Το κύμα κακοκαιρίας που έπληξε από το απόγευμα της περασμένης Τρίτης τη χώρα ήταν σίγουρα ισχυρό, αλλά κάθε άλλο παρά μπορεί να χαρακτηριστείπρωτοφανές. Τα έντονα αυτά καιρικά φαινόμενα, όμως, αν και δεν κράτησαν ούτε δύο εικοσιτετράωρα, στάθηκαν ικανά να παραλύσουν τη μισή σχεδόν χώρα: να βυθίσουν στο σκοτάδι ολόκληρο το Λεκανοπέδιο Αττικής και την Εύβοια, να μετατρέψουν ολόκληρες περιοχές σε λιμνοθάλασσες, να χαθούν περιουσίες, να κινδυνέψουν ανθρώπινες ζωές...

Εκείνο όμως που κατεξοχήν αποκάλυψε στο διάβα του το πρόσφατο αυτό κύμα κακοκαιρίας είναι ότι ζούμε σε μια ανοχύρωτη χώρα, με πρώτη και αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης. Μια κυβέρνηση εντελώς ανάλγητη στον ανθρώπινο πόνο, εντελώς αποξενωμένη από τις ανάγκες των εργαζομένων, που φυσικά έπαθαν και πάλι τις περισσότερες καταστροφές, με μόνο της μέλημα πώς θα εξυπηρετήσει καλύτερα τις απαιτήσεις των πολυεθνικών και των εργολάβων και το βασικό τους στόχο για όλο και μεγαλύτερα υπερκέρδη.

Οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης είναι πολύπλευρες και επιγραμματικά εντοπίζονται στα εξής:

• Η κρατική μηχανή για μια ακόμη φορά βρέθηκε απροετοίμαστη και ασυντόνιστη, κάτω από την καθοδήγηση βέβαια μιας αδρανούς κυβέρνησης, που έμοιαζε να τα έχει χάσει πολύ περισσότερο από όσους έπαθαν τις καταστροφές! Οι κάθε είδους "Ξενοκράτες" και τα υπόλοιπα υποτιθέμενα "σχέδια αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών", αποδείχτηκαν σχέδια επί χάρτου, χωρίς κανένα πρακτικό αντίκρισμα. Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο να μείνουν εγκλωβισμένα για 24 ώρες περίπου πάνω από 100 άτομα στη σήραγγα του Αρτεμισίου με μόλις ένα μέτρο χιόνι!

Και, βέβαια, το αποκρουστικό αυτό πρόσωπο της κυβερνητικής αναλγησίας καθόλου δεν μπόρεσε να διασώσει η Κυβερνητική Επιτροπή, που συγκάλεσε "εκτάκτως" ο πρωθυπουργός την Πέμπτη το απόγευμα, δηλαδή κατόπιν εορτής. Πολύ περισσότερο που, όπως αποδείχτηκε, το όλο σκηνικό στήθηκε για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα οι διάφοροι κυβερνητικοί αρμόδιοι με μια πρωτοφανή πλημμύρα θρασύτητας και ψευδολογίας.

• Αν όμως οι ευθύνες της κυβέρνησης για την έλλειψη οργάνωσης και συντονισμού είναι βαριές, τότε, αναλογιζόμενοι τις κατά καιρούς απραγματοποίητες εξαγγελίες της για αντιπλημμυρικά έργα και παρεμβάσεις, θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε ανενδοίαστα τουλάχιστον εγκληματικές. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να κρίνει κανείς το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα αντιπλημμυρικά έργα - που έτσι κι αλλιώς και ελάχιστα σε σχέση με τις ανάγκες είναι και αποσπασματικά - είτε καρκινοβατούν, είτε βρίσκονται στις μελέτες; Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ασφαλώς η περίπτωση των Ανω Λιοσίων, όπου μια έκταση 5.000 στρεμμάτων ξανάγινε λίμνη, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν 1.000 σπίτια και να χρειαστεί η επέμβαση πλοιαρίων και βατραχανθρώπων για να σωθούν 30 τουλάχιστον οικογένειες. Κι όμως, για την περιοχή αυτή που είχε πληγεί και το Γενάρη του 1974, περίσσεψαν οι υποσχέσεις του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτη, και των άλλων κυβερνητικών κλιμακίων. Μάταια όμως οι κάτοικοι περιμένουν την εκτέλεση των έργων. Επρόκειτο για καθαρή κοροϊδία. Για επαναλαμβανόμενες κυβερνητικές "δεσμεύσεις", που έχουν χάσει κάθε έννοια σοβαρότητας και αγγίζουν πλέον τα όρια της κακοστημένης φάρσας. Και ασφαλώς τα "επιχειρήματα" της ΕΥΔΑΠ πως για το γεγονός ότι δεν προχώρησαν τα έργα ευθύνονται οι κάτοικοι, που αρνούνται τις απαλλοτριώσεις, ή του υφυπουργού ΠΕΧΩΔΕ, Χρ. Βερελή, ότι για τις καθυστερήσεις ευθύνεται η ΕΥΔΑΠ (που ο ίδιος εποπτεύει!), είναι απλά γελοιότητες. Και τι θα πουν άραγε οι ίδιοι κυβερνητικοί υπεύθυνοι για τα αντιπλημμυρικά έργα που υποσχέθηκαν στο υπόλοιπο Θριάσιο και βρίσκονται ακόμη στις μελέτες;
• Εκεί όμως που η κυβερνητική ανευθυνότητα "βγάζει μάτι" κυριολεκτικά είναι στο γεγονός ότι μια βλάβη της ΔΕΗ στάθηκε ικανή να προκαλέσει γενικό "μπλακ άουτ" και να βυθίσει στο σκοτάδι ολόκληρη την Αττική, απειλώντας μάλιστα τον πληθυσμό της να του προσφέρεται το ηλεκτρικό ρεύμα με "δελτίο" για έναν ολόκληρο μήνα! Η κυβέρνηση προκειμένου να αποσείσει τις ευθύνες της επικαλείται την άρνηση των κατοίκων της Κοινότητας Κρυονερίου να δεχτούν να περάσουν από την περιοχή τους πυλώνες υπερ-υψηλής τάσης για περιβαλλοντικούς λόγους και λόγους προστασίας της υγείας τους. Κι όμως, η προσφυγή των κατοίκων στο Συμβούλιο της Επικρατείας - που τελικά τους δικαίωσε - ήταν γνωστή εδώ και χρόνια. Γιατί η κυβέρνηση και η ΔΕΗ δε φρόντισαν να χαράξει στους πυλώνες της εναλλακτική πορεία; Πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες βγήκαν στα τηλεοπτικά "παράθυρα" και φώναζαν ότι είναι θέμα κόστους. Αλλά το κόστος που πλήρωσε η εθνική οικονομία από τις συνέπειες του "μπλακ άουτ" ποιος τις μέτρησε; Και μήπως δεν είναι τουλάχιστον θρασύτητα να μιλούν για περισσότερο κόστος αυτοί που μόλις πρόσφατα χάρισαν δεκάδες δισεκατομμύρια "πανωπροίκια" με το σκάνδαλο της ΔΕΗ στη Φλώρινα;
• Εγκληματική είναι όμως η αδράνεια της κυβέρνησης και στο θέμα της προστασίας της παραγωγής χιλιάδων αγροτών, που έπαθαν σοβαρές καταστροφές από την κακοκαιρία. Η κυβέρνηση, εξετάζοντας τα πράγματα κάτω από τον παραμορφωτικό φακό της ΓΚΑΤΤ και των εντολών των Βρυξελλών, θα βυθίσει και πάλι τους αγρότες στην απόγνωση, αφού με τις κάλπικες εκτιμήσεις του ΕΛΓΑ θα πληρώσει το πολύ μόνο το 45% της κατεστραμμένης παραγωγής και αυτό με αρκετή καθυστέρηση.

Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει και πλήθος ακόμη παρενεργειών που φέρνει η αντιδραστική κυβερνητική πολιτική, με αφορμή τη "δαντική κόλαση", που επακολούθησε το πρόσφατο κύμα κακοκαιρίας. Μια πολιτική που κατευθύνει τις δημόσιες επενδύσεις σε έργα που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ενωση για την εξυπηρέτηση των υπερκερδών των πολυεθνικών και των εργολάβων και όχι των αναγκών της χώρας. Μια πολιτική που έχει θέσει σε ομηρία τους δημόσιους οργανισμούς - χωρίς τεχνικό εξοπλισμό, ειδικευμένο προσωπικό και οργάνωση - στο πλαίσιο της προσπάθειας για την ιδιωτικοποίησή τους. Μια πολιτική που όσο θα συνεχίζεται και θα προβάλλει την κυριαρχία του κέρδους έναντι του συλλογικού συμφέροντος, θα επιτείνει, αν δεν προκαλεί, θεομηνίες.