Την ερχόμενη Τετάρτη, 1η Απρίλη, οι φοιτητές και οι σπουδαστές ψηφίζουν για την ανάδειξη των νέων διοικητικών συμβουλίων των φοιτητικών και σπουδαστικών συλλόγων, αλλά και για αντιπροσώπους στα Συνέδρια της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ. Χωρίς να καλλιεργούν αυταπάτες, για τη γενική τάση που προδιαγράφουν οι υπαρκτοί συσχετισμοί, τα μηνύματα από τις σχολές περιγράφουν μια αισιόδοξη προοπτική. Σε πείσμα όσων προβάλλουν και καλλιεργούν την αποχή και το συμβιβασμό, ως δήθεν απάντηση των φοιτητών και σπουδαστών, σε μια πραγματικότητα που δεν είναι δική τους, τα μηνύματα από τους φοιτητικούς και σπουδαστικούς χώρους πείθουν ότι και με τα αποτελέσματα των εκλογών θα εκφραστεί η θέληση ακόμη περισσότερων - σε σχέση με πέρυσι - φοιτητών και σπουδαστών, να πει "όχι" στην αντιεκπαιδευτική και εκπορευόμενη από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών λαίλαπα που προωθεί η κυβέρνηση, να καταδικάσει τη συντηρητική πολιτική μέσα κι έξω από τις σχολές, να ανοίξει το δρόμο για ένα μέτωπο παιδείας, στο πλαίσιο ενός μεγάλου αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού λαϊκού μετώπου, που θα επιβάλει μια άλλη πολιτική προς όφελος του λαού και του τόπου.

Ψήφος αντίστασης και πανσπουδαστικής αντεπίθεσης στις επιταγές της ΕΕ, της Λευκής Βίβλου για την Παιδεία, είναι η ψήφος στις "Πανσπουδαστικές Κινήσεις Συνεργασίας (ΠΚΣ), την παράταξη στην οποία δρουν πρωτοπόρα τα μέλη της ΚΝΕ και φοιτητές - σπουδαστές, που δε βολεύονται στην γκρίζα πραγματικότητα, που τραβούν το δρόμο του αγώνα για τα δικαιώματά τους στη ζωή και στις σπουδές.

Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Κύριλλος Παπασταύρου,γραμματέας της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ και ο Κώστας Παπαδάκης,γραμματέας της ΤΟ ΤΕΙ Αθήνας της ΚΝΕ, μιλούν για τη σημασία των φετινών εκλογών, για τη δράση των ΠΚΣ, για το πώς αντιμετωπίζουν οι φοιτητές και σπουδαστές τις άλλες συναινετικές παρατάξεις, αλλά και τις "ψευτοανεξάρτητες", για τους αρνητικούς συσχετισμούς στα φοιτητικά όργανα, αλλά και για την υποβάθμιση της παιδείας, που βιώνουν οι φοιτητές και σπουδαστές.

- Πώς βιώνουν οι φοιτητές και οι σπουδαστές την υποβάθμιση των σπουδών τους, όπως αυτή προδιαγράφεται από το νόμο 2525/97 για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση;

Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Βιώνουν την υποβάθμιση στο πτυχίο τους και τι αντίκρισμα έχει αυτό στην αγορά εργασίας. Σήμερα, όταν μιλάς για τεχνολογική εκπαίδευση, πρέπει να έχεις και στο μυαλό σου όλους αυτούς που μπαίνουν σε κάποιο ΤΕΙ και πώς αύριο θα τους αποκαταστήσεις. Αυτοί που είναι στο ΤΕΙ Ναυπηγικής ή στα ΤΕΙ Κλωστοϋφαντουργίας πού θα βρουν δουλιά, όταν τα ναυπηγεία και τα κλωστοϋφαντουργεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο;

Κ. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Βασικός στόχος της πολιτικής, που εφαρμόζεται, είναι όλο και λιγότεροι να μπορούν να παίρνουν αυτό που λέμε ολόπλευρη ολοκληρωμένη μόρφωση και αυτή να εξασφαλίζεται με το πτυχίο.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, έχουμε υποβάθμιση από πολλές πλευρές και μια σειρά φραγμούς, οι οποίοι μπαίνουν σε προπτυχιακό επίπεδο και στα προγράμματα σπουδών. Η υποβάθμιση των σπουδών έρχεται και σαν αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης, που έχει και σαν στόχο την αύξηση των ταξικών φραγμών. Της λογικής, δηλαδή, που περνά στους φοιτητές ότι για να μπορείς να σπουδάσεις θα πρέπει να πληρώσεις. Η αντιεκπαιδευτική πολιτική άλλωστε περνά με τρόπο αποσπασματικό, έτσι ώστε να βρίσκει τους φοιτητές προ τετελεσμένων γεγονότων. Ολα αυτά είναι κομμάτια από ένα παζλ, που λέει ότι όλο και λιγότεροι θα είναι οι ολόπλευρα μορφωμένοι, όλο και περισσότεροι θα είναι οι μισομορφωμένοι, με πτυχίο χωρίς αντίκρισμα. Αυτοί που στην αυριανή αγορά εργασίας θα έχουν χαμηλές απαιτήσεις στη δουλιά τους.

- Το προηγούμενο διάστημα εκτός των άλλων υπήρξε και επίσημη εξαγγελία του υπουργού Παιδείας ότι η ειδίκευση θα γίνεται έξω από το πτυχίο, στα μεταπτυχιακά. Τι θα σημάνει αυτό;

Κ. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Η εξαγγελία έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό που η "Πανσπουδαστική" όλο το προηγούμενο διάστημα έλεγε: Οτι όλο και λιγότεροι θα έχουν πρόσβαση στην ολόπλευρη ολοκληρωμένη μόρφωση. Πρόκειται για επιταγές της ΕΕ και της "Λευκής Βίβλου" να πεταχτεί η ειδίκευση από το μεταπτυχιακό επίπεδο, κάτι που, ήδη, συμβαίνει σε ένα μεγάλο κομμάτι σχολών. Αποκαλύφτηκε ότι κάποιοι, που όλο το προηγούμενο διάστημα μίλαγαν ενάντια στο νόμο 2525, είναι ουσιαστικά υπερασπιστές αυτής της πολιτικής, αφού, όταν εμείς, σαν ΠΚΣ, βάζαμε το θέμα της προπτυχιακής ειδίκευσης, αυτοί το καταγγείλανε σαν αίτημα "αντιφοιτητικό", που τάχα δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες των φοιτητών, αποπροσανατολίζοντας έτσι τους φοιτητές και δημιουργώντας μια λογική αντίστασης σε ένα βασικό δικαίωμά τους.

Η ειδίκευση για όλους τους φοιτητές είναι δικαίωμα, όπως η μόρφωση και η δουλιά, για τον απλούστατο λόγο ότι ο ολοκληρωμένος επιστήμονας πρέπει να έχει εμβαθύνει σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο της επιστήμης.

Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Δεν ισχύει κάτι διαφορετικό για τα ΤΕΙ, αφού πρόκειται για την ίδια εξαγγελία. Πέρα του ότι δημιουργούν ένα πτυχίο χωρίς ειδίκευση, το κατακερματίζουν και με άλλα πτυχία, τα ΠΣΕ, το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, που δημιουργούν επιστήμονες δίχως αύριο. Και το κάνουν, γιατί δε θέλουν οι επιστήμονες να χρησιμοποιούν την επιστήμη προς όφελος του λαού και της εργατικής τάξης. Σήμερα δεν αρκεί να πεις όχι σε αυτό που προωθούν, αλλά να αντιπαραθέσεις το δικό σου διεκδικητικό πλαίσιο. Γιατί σήμερα είναι τουλάχιστον θράσος να βγαίνει ο υπουργός και να λέει ότι οι φοιτητές συναινούν με αυτήν την πολιτική, με αυτά τα μέτρα.

- Η απάντηση του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος ήταν αναντίστοιχη της επίθεσης που δέχτηκε η δημόσια δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση;

Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Το μέγεθος της επίθεσης ήταν αναντίστοιχο με την απάντηση που έδωσαν φοιτητές και σπουδαστές. Αρκετοί ήταν οι παράγοντες που δυσχέραιναν τις κινήσεις από πλευράς σπουδαστών, με την έννοια ότι υπήρχε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση από το υπουργείο Παιδείας, της συνολικής αντιμεταρρύθμισης. Μέχρι να καταλάβει ο σπουδαστής την ουσία των κυβερνητικών εξαγγελιών, αλλά πολύ περισσότερο όταν βγήκε και ενημερώθηκε για το τι θα γίνει, συνάντησε, από τη μια, παρατάξεις που απλά "θόλωναν τα νερά", παραπληροφορώντας και μιλώντας για αναποτελεσματικότητα των αγώνων και, από την άλλη, οι "υπερεπαναστάτες", που ανήκουν κυρίως στους αριστερίστικους χώρους, οι οποίοι εκμεταλλεύονταν μια κατάσταση, με σκοπό να ξεφουσκώσουν όποια αγωνιστική διάθεση. Αυτό όμως που πρέπει να κρατήσουμε είναι ότι αγωνιστική διάθεση υπήρχε και αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα. Τώρα, το κατά πόσο εκφράστηκε, είναι και θέμα συσχετισμών.

Κ. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Εχοντας και την εμπειρία από τα ΑΕΙ, θα πρέπει να μείνουμε στο θέμα των συσχετισμών και την ευθύνη των παρατάξεων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ και των παρατάξεων που έλεγαν ότι φτάνει μια κατάληψη, ώστε αυτή η πολιτική να ανατραπεί και ο νόμος να καταργηθεί ή ακόμα ότι "κάνουμε εμείς διάλογο για σας με τον υπουργό", ότι "εμείς είμαστε τα συντονιστικά που θα καθοδηγήσουμε τον αγώνα σας". Αυτή η λογική είχε σαν αποτέλεσμα μαζικές γενικές συνελεύσεις, από τη μια, να οδηγούνται σε ψευτοδιλήμματα του στιλ "κατάληψη ή όχι" και, από την άλλη πλευρά, έρχεται η αναντιστοιχία με τους φοιτητές που συμμετείχαν σε μαζικές διαδικασίες και ΓΣ, με τους φοιτητές που κατεβαίνουν στο δρόμο. Γιατί, μπορεί ο φοιτητής να συμμετείχε σ' αυτές τις διαδικασίες, που στην πλειοψηφία τους πήραν αποφάσεις καταδικαστικές για το νόμο, αλλά οι λογικές της εκπροσώπησης μέσω διαφόρων "ανοιχτών" συντονιστικών, και οι λογικές που πρόβαλαν ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, αποδυνάμωσαν τη λειτουργία των συλλόγων, την ανάγκη του φοιτητή να κατέβει στο δρόμο, να αγωνιστεί. Στριμώξανε δηλαδή τους φοιτητές σε ένα δίπολο, λέγοντάς του "μπες στη γωνία και εμείς θα αγωνιστούμε για σένα".

- Τα φοιτητικά όργανα, με τους υπάρχοντες συσχετισμούς, ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των φοιτητών;

Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Στους συλλόγους, πλειοψηφούν η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ, που έχουν συγκεκριμένη κατεύθυνση συναίνεσης, υποταγής στα κελεύσματα των πολιτικών τους. Και στην ΕΣΕΕ η κατάσταση είναι ίδια, όπου "κάποιοι" που δε θέλανε Πανσπουδαστικό Συνέδριο, αυτοβαφτίστηκαν σωτήρες του κινήματος, διαπιστώνοντας ότι η ΕΣΕΕ δεν κάνει καλά τη δουλιά της, ότι έχει πρόβλημα το καταστατικό της. Αυτοί, δηλαδή, που τόσα χρόνια ήταν απόντες θέλουν τώρα να "διορθώσουν" καταστάσεις. Το σπουδαστικό κίνημα δεν πρέπει να χάσει τους σπουδαστικούς συλλόγους, την ΕΣΕΕ, δηλαδή τα "όπλα" του και τα "εργαλεία" του για να πολεμήσει αυτή την πολιτική και να αποκτήσουν οι αγώνες του περιεχόμενο και να έχουν αποτελέσματα. Κάποιοι πρέπει να λογοδοτήσουν γι' αυτό. Ενα μήνυμα είναι "δώστε δύναμη στην "Πανσπουδαστική", που υπερασπίζει τα σπουδαστικά όργανα".

Κ. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Πολλές είναι οι φωνές που αμφισβητούν τα ΔΣ, τους Συλλόγους, την ΕΦΕΕ και την ίδια την πορεία του οργανωμένου φοιτητικού κινήματος. Λένε ότι περνάνε κρίση και ότι όλα αυτά τα όργανα έχουν γραφειοκρατικοποιηθεί και είναι ξεπερασμένα.

Εμείς λέμε ότι όλα αυτά τα όργανα, η ίδια η ΕΦΕΕ, οι κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος αφορούν ουσιαστικά τη συνδικαλιστική οργάνωση των φοιτητών, που από τη φύση τους σε καμιά περίπτωση δεν είναι γραφειοκρατικά και ξεπερασμένα. Οι συσχετισμοί είναι αυτοί που κρατούν τους φοιτητές μακριά από τους συλλόγους τους. Η πλειοψηφία των ΔΑΠ, ΠΑΣΠ και ΕΑΑΚ, καθένας για τους δικούς του λόγους, υπερασπίζονται την κυβερνητική πολιτική, που ουσιαστικά δε θέλει να υπάρχει ένα οργανωμένο φοιτητικό κίνημα, που θα αμφισβητήσει αυτήν την πολιτική και θα αντιπαραθέτει μια άλλη, που βαδίζει μαζί με το λαϊκό κίνημα, εκφράζοντας πολιτικοποιημένες αντιστάσεις.Ταυτόχρονα, μεγάλη ευθύνη έχουν και τα ΕΑΑΚ, που, προσπαθώντας να εξυπηρετήσουν τα μικροπαραταξιακά τους συμφέροντα, θέλουν να εξασφαλίσουν την ύπαρξή τους μέσα στο φοιτητικό κίνημα, κάνοντας όμως ό,τι περνάει από το χέρι τους, ώστε να μην υπάρχει οργανωμένο φοιτητικό κίνημα, ευτελίζοντας τις μαζικές διαδικασίες, βαφτίζοντας αποφάσεις 30 ατόμων αποφάσεις "μαζικών" γενικών συνελεύσεων, δημιουργώντας "συντονιστικά", τα οποία αυτόκλητα παίρνουν την ευθύνη στα χέρια τους. Είναι αυτοί, που, στην ουσία, συνέβαλαν, ώστε να μην υπάρχει για ένα χρόνο ΕΦΕΕ, να είναι μπλοκαρισμένη "από τα πάνω", τη στιγμή μάλιστα που η κυβέρνηση πέρναγε μέτρα, τη στιγμή που η επίθεση στην παιδεία ήταν από τις μεγαλύτερες που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια.

- Ποια η δράση των ΠΚΣ σε ΑΕΙ και ΤΕΙ ενόψει των εκλογών;

Κ. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Η δράση μας ήταν πλούσια όλο το προηγούμενο διάστημα και όχι μόνο ενόψει των εκλογών. Ηταν η παράταξη που πρωτοστάτησε, ώστε να υπάρξει συνολική απάντηση του φοιτητικού κινήματος απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Απάντηση, που αναδεικνύει τις αιτίες, προσανατολίζει το φοιτητικό κίνημα στην κοινή πάλη με το λαϊκό κίνημα. Που έχει στο στόχαστρο, συνολικά, την πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ. Απάντηση, η οποία προϋποθέτει ότι μπροστά θα μπει το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα.

Στη βάση αυτή και κάνοντας έναν απολογισμό του προηγούμενου διαστήματος, προσπαθούμε αυτή την περίοδο να γίνουν ακόμα πιο πλατιά γνωστές οι θέσεις μας στους φοιτητές με εκδηλώσεις και ενημερωτικό υλικό. Ταυτόχρονα, αναδείχνουμε ότι οι εκλογές δεν είναι μια διαδικασία έξω από το φοιτητικό κίνημα. Προσπαθούμε να δυναμώσουμε τη λειτουργία του, γιατί η επίθεση της κυβέρνησης αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη και δεν ξέρουμε μετά τις 2 και 3 Απρίλη τι μας επιφυλάσσει.

Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Ολο το προηγούμενο διάστημα, ήμασταν παρόντες και με συγκεκριμένη κατεύθυνση την ανάπτυξη των αγώνων. Μπήκαμε μπροστά, απαντώντας στην επίθεση που δεχόμαστε, για να καταλάβουν οι φοιτητές τι σχεδιάζεται και πώς θ' απαντήσουν. Ηταν σημαντικά τα ζητήματα που βάλαμε, πρώτα απ' όλα, με την πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων που δεν τις θέλανε όλοι, ώστε να παρθούν δυναμικές αποφάσεις, να αναπτυχθούν τέτοιοι αγώνες που να βάζουν το μαχαίρι στο κόκαλο.

Επίσης η παράταξη πήρε μια σειρά από πρωτοβουλίες για δυνάμωμα των συλλόγων. Βάλαμε ζητήματα για το πώς οι σπουδαστές μπορούν να συσπειρωθούν για μια σειρά από σπουδαστικά ζητήματα και να διεκδικήσουν. Και αυτό είναι ζητούμενο: Ο φοιτητής και ο σπουδαστής μάς έβλεπε δίπλα του στο καθημερινό του πρόβλημα. Μας έβλεπε στο ζήτημα της ποδιάς, στο ζήτημα του εργαστηρίου που χάνει, στο ζήτημα του καθηγητή που λείπει. Μας έβλεπε εκεί και όχι με τρόπο "έλα να στο λύσω εγώ ο εκπρόσωπός σου", αλλά "έλα να το λύσουμε μαζί, έλα να βάλουμε τα ζητήματα, αλλά να μιλήσουμε, όμως, και γιατί υπάρχει αυτό το πρόβλημα, ποιος το δημιουργεί, ποιος το γεννάει, πώς θα το αντιπαλέψουμε".

- Ποια είναι η δράση που αναπτύσσουν αυτό το διάστημα οι άλλες παρατάξεις και τι απήχηση έχουν από τους φοιτητές και τους σπουδαστές;

Κ. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Η ΔΑΠ έβγαλε ένα φυλλάδιο που λέει "Πάρε θέση". Διαβάζοντάς το, καταλαβαίνεις ότι αναφέρεται σε ζητήματα πολύ διαφορετικά από αυτά που ουσιαστικά προβληματίζουν τους φοιτητές. Για παράδειγμα, το πρόβλημα για τη ΔΑΠ είναι το πόσο οι καθηγητές κάνουν από μόνοι τους καλά τη δουλιά, ή κατά πόσο κυριαρχεί στους φοιτητές ένα πνεύμα βολέματος ή, ακόμα, αν όλα τα πανεπιστήμια είναι συνδεδεμένα με το Ιντερνέτ. Πουθενά δε διαβάσαμε ούτε θέση για το νόμο 2525 και τις εξελίξεις στην παιδεία.

Από την άλλη, η ΠΑΣΠ μαζί με τη ΔΑΠ, όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν ένας απεργοσπαστικός μηχανισμός, εμπόδιο στην ύπαρξη μαζικών διαδικασιών, ΓΣ, αγωνιστικών αποφάσεων. Η ΠΑΣΠ προσπαθεί να αποδείξει ότι είναι "η γενιά της αμφισβήτησης" μέσα στο ΠΑΣΟΚ και επικαλείται μάλιστα και αριστερή φρασεολογία και οράματα. Προσπαθεί να κάνει τους φοιτητές να ξεχάσουν τι ρόλο έπαιξε το προηγούμενο διάστημα. Δεν παίρνει θέση ούτε αυτή για τα συγκεκριμένα προβλήματα των φοιτητών, προσπαθώντας να παρουσιάσει, για παράδειγμα, ότι η κυβερνητική πολιτική έχει καλά και κακά και πρέπει να σταθούμε κριτικά, να κάνουμε διάλογο.

Τα ΕΑΑΚ και οι υπόλοιπες τέτοιου είδους ομάδες φαίνεται ότι αυτή την περίοδο, που οι μαζικές διαδικασίες δεν προσφέρονται για παραταξιακό όφελος, τις αποφεύγουν συνειδητά. Αποφεύγουν να εκτιμήσουν τι έγινε το προηγούμενο διάστημα, προσπαθώντας να πείσουν ότι το φοιτητικό κίνημα βρέθηκε φέτος στην καλύτερή του φάση, υποτιμώντας, όμως, τις δυνατότητές του. Ηταν αυτοί που συκοφαντούσαν τους λαϊκούς αγώνες και τράβαγαν τους φοιτητές μακριά από τους εργαζόμενους, μακριά από την ανάγκη συμπόρευσης σ' ένα ενιαίο μέτωπο, προπαγανδίζοντας θέσεις που η ίδια η κυβέρνηση πλασάρει, όπως, π.χ., ελεύθερη πρόσβαση, σπέρνοντας αυταπάτες στους φοιτητές. Ηταν οι ίδιοι, που αποπροσανατόλιζαν τους φοιτητές σε μια αδιέξοδη λογική μέσα στις γενικές συνελεύσεις, όχι πώς θα αντιπαρατεθούμε σ' αυτήν την πολιτική, αλλά αν θα γίνει ή όχι κατάληψη.

Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Σχετικά με τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, είναι ξεκάθαρη η λογική του βολέματος, της ατομικής λύσης, του συντεχνιασμού. Δηλαδή, μια αγωνία και μια προσπάθεια να αποποιηθούν πρώτα απ' όλα των ευθυνών, να πετάξουν από πάνω τους το πετσί της κυβερνητικής πολιτικής που φοράνε και οι δυο, είτε σε μπλε, είτε σε πράσινη απόχρωση.

Σε ό,τι αφορά τις "ανεξάρτητες" παρατάξεις, έχουν αντίστοιχη συντεχνιακή λογική. Κοιτάμε, δηλαδή, το δέντρο και δεν κοιτάμε το δάσος που καίγεται.

Αντίστοιχα, και τα ΕΑΑΚ με την "υπερεπαναστατική" τους τακτική γεμίζουν αυταπάτες το κίνημα ότι με μια πορεία ή με μια κατάληψη μέχρι τελικής πτώσεως μπορείς να έχεις αποτελέσματα. Θέλουν τον σπουδαστή έτοιμο για την τελική σύγκρουση, χωρίς να έχουν πειστεί για το τι θα παλέψουν. Λύση μακριά από το λαϊκό κίνημα, την εργατική τάξη, δεν υπάρχει σήμερα.

- Πώς θα υλοποιηθεί το σύνθημα των ΠΚΣ "Ενωτικά, αγωνιστικά στην αντεπίθεση";

Κ. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ: Η ενίσχυση των ΠΚΣ είναι ένα βήμα σημαντικό και καθοριστικό για την υλοποίηση αυτού του συνθήματος. Γιατί, η αλλαγή των συσχετισμών είναι βασικός όρος για ένα κίνημα ενωτικό, οργανωμένο πανελλαδικά, συσπειρωμένο γύρω από τους συλλόγους, ένα φοιτητικό κίνημα, το οποίο θα αντεπιτίθεται, θα έρχεται σε ρήξη από τη μια πλευρά και, από την άλλη, θα διεκδικεί στο πλευρό των εργαζομένων και του λαϊκού κινήματος ριζικές αλλαγές, τόσο στην παιδεία, όσο και στην κοινωνία.

Κ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ: Το συγκεκριμένο σύνθημα δεν είναι τυχαίο. Σηματοδοτεί την ορμή της αντεπίθεσης των νέων αγώνων που πρέπει να γίνουν. Σηματοδοτεί τη λύση και την προοπτική. Λύση, που προϋποθέτει το δυνάμωμα των αγώνων και την ενωτική λογική, που θα πρέπει να έχουν αυτοί. Η ενότητα αυτή, βέβαια, δεν ανάγεται σε παρατάξεις, αλλά έρχεται να μπει σαν εγγύηση για την ενωμένη πάλη όλων των σπουδαστών και όχι μόνο αυτών. Η κατεύθυνση του μετώπου παιδείας, όπου χωρούν όλοι όσοι έχουν λόγο σήμερα για τα προβλήματα της παιδείας, όπως οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι φοιτητές και οι σπουδαστές. Είναι καθαρό σήμερα ότι λόγο για την παιδεία έχει όλος ο λαός. Η "Πανσπουδαστική" δίνει την κατεύθυνση, παλεύει το στόχο, οι σπουδαστές να συμπορευτούν με το λαό και τους εργαζόμενους, για να αλλάξει αυτή η πολιτική, για να ξεκινήσουν οι αγώνες που πρέπει να γίνουν, οι αγώνες που έρχονται.

Α. Γ.