Υπάρχουν διάφορα βραβεία και μετάλλια τιμής που απονέμουν οι πολιτειακοί φορείς, κάποτε και σε αμφισβητούμενες αξίες, ενώ δεν έχουν θεσμοθετηθεί διακρίσεις που θα έδιναν το μέτρο των αναμφισβήτητωναξιών. Αξιών που έχουν προσφέρει και συνεχίζουν να προσφέρουν τα μέγιστα στον πολιτισμό μας. Που έχουν γίνει πραγματικά θεματοφύλακές του, που φυλάττουν τις "Θερμοπύλες" του. Οταν δεν υπάρχουν διακρίσεις για ανθρώπους αληθινής αξίας και προσφοράς, τότε μπορεί η αγάπη, η εκτίμηση των "οικείων" του και μη να αποτελέσει την καλύτερη, ίσως, "ανταμοιβή". Ηθική και συναισθηματική "ανταμοιβή". Κι αυτή δεν είναι μόνο πιο καθάρια, γίνεται και δυνατό στήριγμα για τη συνέχεια.

Αυτό το "βραβείο", αυτό το "μετάλλιο τιμής", αιφνιδιάζοντάς τον μάλιστα, "απένειμαν" στον διευθυντή του Μουσείου Μπενάκη, Αγγελο Δεληβοριά, οι εργαζόμενοι στο Μουσείο και η διοικούσα επιτροπή του, σε γιορτή που οργάνωσαν οι ίδιοι την Κυριακή το βράδυ, προς τιμή του. Ο λόγος: Την Κυριακή που μας πέρασε έκλεισε 25 χρόνια, από την 24/5/1973 που η διοίκηση του μουσείου τού εμπιστεύτηκε τη διεύθυνση. Κι οργάνωσαν μια γιορτή ζεστή, ευρηματική και χιουμοριστική με τη "διακόσμησή" της και με καλεσμένους γνωστούς ανθρώπους της Επιστήμης και της Τέχνης, που μέχρι τέλους σιώπησαν για το λόγο της γιορτής, μέχρις ότου αυτή να αρχίσει. Ηταν 9.30μ.μ. όταν ο πρόεδρος του μουσείου Μαρίνος Γερουλάνος τηλεφώνησε στο σπίτι του Α. Δεληβοριά, ζητώντας του να πάει στο μουσείο. Και μόνο όταν ο διευθυντής του έφτασε στο μουσείο και το είδε φωταγωγημένο έμαθε το "μυστικό". Και όταν έφτασε στην ταράτσα του μουσείου εργαζόμενοι, διοικούντες, φίλοι του Μουσείου, καλεσμένοι ομόψυχα τον υποδέχτηκαν με χειροκροτήματα και ολόθερμες εκδηλώσεις αγάπης και βαθιάς εκτίμησης και του ευχήθηκαν άλλη μια διευθυντική 25ετία.

Ο Αγγελος Δεληβοριάς, διακεκριμένος, διεθνούς αναγνώρισης κλασικός αρχαιολόγος και ιστορικός της Τέχνης πήρε πριν 25 χρόνια στα χέρια του τη σημαντική μεν, αλλά περιορισμένη, συλλογή του Α. Μπενάκη και όχι μόνο την πολλαπλασίασε με μέγα πλούτο, πείθοντας πολλούς να δωρίσουν τις συλλογές τους, για να γίνουν κτήμα του λαού, αλλά και συγκρότησε ένα μουσείο - υπόδειγμα, με πλούσια μελετητική, εκδοτική και εκπαιδευτική δράση. Κι αυτό το πέτυχε κυρίως με την αγάπη, την ενθάρρυνση και εμπιστοσύνη του προς τους ανθρώπους του μουσείου, αλλά και τη δική τους αγάπη, εμπιστοσύνη και τη βοήθειά τους στις οικονομικές και άλλες... πολιτειακές δυσκολίες. Και δεν ήταν λίγες οι δυσκολίες. Ούτε σταματούν.