Σάββατο 18 Ιούλη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΙΣΘΟΙ

Είναι σύνηθες το φαινόμενο να προπαγανδίζεται η ανάγκη της "ανταγωνιστικότητας" της οικονομίας και να συνδέεται με το εργατικό εισόδημα.

Η κυρίαρχη αστική οικονομική πολιτική έχει την εμμονή να σχετίζει την ανταγωνιστικότητα με την τιμή της εργατικής δύναμης, με στόχο τη συμπίεση των μισθών για αύξηση των κερδών, την ονομάζει δε, "κόστος εργασίας".

Βιομήχανοι και κυβέρνηση προβάλλουν την αντίληψη ότι η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, δηλαδή των μισθών, αποτελεί βασικό παράγοντα βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας. Στοιχεία που επηρεάζουν τα έξοδα για μισθούς θεωρούν την έλλειψη ευελιξίας ως προς την οργάνωση εργασίας (βλέπε νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις), τις αποδοχές των εργαζομένων και τα έξοδα για υγεία, ασφάλιση κλπ. (βλέπε ανατροπή της κοινωνικής ασφάλισης), τις επαγγελματικές ειδικότητες του εργατικού δυναμικού (βλέπε τα κυβερνητικά σχέδια για την εκπαίδευση).

***

Από τη σύγκριση των στοιχείων προκύπτει ότι η Ελλάδα διατηρεί την προτελευταία θέση στην κατάταξη τόσο του μηνιαίου κόστους εργασίας, όσο και του ετήσιου κόστους εργασίας, πριν από την Πορτογαλία.

Σε ό,τι αφορά τη διαχρονική μεταβολή του μέσου πραγματικού μισθού στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας, κυμαίνεται στη διάρκεια των δεκαπέντε τελευταίων χρόνων γύρω από μια σταθερή αγοραστική δύναμη που αντιστοιχεί περίπου στα επίπεδα του 1983!

Το μέρος του μισθού που αναλογεί στη μονάδα προϊόντος στην Ελλάδα (υπολογιζόμενο σε εθνικό νόμισμα και σταθερές τιμές) βρίσκεται στα επίπεδα του 1976!!!

Αν το επονομαζόμενο "κόστος εργασίας" ήταν παράγοντας για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, τότε η Ελλάδα θα έπρεπε να συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών της ΕΕ με την υψηλότερη ανταγωνιστικότητα.

Ομως, το αντίθετο συμβαίνει, η Ελλάδα από την άποψη της ανταγωνιστικότητας καταλαμβάνει την τελευταία θέση.

****

Είναι χρήσιμο να υπογραμμίσουμε ότι από τη σκοπιά του κεφαλαίου χρησιμοποιείται ο όρος "κόστος εργασίας", από τη σκοπιά των εργαζομένων πρέπει να αναφέρουμε τον όρο μισθός εργασίας, που για τον Μαρξ είναι "μια ιδιαίτερη μόνο ονομασία για την τιμή της εργατικής δύναμης, για την τιμή του ιδιόμορφου αυτού εμπορεύματος που δεν έχει άλλο φορέα παρά το ανθρώπινο κρέας και αίμα".

Χαρακτηριστικό είναι ότι κεφάλαιο, κυβέρνηση, ΕΕ, ενώ είναι "ομιλητικότατοι" σε ό,τι αφορά την ανάγκη αύξησης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων και ακόμα πιο ξεκάθαροι για τον αρνητικό ρόλο που παίζει τάχα στην ανταγωνιστικότητα το αυξανόμενο "κόστος εργασίας" (δηλαδή οι μισθοί) στο ζήτημα των κερδών δεν κάνουν καμιά αναφορά. Θεωρούν τα κέρδη "ιερά και απαραβίαστα".

Η κερδοφορία στην ΕΕ τείνει να ανέλθει πλέον στα επίπεδα της "χρυσής εποχής" των χρόνων 1960 - 1974.

Εντυπωσιακά είναι τα αποτελέσματα του ΟΟΣΑ σ' ό,τι αφορά τις διεθνείς συγκρίσεις της κερδοφορίας, διότι κατατάσσουν την Ελλάδα πρώτη μεταξύ όλων των χωρών αυτού του Οργανισμού.

Ο χαρακτήρας συμμετοχής μιας χώρας στο διεθνή καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανταγωνιστική θέση της οικονομίας της χώρας, τόσο για τις σημερινές συνθήκες όσο και για το μέλλον.

****

Ο διεθνής καπιταλιστικός καταμερισμός εργασίας στο μονοπωλιακό στάδιο του συστήματος και λόγω της ιστορικά διαμορφωμένης ανισόμετρης ανάπτυξης, οδηγεί στην υποταγή των μικρών καπιταλιστικών χωρών στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Μόνο στη βάση αυτής της πραγματικότητας και του υπολογισμού αυτού του παράγοντα μπορούμε να εκτιμήσουμε σωστά τα περιθώρια που έχει μια χώρα σαν την Ελλάδα για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας στα πλαίσια της διεθνούς αγοράς. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η επιδίωξη της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας για το κεφάλαιο συνδέεται άμεσα με την προσπάθεια αύξησης των κερδών.

Η Οικονομική και Νομισματική Ενοποίηση (ΟΝΕ) περιορίζει τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας και μειώνει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Οι ιδιωτικοποιήσεις (δημοσίων επιχειρήσεων - τραπεζών) στερούν και απ' αυτό το αστικό κράτος την άσκηση μιας αναπτυξιακής και κοινωνικής πολιτικής.

Στο όνομα της ανταγωνιστικότητας θα ενταθεί ο βαθμός εκμετάλλευσης και η χειροτέρευση της θέσης των εργαζομένων, θα επιχειρήσουν να επιβάλουν την πιο σκληρή εργοδοτική τρομοκρατία και τον κρατικό αυταρχισμό απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων.

Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση της άρχουσας τάξης ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα, που γίνεται στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, η εργατική τάξη δεν έχει άλλο δρόμο από το να αντιτάξει τη δική της ενότητα δράσης, ενάντια σ' αυτή την επίθεση, την κοινή δράση με τ' άλλα λαϊκά στρώματα, για τη συγκρότηση ενός λαϊκού μετώπου πάλης, που θα οργανώσει τον αγώνα ενάντια στην πολιτική της άρχουσας τάξης ως την ανατροπή της.

Γιώργος ΠΟΝΤΙΚΟΣ

Κεφάλαιο, κυβέρνηση και Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ είναι "ομιλητικότατοι" σε ότι αφορά την ανάγκη αύξησης της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων και ακόμα πιο ξεκάθαροι για τον αρνητικό ρόλο που παίζει τάχα στην ανταγωνιστικότητα το αυξανόμενο "κόστος εργασίας" (δηλαδή οι μισθοί) στο ζήτημα των κερδών δεν κάνουν καμιά αναφορά. Θεωρούν τα κέρδη "ιερά και απαραβίαστα"


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ