Η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικό), απευθύνει θερμούς επαναστατικούς χαιρετισμούς στους Ελληνες κομμουνιστές στην 80ή επέτειο της ίδρυσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Συμπίπτοντας με την 150ή επέτειο της έκδοσης του "Κομμουνιστικού Μανιφέστου", είναι, πραγματικά σωστό να θεωρήσουμε αυτά τα γεγονότα, σ' αυτή τη διεθνή συγκέντρωση με θέμα "Τα Κομμουνιστικά Κόμματα στις σημερινές συνθήκες".

Στο ξεκίνημα, το ΚΚΙ (Μ) θυμάται, με αίσθηση διεθνιστικής περηφάνιας, τον ένδοξο ρόλο των Ελλήνων κομμουνιστών, τα περασμένα 80 χρόνια. Μέσα από τα μονοπάτια της ιστορίας, οι Ελληνες κομμουνιστές έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην προώθηση των επαναστατικών αρχών του μαρξισμού - λενινισμού.

Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ και η ήττα του σοσιαλισμού στην Ανατολική Ευρώπη, είναι εξελίξεις που επιφέρουν σοβαρή οπισθοδρόμηση στις δυνάμεις του σοσιαλισμού, σε όλο τον κόσμο.

Το ΚΚΙ (Μ) σταθερά πιστεύει ότι αυτές οι εξελίξεις δεν καταργούν ούτε την επαναστατική και δημιουργική επιστήμη του μαρξισμού - λενινισμού, ούτε το σοσιαλιστικό ιδεώδες. Με το δικό μας ταπεινό τρόπο, φτάσαμε στο συμπέρασμα ότι αυτές οι εξελίξεις προκλήθηκαν εξαιτίας κάποιων παρεκκλίσεων από τις επαναστατικές αρχές του μαρξισμού - λενινισμού και παραποιήσεων στη διαδικασία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Αυτό επέτρεψε στις αντεπαναστατικές δυνάμεις, εσωτερικές και εξωτερικές, να δράσουν από κοινού, για τη διάλυση του σοσιαλισμού.

Το ΚΚΙ (Μ) είχε αναλύσει λεπτομερώς τις αιτίες που οδήγησαν σ' αυτές τις εξελίξεις στο 14ο Συνέδριό του τον Ιανουάριο του 1992. (Η απόφαση κυκλοφορεί ξεχωριστά).

Το ΚΚΙ (Μ) σταθερά πιστεύει ότι ο μαρξισμός - λενινισμός είναι έμφυτα υλιστικός, δημιουργικός και ουσιαστικά διαλεκτικός. Είναι λοιπόν υπέρτατα αντιδογματικός. Είναι μια παγκόσμια θεώρηση που περιλαμβάνει το όραμα της ελευθερίας και εκφράζει απελευθερωτικά ιδεώδη. Είναι ένα εργαλείο για την κατανόηση και την ανάλυση του μεγάλου αριθμού των φαινομένων που αποτελούν μεταβαλλόμενες ιστορικές καταστάσεις. Είναι ένας οδηγός στη δράση που προσδιορίζει ρεαλιστικούς σκοπούς για τον αγώνα των λαών ενάντια σε όλες τις μορφές εκμετάλλευσης, που υπόκεινται στις απαραίτητες προσαρμογές, όπως απαιτούν οι μεταβαλλόμενες ιστορικές καταστάσεις.

Σαν δημιουργική επιστήμη, ο μαρξισμός - λενινισμός προσδιορίζει τις τάσεις και τις κατευθύνσεις της εξέλιξης. Με αυτό τον τρόπο παρέχει τις δυνατότητες για μαζική λαϊκή παρέμβαση σ' αυτές τις εξελίξεις στην αναζήτηση της ίδρυσης μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση. Για παράδειγμα, η ιστορικά αναπόφευκτη αντικατάσταση του καπιταλισμού, που βασίζεται στην εκμετάλλευση, από τον σοσιαλισμό δεν είναι αυτόματη. Ο βασικός παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει ένα τέτοιο κοινωνικό μετασχηματισμό είναι η σωστή ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική ηγεσία των αναπτυσσόμενων αγώνων της εργατικής τάξης, των αγροτών και όλων των εργαζομένων. Οταν αυτή η ταξική συνειδητοποίηση αφοπλίζεται ή αμβλύνεται, οι δυνάμεις της αντεπανάστασης εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να διαιωνίζουν το ρόλο της τάξης τους.

Είναι, λοιπόν, χρέος όλων των μαρξιστών - λενινιστών να κάνουμε μια συγκεκριμένη ανάλυση των συγκεκριμένων συνθηκών, διεθνώς και στον τόπο μας, σε καθεμία από τις χώρες μας και σ' αυτή τη βάση να χαρτογραφήσουμε την πορεία της ανθρώπινης απελευθέρωσης.

Σ' αυτό το καθήκον, χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ότι η οπισθοδρόμηση του σοσιαλισμού έχει προσωρινά μετατοπίσει την ισορροπία των παγκόσμιων δυνάμεων προς όφελος του ιμπεριαλισμού. Ο ιμπεριαλισμός, σήμερα, προσπαθεί να αναπτύξει μια νέα διεθνή τάξη - πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά - πράγμα που θα ενδυνάμωνε αυτή την ηγεμονία και θα διαιώνιζε το σύστημα της έντονης εκμετάλλευσης. Τα χαρακτηριστικά της είναι όλα εμφανή στη νέα βίαιη επίθεση της νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής, η ουσιαστική καταλήστευση των Ηνωμένων Εθνών για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.

Ως κομμουνιστές, θεωρούμε βασικό μας καθήκον να ανακαλύψουμε τα καινούρια χαρακτηριστικά του καπιταλισμού, συνεχίζοντας το νήμα της ανάλυσης που κατατέθηκε στο "Κομμουνιστικό Μανιφέστο", 150 χρόνια πριν. Το βασικό νέο στοιχείο στην παρούσα φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι η εμφάνιση της παγκοσμιοποίησης του χρηματιστικού κεφαλαίου. Εχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, κατά τη γνώμη μας, που το διακρίνουν από την περίοδο που ο Λένιν ανάλυσε τον ιμπεριαλισμό. Η παρούσα διαδικασία δεν είναι η εμπλοκή σε πάλη ενός χρηματιστικού κεφαλαίου σε εθνική βάση εναντίον αντιπάλων ιμπεριαλιστών, πάλι σε εθνική βάση. Κατά μία έννοια, έχει υπερβεί την εθνική κατάσταση. Αυτό, πάντως, δεν υπονοεί ότι η σχέση της εθνικής κατάστασης και της εθνικής κυριαρχίας έχει σταματήσει, όπως μερικοί προσπαθούν να υποστηρίξουν. Η τάση του σχηματισμού περιφερειακών μπλοκ, που το καθένα καθοδηγείται από ηγετική οικονομική δύναμη - Ενοποιημένη Ευρώπη με τη Γερμανία, η NAFTA της οποίας ηγούνται οι ΗΠΑ και η APEC, της οποίας ηγείται η Ιαπωνία - είναι η αντίδραση του χρηματιστικού κεφαλαίου που επιδιώκει την ενοποίηση και την κατάργηση όλων των εμποδίων στην κίνησή του.

Είναι, παρ' όλα αυτά, σημαντικό να σημειώσουμε ότι το σημερινό χρηματιστικό κεφάλαιο είναι πολύ ευκίνητο παγκόσμια, απομυζώντας χρηματιστικά κεφάλαια από μεμονωμένες χώρες που κυριαρχούνται από το κεφάλαιο, προερχόμενο από τις αναπτυσσόμενες χώρες. Επιπλέον, αυτό το κεφάλαιο είναι περισσότερο απασχολημένο με την προσπάθειά του να αποκτήσει γρήγορα αθέμιτα κέρδη, παρά με τη συγχώνευσή του με το βιομηχανικό κεφάλαιο που οδηγεί σε οικονομική ανάπτυξη. Ετσι, πραγματικά αντιπροσωπεύει το παράσιτο που αναπτύσσεται σε βάρος της πραγματικής οικονομικής ανάπτυξης.

Η εμφάνιση αυτού του χρηματιστικού κεφαλαίου είναι ένας σημαντικός παράγοντας που εξηγεί τους χαμηλούς σχετικά δείκτες ανεργίας στις αναπτυγμένες χώρες, αυτό που προσδιορίζεται λαϊκά σαν "άνεργη ανάπτυξη". Αυτό συμβαίνει διότι, με σκοπό να ικανοποιηθούν διεθνείς κερδοσκόποι, υπάρχει μια ανταγωνιστική μείωση στα ποσοστά των δασμών και περιορισμοί στο μέγεθος του δημοσιονομικού ελλείμματος. Με άλλα λόγια, οι κυβερνήσεις είναι αναγκασμένες να περικόψουν έξοδα και έτσι να μειώσουν και την απασχόληση και την εσωτερική ζήτηση, οδηγώντας σε χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτό, με τη σειρά του, οδηγεί σε μια κατάσταση όπου οι αναπτυγμένες χώρες στρέφονται στις οικονομίες του τρίτου κόσμου και εντείνουν την εκμετάλλευση. Η επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών εξυπηρετεί τον σκοπό της απομάκρυνσης των εμποδίων για την ελεύθερη λειτουργία του διεθνώς ευκίνητου χρηματιστικού κεφαλαίου. Επιπλέον, προσπαθεί να επιβάλλει ένα νέο τύπο διεθνούς κατανομής εργασίας, αυτή τη φορά όχι μέσα από άμεση αποικιακή κατοχή, αλλά εξαναγκάζοντας τις οικονομίες του τρίτου κόσμου να ταιριάξουν με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.

Ετσι λοιπόν, έχουμε μια κατάσταση όπου ο καπιταλισμός όχι μόνο δε λύνει τα πιεστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, αλλά επιδεινώνει την τραγωδία μιας τεράστιας πλειοψηφίας του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές που προωθούνται στο όνομα της προαγωγής της ανάπτυξης, πραγματικά καταλήγουν να προάγουν την κερδοσκοπία και τη λεηλασία που συνοδεύονται από στασιμότητα και οπισθοδρόμηση στα περισσότερα μέρη του κόσμου.

Αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στη μαζική αύξηση της φτώχειας, η οποία σύμφωνα με τις στατιστικές του ΟΗΕ έχει επέλθει σε όλο τον κόσμο, πιο οξυμένη στον τρίτο κόσμο.

Ετσι, εμείς, έχουμε μια κατάσταση στην τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα, όπου διψήφια νούμερα ανεργίας καταδιώκουν τις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες, όταν ο εναγκαλισμός των πρώην σοσιαλιστικών χωρών από τον καπιταλισμό έχει οδηγήσει σε μια κολοσσιαία οικονομική παρακμή, άγνωστη στην ανθρώπινη ιστορία, στο βαθμό που ο ίδιος ο πληθυσμός παρακμάζει σε απόλυτους όρους. Εχουμε μια κατάσταση όπου το αποκαλούμενο "θαύμα" των οικονομιών της Νότιας Ασίας κυριολεκτικά γκρεμίστηκε, οδηγώντας σε χρεοκοπία, μαζική ανεργία και εξεγέρσεις από πείνα. Οι ελπίδες που δημιουργήθηκαν κρατώντας αυτές τις χώρες σαν παράδειγμα, έχουν κομματιαστεί, κομματιάζοντας και τις ψευδαισθήσεις ότι οι χώρες του τρίτου κόσμου θα μπορούσαν να αποκτήσουν ευδαιμονία υπό τον καπιταλισμό. Είμαστε σε μια κατάσταση όπου και η Αφρική και η Λατινική Αμερική έχουν γίνει μάρτυρες της μείωσης του κατά κεφαλήν εισοδήματος, με εκατομμύρια φτωχούς. Οι λιμοί είναι σε ημερήσια διάταξη σε μεγάλες περιοχές της Αφρικής.

Με άλλα λόγια, παρά τις ευνοϊκές συνθήκες που η κατάρρευση του σοσιαλισμού παρείχε, ο καπιταλισμός σήμερα έχει για άλλη μια φορά αποδειχτεί ανίκανος, είτε να λύσει τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα είτε να υποσχεθεί ένα λαμπρό μέλλον σε όσους ακολουθούν το καπιταλιστικό μονοπάτι.

Τα Κομμουνιστικά Κόμματα λειτουργούν σήμερα κάτω από τέτοιες συνθήκες. Η ανανεωμένη ιδεολογική επίθεση ενάντια στο σοσιαλισμό, πάντως, συνεχίζει αμείωτη. Αλλά η αντικειμενική πραγματικότητα γεννά συνθήκες που είναι ευνοϊκές για την πρόοδο των σοσιαλιστικών δυνάμεων. Αυτή η λαϊκή δυσαρέσκεια που πηγάζει από τη διεθνή λεηλασία από τον ιμπεριαλισμό, πρέπει να διοχετευτεί στους επαναστατικούς λαϊκούς αγώνες. Η εμπειρία μάς δείχνει ότι όπου τα Κομμουνιστικά Κόμματα, πιστά στις θεμελιώδεις επαναστατικές αρχές του μαρξισμού - λενινισμού, έχουν παρέμβει, πέτυχαν να σφυρηλατήσουν βαθύτερους και δυνατότερους δεσμούς με τους εργαζόμενους των χωρών τους.

Αυτό, παρ' όλα αυτά, δε δηλώνει ότι η πρόοδος των Κομμουνιστικών δυνάμεων θα ήταν αυτόματη, όπως σημειώσαμε πρωτύτερα. Αλλά οι αντικειμενικές συνθήκες ανοίγουν δυνατότητες που οι κομμουνιστές μπορούν να χρησιμοποιήσουν στο δυνάμωμα του λαϊκού κινήματος για να τελειώσει ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο. Η ευθύνη της ενδυνάμωσης του υποκειμενικού παράγοντα - η επαναστατική ιδεολογική πάλη της οποίας ηγείται η εργατική τάξη, ενώνοντας άλλες τάξεις εκμεταλλευομένων και η αποφασιστική παρέμβαση με αρχηγό ένα κόμμα προσηλωμένο στο μαρξισμό - λενινισμό, πέφτει στους ώμους μας για να αξιοποιήσουμε την αντικειμενική κατάσταση και παρέμβαση για να προάγουν το κίνημά μας για κοινωνική χειραφέτηση.

Υπάρχουν, πάντως, τρομερά εμπόδια που η τρέχουσα κατάσταση βάζει μπροστά στους κομμουνιστές. Η δυναμική της αυξανόμενης απογοήτευσης από τον καπιταλισμό αμβλύνεται από έντονη ιδεολογική επίθεση ενάντια στο σοσιαλισμό και το μαρξισμό ως επακόλουθο της κατάρρευσης του σοσιαλισμού. Σ' αυτή τη θέση μια ολόκληρη κλίμακα αντιδραστικών και φουνταμενταλιστικών πολιτικών τάσεων προσπαθεί να καταλάβει το αντιπολιτευτικό κενό απέναντι στα κυβερνώντα κόμματα με νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Η αυξανόμενη ανεργία και περικοπές σε έξοδα κοινωνικών δαπανών στην Ευρώπη, συνοδεύονται από αύξηση αισχρού ρατσισμού και σε μερικές πτώσεις ρεβανσισμού. Σε χώρες του τρίτου κόσμου, όπως η Ινδία, η αντίδραση στη δυστυχία και την ταπείνωση που επέβαλε ο παγκόσμιος καπιταλισμός, είναι στην ανάπτυξη φουνταμενταλιστικών δυνάμεων. Εμείς, στην Ινδία έχουμε εμπλακεί σε μια έντονη πολιτική μάχη ενάντια σε τέτοιες αντιδραστικές δυνάμεις που προσπαθούν να διοχετεύσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, για να εδραιώσουν τους σεκταριστικούς και διαιρετικούς πολιτικούς σκοπούς τους. Η λαϊκή δυσαρέσκεια που πηγάζει από την εντατικοποιημένη εκμετάλλευση του παγκόσμιου καπιταλισμού, μπορεί να εκτραπεί από τους επαναστατικούς αγώνες ενάντια στον καπιταλισμό, σε σεχταριστικά κινήματα που σε τελική ανάλυση, μόνο δυναμώνουν την εξουσία του κεφαλαίου. Εμείς, οι κομμουνιστές, θα πρέπει να ξεπεράσουμε τέτοια εμπόδια και να διοχετεύσουμε σωστά τη λαϊκή αγανάκτηση σε επαναστατικούς αγώνες.

Ενα άλλο σημαντικό εμπόδιο σχετίζεται με μια πλευρά του σημερινού καπιταλισμού. Ο έντονος ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός που χαρακτήρισε το πρώτο μέρος του αιώνα, δεν είναι φανερός με την ίδια μορφή σήμερα. Ενώ αυτές οι αντιφάσεις υπάρχουν και εντείνονται, όσον αφορά την εκμετάλλευση του τρίτου κόσμου, όμως φαίνεται ότι ενεργούν με κάποια κοινά στοιχεία σε κάποιο βαθμό. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η ντόπια αστικά τάξη στον τρίτο κόσμο εμφανίζεται πολύ πιο πρόθυμη από πριν να συμμαχήσει με τον ιμπεριαλισμό. Ανίκανη να αντέξει τη λεηλασία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου και στροβιλιζόμενη στον ίδιο τον στρόβιλο, η ντόπια αστική τάξη προσπαθεί να κλείσει την καλύτερη συμφωνία στην παρούσα κατάσταση.

Παρ' όλο που η κατάσταση από χώρα σε χώρα θα μπορούσε να είναι διαφορετική και ο αντίκτυπος της παγκοσμιοποίησης του χρηματιστικού κεφαλαίου γίνεται αισθητός σε διαφορετικούς βαθμούς, το κοινό στοιχείο που προέχει σε τέτοιες παραλλαγές, έγκειται στη δυνατότητα να αναπτυχθεί ένας δυνατός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας, παγκόσμια. Η επιτυχία της σύγκλισης των αγώνων της ντόπιας τάξης με τον διεθνιστικό αντιιμπεριαλιστικό αγώνα, θα σχηματοποιήσει το περίγραμμα του Κομμουνιστικού Κινήματος στο μέλλον.

Το ΚΚΙ (Μ) είναι σίγουρο ότι τέτοιες ανταλλαγές ανάμεσα σε τμήματα του διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος θα δυναμώσουν την κοινή μας απόφαση να προωθήσουμε την υπόθεση της ανθρώπινης χειραφέτησης και απελευθέρωσης.

Το ΚΚΙ (Μ) εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στο ΚΚΕ που μας παρέχει αυτή την ευκαιρία και άλλη μια φορά απευθύνει θερμούς επαναστατικούς αδελφικούς χαιρετισμούς σε όλους τους αντιπροσώπους των Κομμουνιστικών Κομμάτων, απ' όλα τα μέρη του κόσμου.