκά στρώματα. Διότι επιφορτισμένες με τα πολλαπλά βάρη της οικογένειας, διευκολύνονται καλύτερα στη συμμετοχή τους σε δραστηριότητες της περιοχής τους και αισθάνονται την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως ένα κρατικό μηχανισμό που είναι όμως πιο κοντά στους δημότες άρα πιο εύκολα μπορούν να καταγγείλουν ή να παλέψουν για τη λύση των προβλημάτων τους.

Το γεγονός αυτό χρειάζεται να αξιοποιήσουμε στην επερχόμενη εκλογική μάχη και να απευθυνθούμε ιδιαίτερα στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων οργανώνοντας τη δουλιά μας σ' αυτές.

Τι μπορεί να κάνει για τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων μία δημοτική ή νομαρχιακή αρχή που έχει λαϊκό, αγωνιστικό προσανατολισμό και συμπορεύεται με τις αγωνιστικές ριζοσπαστικές δυνάμεις και οργανώσεις του λαού;

Μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση της θέσης των γυναικών στην προοπτική της άρσης των όρων της ανισοτιμίας τους.

Αυτό μπορεί να γίνει:

α). Με την ενημέρωση, αποκάλυψη και κάλεσμα για δράση όλων των εργαζομένων και ιδιαίτερα των γυναικών για τα αίτια όξυνσης των προβλημάτων τους με προοπτική την άρση των αιτιών δημιουργίας τους π.χ. η δημοτική αρχή πρέπει να ενημερώνει τις γυναίκες της περιοχής γιατί παίρνονται αυτά τα μέτρα ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, χτυπήματος του συνδικαλιστικού κινήματος και συρρίκνωσης της Κοινωνικής Πρόνοιας που με ιδιαίτερη οξύτητα πλήττουν τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων και να τις καλεί σε δράση όχι μόνο για το σταμάτημα αυτών των μέτρων αλλά και την πάλη για μια άλλη πολιτική που θα θεσπίζει θετικές ρυθμίσεις υπέρ των γυναικών, στον εργασιακό και κοινωνικό τομέα (μόνιμη και πλήρης απασχόληση με 35ωρο, 7ωρο, πενθήμερο, αύξηση αποδοχών, μείωση ορίων συνταξιοδότησης των γυναικών, μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλιάς με την καταγραφή επαγγελματικών ασθενειών λαμβάνοντας υπόψη τις αρνητικές επιπτώσεις των νέων τεχνολογιών, αύξηση γονικών αδειών με πλήρεις αποδοχές, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, διεύρυνση, ποιοτική και ποσοτική αναβάθμιση και καθολικοποίηση της Δημόσιας Δωρεάν Κοινωνικής Πολιτικής).

β). Με τη μη αποδοχή, τη μη εφαρμογή, αντιλαϊκών νόμων και ρυθμίσεων, με το κάλεσμα για αγωνιστική συμπαράταξη των λαϊκών δυνάμεων της περιοχής σ' αυτές τις ενέργειες π.χ. η δημοτική αρχή να μη δεχτεί να εφαρμόσει τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, που ιδιαίτερα απευθύνονται σε νέους και γυναίκες στο όνομα και του συγκερασμού των επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων δημιουργώντας κακοπληρωμένες θέσεις ημιανέργων για φύλαξη σχολείων, παιδιών, ηλικιωμένων, ΑΜΕΑ, σχολικών τροχονόμων, κατ' οίκον υπηρεσιών ατόμων μη αυτοεξυπηρετουμένων.

Να μη δεχτεί τις αρμοδιότητες που από τη φύση τους είναι πανελλαδικής εμβέλειας για άσκηση πολιτικής από την Τοπική Αυτοδιοίκηση στους τομείς της Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας, δηλ. τη λειτουργία παιδικών κέντρων προσχολικής αγωγής, σχολείων, πανεπιστημίων ή άλλων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, νοσοκομείων ή Κέντρων Υγείας, Ιδρυμάτων και υπηρεσιών για ΑΜΕΑ, ανάπηρους, ηλικιωμένους, εγκαταλειμμένα παιδιά, παραβατικούς ανήλικους, μονογονεϊκές ή πολύτεκνες οικογένειες, για μειονότητες και αλλοδαπούς εργάτες. Διότι η παροχή αυτών των αρμοδιοτήτων εκτός των άλλων, σημαίνει άμεση ιδιωτικοποίηση (ξεπούλημα σε ιδιώτες) ή έμμεση (επιβολή φόρων ή ανταποδοτικών τελών) είτε άσκηση Κοινωνικής Πρόνοιας μέσω φιλανθρωπίας και εθελοντισμού. Αρα όπως και αν εφαρμοστεί θα 'ναι εις βάρος των πλατιών λαϊκών στρωμάτων και με μεγαλύτερες συνέπειες στις γυναίκες που καλούνται να καλύψουν τα κενά στον τομέα της δημόσιας Κοινωνικής Πρόνοιας. Γι' αυτό χρειάζεται, μαζί με τη νεολαία, τους εκπαιδευτικούς, τους εργαζόμενους, να παλέψουν για να δημιουργηθεί σύγχρονη δημόσια δωρεάν παιδεία, υγεία, πρόνοια.

Να μην εφαρμόσει πρόγραμμα "κοινωνικής φροντίδας" στα πλαίσια της "κοινωνικής αλληλεγγύης", όπως π.χ. "βοήθεια στο σπίτι" γιατί παρέχει ανεπαρκείς, υποβαθμισμένης ποιότητας υπηρεσίες και σε ένα πολύ μικρό τμήμα του πληθυσμού απ' αυτό που έχει ανάγκη σήμερα για παρόμοιες προνοιακές υπηρεσίες.

Αυτές οι υπηρεσίες δεν παρέχονται από ειδικευμένους επιστήμονες και υπαλλήλους, αλλά παρέχονται "εθελοντικά" κυρίως από σεμιναριακά καταρτισμένους άρα σχετικά ανειδίκευτους νέους και γυναίκες. Δηλ. μια μητέρα να κρατάει στο σπίτι της μέχρι 5 παιδιά άλλων εργαζομένων γυναικών ή να φροντίζει ή να κρατάει συντροφιά για λίγες ώρες κάποια ΑΜΕΑ ή ηλικιωμένους. Ενώ σε τέτοιες περιπτώσεις απαιτούνται δημόσια κέντρα που θα παρέχουν υπηρεσίες παιδαγωγοί, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, γιατροί, νοσηλεύτριες, φυσικοθεραπευτές κλπ. Με τον τρόπο αυτό ο εθελοντισμός μετατρέπεται από κοινωνική αξία που είναι, από ανιδιοτελή προσφορά, σε κακοπληρωμένο επάγγελμα, "εθελοντική" μαύρη εργασία, "εθελοντικό" δουλεμπόριο, δίνοντας "λύση" στην αυξανόμενη ανεργία των νέων και των γυναικών. Με την εφαρμογή προγραμμάτων κοινωνικής φροντίδας οι γυναίκες μετατρέπονται σε θύτες γιατί κατά κύριο λόγο σ' αυτές απευθύνονται για την εφαρμογή της και συγχρόνως σε θύματα γιατί αυτές και οι οικογένειές τους είναι οι κύριοι αποδέκτες αυτής της υποβαθμισμένης Κοινωνικής Πρόνοιας. Οι γυναίκες χωρίς δουλιά και υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας θα επιστρέψουν στον παραδοσιακό αντιδραστικό ρόλο τους στο σπίτι και στην οικογένεια, θα γίνουν οι παρίες της κοινωνίας.

γ). Με την προβολή και απαίτηση οι τομείς αυτοί να παραμείνουν στην ευθύνη του κράτους, να 'ναι δηλ. δημόσιοι. Να διευρυνθεί η δράση τους σύμφωνα με τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες των εργαζομένων. Να αναβαθμιστούν οι υπηρεσίες αυτών των τομέων ποσοτικά και ποιοτικά με τον εκσυγχρονισμό της υλικής υποδομής και την πρόσληψη όλου του αναγκαίου προσωπικού (επιστημονικού, διοικητικού και βοηθητικού) σε θέσεις μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.

Να είναι καθολική και ενιαία αυτή η δημόσια παροχή σ'όλα τα λαϊκά στρώματα γιατί με την εφαρμοζόμενη πολιτική αυξάνονται οι λαϊκές ανάγκες και να μην παρέχεται μόνο σε μεμονωμένες τελείως εξαθλιωμένες ομάδες του πληθυσμού.

Να παρέχονται αυτές οι υπηρεσίες δωρεάν ως ελάχιστη κρατική υποχρέωση έναντι των αυξημένων φορολογικών βαρών που επωμίζονται οι λαϊκές μάζες.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση στο καπιταλιστικό σύστημα για να μην γίνεται συνεργός στην αντιλαϊκή πολιτική πρέπει σ' αυτούς τους τομείς άσκησης Κοινωνικής Πρόνοιας να 'χει επικουρικό και ελεγκτικό ρόλο και όχι πρωταγωνιστικό. Δηλαδή, να συμμετέχουν οι δημοτικές και νομαρχιακές αρχές στις διοικήσεις αυτών των οργανισμών και υπηρεσιών για να ελέγχουν και να βοηθούν στη λειτουργία όσο αυτό μπορεί να γίνει σε φιλολαϊκή κατεύθυνση.

Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η δράση μας στις γυναίκες δεν πρέπει να περιοριστεί στην καταγραφή κάποιων αιτημάτων γιατί και οι υπάρχουσες δημοτικές αρχές έχουν να επιδείξουν ένα έργο αλλά και οι άλλες δημοτικές ή νομαρχιακές παρατάξεις θα προβάλλουν στο πρόγραμμά τους ιδιαίτερα αιτήματα ή δράσεις για τις γυναίκες. Αυτό που οι αγωνιστικοί συνδυασμοί τους οποίους στηρίζουμε χρειάζεται να προβάλλουν, είναι η διαφορετική πολιτική που πρέπει να ασκήσει μια δημοτική αρχή, ώστε να βοηθήσει την πάλη των λαϊκών δυνάμεων. Παράδειγμα, θέσεις εργασίας μπορεί να δημιουργηθούν. Θα 'ναι όμως στα πλαίσια στήριξης κλαδικών πολιτικών σε τοπικό επίπεδο, ή διεύρυνση δημόσιων, κρατικών υπηρεσιών ώστε να 'ναι θέσεις μόνιμης απασχόλησης με πλήρη εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα για τους εργαζόμενους της περιοχής;

Παιδικοί σταθμοί, Κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, ΑΜΕΑ, ηλικιωμένων, πολιτιστικά ή αθλητικά κέντρα, σχολές γονέων, κέντρα κατά των τοξικών ουσιών, είναι εύκολο με την πολιτική της ανταποδοτικότητας ή του εθελοντισμού να γίνουν και θα γίνουν. Αυτό όμως είναι που μας χρειάζεται σήμερα; Εμείς απαιτούμε όλα αυτά να γίνουν στα πλαίσια μιας Ενιαίας Αναβαθμισμένης Δημόσιας Δωρεάν, για όλο το λαό, Κοινωνικής Πολιτικής.

Πολλοί δήμοι λειτουργούν "επιτροπές ισότητας" ή "επιτροπές ίσων ευκαιριών". Η δράση αυτών των επιτροπών περιορίζεται στην ανάληψη ευρωενωσιακών προγραμμάτων, στην καλύτερη περίπτωση για την καταγραφή των προβλημάτων των γυναικών, για τη σεμιναριακή επαγγελματική εκπαίδευση και εξειδίκευσή τους και για τους τρόπους ανεύρεσης εργασίας.

Με τον τρόπο αυτό, λειτουργούν αποπροσανατολιστικά προς τις γυναίκες, δημιουργούν αυταπάτες και εφησυχασμό ότι μπορούν έτσι να λύσουν τα εργασιακά τους προβλήματα και ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και η κυβέρνηση μέσω αυτών των προγραμμάτων δείχνει το ενδιαφέρον που τάχα έχει για τα προβλήματά τους.

Ετσι, βοηθάνε με τη λειτουργία τους αυτές οι επιτροπές στο πέρασμα μ' άλλα μέσα και άλλους τρόπους της κυβερνητικής πολιτικής. Επίσης δεν είναι λίγες οι φορές που χρησιμοποιούνται εκτός από ιδεολογικοί και ως ρουσφετολογικοί και απεργοσπαστικοί μηχανισμοί. Π.χ. ο Δήμος Ν. Φιλαδέλφειας χρησιμοποίησε τις γυναίκες αυτής της επιτροπής για να σπάσει την απεργία των εργαζομένων στους Παιδικούς Σταθμούς της περιοχής του.

Οι γυναίκες πρέπει να παλέψουν οι επιτροπές ισότητας των δήμων να 'ναι βήμα καταγγελίας των γυναικών ανοιχτό και όχι θεσμοθετημένο όργανο σ' όλες τις γυναίκες του δήμου. Να ενημερώνει τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων για όλα τα θέματα που τις αφορούν αποκαλύπτοντας τις αιτίες και εμψυχώνοντάς τες για απαιτούμενη δράση τους.

Τέλος, χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν οι γυναίκες την αποπροσανατολιστική προπαγάνδα "γυναίκες ψηφίστε γυναίκες" για να αναδειχτούν περισσότερες στα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Η προπαγάνδα αυτή θέλει να κρύψει την ταξική πλευρά του ζητήματος και ανάγει το θέμα στο φυλετικό διαχωρισμό, δηλ. ότι όλες οι γυναίκες χωρίς ταξικές διαφορές έχουν τα ίδια συμφέροντα από την άσκηση μιας πολιτικής, άρα είναι αδιάφορο από ποια παράταξη θα εκλεγεί, αρκεί να εκλεγεί γυναίκα. Αυτό έχει μία αλήθεια για τις άλλες παρατάξεις που δε διαφοροποιούνται στη γενική κατεύθυνση της κυρίαρχης πολιτικής.

Η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στους συνδυασμούς μας σημαίνει εγγύηση για τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων ότι θα παλέψουν οι εκλεγμένες μας μαζί τους για μια άλλη πολιτική προς όφελος του λαού και των καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων, δηλαδή και των γυναικών.

Μαρία ΛΑΜΠΡΙΝΟΥ

Ο χώρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι σχετικά προνομιακός για τη δραστηριοποίηση των γυναικών από τα λαϊκά στρώματα. Διότι επιφορτισμένες με τα πολλαπλά βάρη της οικογένειας, διευκολύνονται καλύτερα στη συμμετοχή τους σε δραστηριότητες της περιοχής τους και αισθάνονται την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως ένα κρατικό μηχανισμό που είναι όμως πιο κοντά στους δημότες άρα πιο εύκολα μπορούν να καταγγείλουν ή να παλέψουν για τη λύση των προβλημάτων τους