Είναι αδύνατον να εξεταστεί η κατάσταση στα Βαλκάνια χωρίς να ληφθεί υπόψη το καυτό τρίγωνο Αθήνα - Αγκυρα - Λευκωσία. Περισσότερο, μάλιστα, όταν οι αμερικανικές πιέσεις στην Ελλάδα εντείνονται κι η εγκατάσταση των ρωσικών πυραύλων στην Κύπρο παίρνει τη μορφή ενός σίριαλ απροσδιόριστου φινάλε.

Ωστόσο, στον κυπριακό λαό πάντα υπήρχε και υπάρχει η προσμονή της απελευθέρωσης των κατεχόμενων εδαφών κι η επιστροφή στις πατρογονικές του εστίες, όσο απόμακρο κι αν φαντάζει σήμερα αυτό. Μετά την πάροδο είκοσι ετών κατοχής της Κύπρου, στο έλεος της διεθνούς διπλωματίας των ισχυρών, προέκυψε το λεγόμενο "ενιαίο αμυντικό δόγμα" Ελλάδας - Κύπρου. Στην πράξη, το δόγμα αυτό αφορά μόνο το ελεύθερο τμήμα της. Το κατεχόμενο τμήμα βρίσκεται υπό τη στρατιωτική ομπρέλα της Τουρκίας. Αυτό επιβεβαιώνει τηνεκ των πραγμάτων διχοτόμηση της Κύπρου. Λειτουργεί ως μια υποθήκη για τη μελλοντική επανένωσή της, αλλά στο πλαίσιο πλέον και το σχεδιασμό του ΝΑΤΟ. Εφόσον η αμυντική ασφάλεια της ελεύθερης Κύπρου βρίσκεται υπό την αιγίδα της ΝΑΤΟικής Ελλάδας κι εφόσον το κατεχόμενο τμήμα της βρίσκεται υπό την αιγίδα της ΝΑΤΟικής Τουρκίας, κάθε βήμα επανένωσής της θα σημαίνει την υπαγωγή της στο ενιαίο φρούριο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Ταυτόχρονα και πέρα από τις ενδεχόμενες ενδοσυμμαχικές αγωνίες μεταξύ των 16 ισχυρών, η Κύπρος θα οδεύσει και υπό τις ευλογίες της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο όνομα των ενταξιακών συνομιλιών. Πέρα από αυτή την εμφανή επιδίωξη του συνόλου της δυτικής συμμαχίας και ως συνέχεια του λεγόμενου "ενιαίου αμυντικού δόγματος" Ελλάδας - Κύπρου του 1994, προέκυψε το ζήτημα των ρωσικών αμυντικών πυραύλων "S-300". H αγορά τους από την Κύπρο παρουσιάστηκε ως ένα σκανδαλώδες πρόβλημα στο εσωτερικό της δυτικής συμμαχίας με ανοιχτές τουρκικές απειλές και αμερικανικές προβοκατόρικες παραινέσεις "περί απειλής πολέμου". Ομως η Κύπρος δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ ούτε της ευρύτερης δυτικής συμμαχίας. Επομένως, παραμένει αδέσμευτη να κάνει επιλογή των αμυντικών της συστημάτων ως κυρίαρχο κράτος - μέλος του ΟΗΕ. Αυτό είναι δεδομένο. Ωστόσο, εύλογη είναι η απόρροια του γεγονότος ότι προσπαθεί να το κάνει υπό τη σκέπη του "ενιαίου αμυντικού δόγματος". Επαναλαμβάνεται ότι η Κύπρος έχει δικαίωμα να επιλέξει το αμυντικό της σύστημα ως κυρίαρχο κράτος - μέλος του ΟΗΕ.

Τι ήταν εκείνο που δεν της επέτρεψε ως τώρα να εξοπλιστεί αμυντικά; Σήμερα δείχνει να προβαίνει στην αγορά ρωσικών πυραύλων, ενώ ταυτόχρονα επιζητά την αμερικανική και δυτικοευρωπαϊκή μεσολάβηση. Αυτό σημαίνει αποδοχή του ΝΑΤΟ και της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτά τα δυο πάνε μαζί. Ο εγκλωβισμός του Κυπριακού σε αυτούς τους οικονομικοπολιτικούς και μιλιταριστικούς οργανισμούς προϋποθέτει την αποδοχή των ενεργειών τους. Αραγε, πώς θα είναι τα πρόσωπα των Κυπρίων όταν θα υποστούν τη συμμετοχή τους στις ΝΑΤΟικές πολεμικές ενέργειες και την έλευση της Ευρω-ενωσιακής οικονομικής κουτάλας; Πάντως η στρατιωτική παρουσία της Τουρκίας θα είναι δεδομένη. Το καυτό τρίγωνο Ελλάδα - Τουρκία - Κύπρος, δεν τελειώνει εδώ.