Τις πηγές έμπνευσης της νέας γενιάς χορευτών και χορογράφων αναζητά η εκπομπή "Παρασκήνιο", με τον νέο κύκλο εκπομπών που ξεκινά από σήμερα με τίτλο "Ο έντεχνος χορός στην Ελλάδα και η παράδοσή του". Μια γνωριμία με την ιστορική πορεία του χορού στη χώρα μας και με τις επιρροές ή όχι στις σημερινές χορευτικές κατευθύνσεις και κινήσεις. Ο έντεχνος χορός έφτασε στη χώρα μας με τους Βαυαρούς και τους Ελληνες της διασποράς. Η νέα αστική τάξη που εμφανίζεται στα τέλη του προηγούμενου αιώνα σπεύδει στις σχολές χορού, που ανοίγουν οι πρόσφυγες από την Ανατολική Ευρώπη, για ν' αποκτήσει ευρωπαϊκό διαβατήριο. Την ίδια εποχή η αναζήτηση εθνικής ταυτότητας ανατρέχει και στην αρχαία Ελλάδα. Μια αναζήτηση που γοητεύει όχι μόνο τους Ελληνες, αλλά και πολλούς ξένους.

Θρυαλλίδα για μια μεγάλη εξέλιξη στο έντεχνο ελληνικό χορό αποτέλεσε η άφιξη στην Ελλάδα της Ισιδώρας Ντάνκαν. Η Ντάνκαν επισκέφθηκε την Ελλάδα δύο φορές μία το 1904 και μία το 1920 με σκοπό να ιδρύσει σχολή, κάτι όμως που δεν πραγματοποιήθηκε. Απελευθερωμένη στη δημιουργική της έκφραση και επηρεασμένη από την αρχαιότητα χόρευε ξυπόλυτη, φορώντας μόνο έναν χιτώνα. Μετά την Ντάνκαν τη σκυτάλη παρέλαβε η Εύα Πάλμερ - Σικελιανού με τις "Δελφικές γιορτές", ο Κανέλλος και η Τανάγρα με την αναβίωση των σπαρτιάτικων χορών. Ακολούθησε η Κούλα Πράτσικα, δασκάλα χορού και ρυθμικής, πρωτοπόρος στο χώρο αυτό στην Ελλάδα. Το 1930 ίδρυσε Σχολή Ρυθμικής και Χορού η οποία μετονομάστηκε το 1972 σε "Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης". Στη σχολή παρέμεινε διευθύντρια μέχρι το 1980. Η Ραλλού Μάνου σπούδασε χορό και μουσική κοντά στην Κούλα Πράτσικα, ενώ μετά θα πάει στο Παρίσι και στο Μόναχο. Το 1951 θα ιδρύσει το "Ελληνικό Χορόδραμα", δίνοντας το δικό της χρώμα σε παραστάσεις στην Αθήνα και στην επαρχία και θεσπίζοντας καινούριους τρόπους στη χορευτική σκηνή. Τη σκυτάλη παίρνουν και η Αγάπη Ευαγγελίδη, καθώς και η Ζουζού Νικολούδη που τρέφει ιδιαίτερη αγάπη στο αρχαίο δράμα, το 1967 ίδρυσε τα "Χορικά", μια ομάδα που παρουσίασε χορικά αρχαίου δράματος, περιοδεύοντας έως το 1974 σε όλον τον κόσμο. Καλλιτέχνες που έζησαν και ζουν τη θαυμαστή περιπέτεια του έντεχνου χορού στην Ελλάδα, που σε αντιδιαστολή με το κλασικό μπαλέτο ονομάστηκε "εκφραστικός χορός".

Τι γίνεται, όμως, σήμερα; Πώς αυτά τα μηνύματα και οι τεχνικές φτάνουν στις νεότερες γενιές; Και μάλιστα όταν χρειάζεται υποδομή, εκπαίδευση, θεωρητική επεξεργασία και επίπονη εργασία; Η Κούλα Πράτσικα, που ίδρυσε την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και συνέχισαν συνεργάτες και μαθητές της, αν ζούσε θα περηφανεύονταν για τους μαθητές της, για τις νεότερες γενιές χορευτών και χορογράφων. Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ανέλαβε, επίσης, να φέρει κοντά και σε επαφή τους ανθρώπους του χορού με σημαντικούς ξένους εκπροσώπους του, χρηματοδοτώντας παραστάσεις ελληνικών χορευτικών ομάδων. Είναι φανερό ότι ο έντεχνος χορός "ζει" και αποτελεί μια από τις πιο δυναμικές παρουσίες στα πολιτιστικά πράγματα της χώρας μας. Για όλα αυτά και για τη θαυμάσια αυτή περιπέτεια του έντεχνου χορού στην Ελλάδα μιλούν στην εκπομπή "Παρασκήνιο" η Ζουζού Νικολούδη, η Ντένη Ευθυμίου διευθύντρια της Κρατικής Σχολής Χορού Ορχηστρικής Τέχνης, οι χορευτές και χορογράφοι Κ. Μίχος, Αποστολία Παπαδαμάκη, Δημήτρης Παπαϊωάννου, Κώστας Ρήγος, Ισίδωρος Σιδέρης. Στην εκπομπή, επίσης, προβάλλονται μοναδικά κινηματογραφικά αποσπάσματα και φωτογραφικά ντοκουμέντα, καθώς και αποσπάσματα χορευτικών παραστάσεων των τελευταίων χρόνων. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Τάσος Χατζόπουλος και είναι μία ακόμη παραγωγή της Cinetic.