"Οποιος θέλει να τηλεφωνήσει - ακούστηκε στα μεγάφωνα του πλοίου - να έρθει στον ασύρματο". Ετσι μας ειδοποιούσε ο μαρκόνης όταν έβγαζε γραμμή με το "Αθήνα - Ράδιο". Επαιρνε το τηλέφωνο του σπιτιού του πρώτα, για να προλάβουμε να ανέβουμε όσοι θέλαμε να επικοινωνήσουμε με τους δικούς μας.

- "Τι κάνεις πατερούλη; Πότε θα γυρίσεις στο σπίτι μας;", ακούστηκε η γλυκιά φωνή της μικρότερης κόρης του.

- "Δε νομίζω ότι θα αργήσω πολύ, αγαπούλα μου. Οι εφοπλιστές βάζουν κάποιες άλλες συσκευές στα καράβια τους και λένε ότι δε μας χρειάζονται πλέον", της απάντησε ο Γιακουμής, ο τελευταίος ασυρματιστής του δεξαμενόπλοιου "Σκόπελος".

- "Για πες μου - ρώτησε με απορία η μικρή - ποιος θα δίνει τώρα τα SOS όταν κινδυνεύει το καράβι; Εσύ δε μου έλεγες πως στις δύσκολες στιγμές ο καπετάνιος πρέπει να προσπαθεί να σώσει το πλοίο, ο μηχανικός να είναι στη μηχανή και ο ασυρματιστής στη θέση του για να ειδοποιεί αμέσως ότι χρειάζεται βοήθεια;".

Περίμενα έξω από τον ασύρματο, στη σειρά μου, για να τηλεφωνήσω και χωρίς να το θέλω άκουσα τη συζήτηση.

"Μη στεναχωριέσαι πατερούλη μου, όταν μεγαλώσω θα γίνω δικηγόρος και θα σου δίνω πολλά λεφτά". Κατάλαβε την αγωνία του πατέρα της, που θα έμενε χωρίς δουλιά. Προσπάθησε να τον καθησυχάσει και να του δώσει ελπίδα ζωής η πεντάχρονη αγαπημένη του κορούλα, που όλο γι' αυτή μας μιλούσε.

Εκείνο το βράδυ δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι. Ολη τη νύχτα με προβλημάτιζαν τα λόγια που άκουσα μέσω ερτζιανών από το κοριτσάκι του ασυρματιστή. Αποκοιμήθηκα τις πρωινές ώρες, εξαντλημένος από τις σκέψεις και με την ελπίδα ότι σε κάποιο θαλασσινό μου όνειρο, ίσως, δοθεί απάντηση και στη δική μου απορία: Οι εφοπλιστές και η κυβέρνηση μήπως πρέπει να συμβουλευτούν τη μικρή δικηγόρο, πριν ολοκληρώσουν το έγκλημα και αφανίσουν από τα πλοία αυτούς που ξέρουν, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο, να προστατεύουν την Ανθρώπινη Ζωή στη Θάλασσα;

Εν πλω, Απρίλης 1998

Ιάκωβος ΠΡΩΤΟΠΑΠΠΑΣ

Ασυρματιστής