Ο Αλέξανδρος Ν. Βαρόπουλος, καθισμένος στα "Παγκάκια", βλέπει κατάματα τη ζωή και το θάνατο "λίγο πιο πέρα" απ' το αδιάφορο εγώ μας, με την ελπίδα και την αγωνία ν' αφυπνίσει συνειδήσεις. Βλέπει αυτό που θα 'θελε να δούμε όλοι: "Κοιτάζω τον άνεμο/ με τις κηλίδες των οξειδίων του/ που σέρνεται τραυματισμένος στο χώμα". Κοιτάζει το αόρατο καλό, που γίνεται ορατό μέσα απ' το κακό. Μα, κι όπου το καλό ή το ωραίο είναι ορατό, συμβολίζει και πάλι τις πληγές μας: "Τα χελιδόνια/ που μας έχουν φέρει την άνοιξη/ συνωστίζονται τώρα/ στα καράβια των ιστίων/ χωρίς να ξέρουν τον προορισμό τους/ σαν τους αρρώστους στα εξωτερικά ιατρεία".

Σύμβολο ανέσεων, οι μηχανές και η άσφαλτος. Ομως, η αλόγιστη χρήση τους οδηγεί σε πολυάριθμους θανάτους. Ετσι, "Η άσφαλτος/ έχει μεσογειακή αναιμία/ κάθε τόσο/ χρειάζεται μετάγγιση αίματος".

Βλέπει κι άλλα πολλά ο ποιητής, καθισμένος στα "παγκάκια" της αρρωστημένης ή θανατερής καθημερινότητας: "Παγκάκια απόμερα/ σταυρωμένα με δύο - τρία αγριόξυλα/ σαν τα φέρετρα των απόρων/ στα χρόνια του λιμού". Και λυπάται για τους ομότεχνούς του, που, καθισμένοι σ' αυτά, αντί να βλέπουν όπως κι ο ίδιος τη γύρω τους σκληρή πραγματικότητα, φλυαρώντας περί ανέμων και υδάτων, "αποκοιμήθηκαν στη ρίζα ενός θαυμαστικού" (Αλεξ. Νικ. Βαρόπουλος Δαγκλή 12 - 30100 Αγρίνιο. Τηλ. 0641 - 33.672).

Στους ποιητές άγρυπνοι που 'ναι, αντί "άδοξοι", όπως θα 'λεγε ο Καρυωτάκης, συγκαταλέγεται ο Σταύρος Μίχας. "Το δέντρο" του - μια πλακέτα που αποτελείται από "ένα ποίημα σε πέντε μέρη" - πέμπει αφυπνιστικά θροϊσματα:"Ξύπνα και θυμήσου/ τους έρωτες στο γλυκό δάσος/ τον καιρό που έκλαιγες με τ' άλογα/ τον καιρό που μάζευες τ' αστέρια απ' το ποτάμι". Και αλλού:"Παγιδεύσαμε τους εαυτούς μας/ σε ψυχρά δωμάτια/ διαπράξαμε ένα πράσινο έγκλημα/ σκοτώσαμε την ομορφιά".

Ωστόσο, μια σειρά συμβόλων, απ' το Διόνυσο ως τον Αρη Βελουχιώτη, είναι "πολύφωτα που κρέμονται στον ουρανό" πάνω απ' τις ερήμους, να φωτίζουν την επιστροφή μας στο χρόνο του "εγκλήματος". Εκεί, που το όραμα της Ανάστασης δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει (εκδ. "Μανδραγόρας").

Γιάννης ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ