Την περασμένη Πέμπτη ο Πρόεδρος Μιλουτίνοβιτς προέβη σε διακήρυξη - πρόσκληση για την πραγματοποίηση συνομιλιών "δίχως χρονοτριβές, χωρίς όρους ή προϋποθέσεις". Οι λόγοι που ώθησαν σε μία τέτοια κίνηση τον Σέρβο Πρόεδρο δεν είχαν να κάνουν τόσο με τις απειλές των μεγάλων δυνάμεων της "Ομάδας" των "Εξι" για την επιβολή νέων κυρώσεων στη ΝΟ Γιουγκοσλαβίας, αλλά με έναν ακόμη μεγαλύτερο "φόβο": εκείνον της ανοιχτής ανάμειξης των ξένων παραγόντων στο "τραπέζι" του διαλόγου. Δεν ήταν άλλωστε τυχαίες οι προ λίγων ημερών δηλώσεις του Αμερικανού υφυπουργού Στρόουμπ Τάλμποτ, στη Σόφια της Βουλγαρίας, σύμφωνα με τις οποίες η σημερινή στάση του Βελιγραδίου στα προβλήματα του Κοσσυφοπεδίου συνδέεται άμεσα με τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της ΝΟ Γιουγκοσλαβίας!

Ωστόσο, τα ερωτηματικά παραμένουν πολλά και επίμονα. Εν μέρει και γιατί το παιχνίδι δε μέλλει να κριθεί μόνον από τις κινήσεις του Σέρβου Προέδρου, αλλά και από εκείνες της ηγεσίας των Αλβανόφωνων. Μόνο, που οι διαφορές μεταξύ των διάφορων αλβανόφωνων παρατάξεων πάνω στο πώς θα πραγματώσουν αυτό που θέλουν ή φέρονται πως επιθυμούν, "την ανεξαρτητοποίηση" του Κοσσόβου, παραμένουν αρκετές. Αυτή η ρευστότητα περιορίζει ακόμη περισσότερο τις εγγυήσεις αλλά και τις δυνατότητες του Σέρβου Προέδρου για τη διεξαγωγή ενός διαλόγου "χωρίς όρους ή προϋποθέσεις". Γιατί; Ισως, επειδή ακόμη δεν έχει γίνει σαφές το εξής: Αυτός ο διάλογος θα αφορά το μέλλον του Κοσσόβου εντός Σερβίας, εντός ΝΟ Γιουγκοσλαβίας ή εκτός και των δύο;

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ