Εδώ, στα πρόχειρα "καταλύματά" μας, στον κόμβο των Τεμπών, όπου κατοικοεδρεύουμε από προχτές, έφτασε η πληροφορία πως διά στόματος του εκπροσώπου σας, (του κυρίου Κρέππα ή Ζαβού, όπως τον λέει και η Μαλβίνα), δηλώσατε ότι σκοπεύετε να δράσετε με πυγμή και αποφασιστικότητα και να χρησιμοποιήσετε όλα τα "νόμιμα μέσα", για να πατάξετε την ανταρσία που σηκώσαμε, κλείνοντας χωρίς λόγο τους δρόμους, αιχμαλωτίζοντας το "κοινωνικόν σύνολον" και εμποδίζοντας την ομαλή κυκλοφορία των αγαθών από και προς τα μητροπολιτικά κέντρα των εταίρων μας της ΕΕ. Και διαπράττουμε, λέτε, όλα αυτά τα μεγάλα και φοβερά εγκλήματα, ενώ έχουμε, ιδιαίτερα αυτά τα τελευταία χρόνια όλα του κόσμου τα καλά, και δε μας λείπει τίποτα. Ενας, μάλιστα φωστήρας και θεράπων του ωραίου μας συστήματος, Μαρίνος ονόματι, σε κάποιο"πάνελ" στην τηλεόραση, εκτιμώντας, λέει, από το παρουσιαστικό μας, έβγαλε το συμπέρασμα πως όχι μόνο δεν πεινάμε, αλλά, αντίθετα, καλοπερνάμε, αφού μας βλέπει όλους ευτραφείς και ροδομάγουλους. Η αλήθεια είναι, ότι προσπαθούμε να μη δώσουμε στον κίτρινο "κονδυλοφόρο" και στους ομοίους του την ευχαρίστηση να μας ιδούν να σερνόμαστε και να πέφτουμε στο δρόμο απ' την πείνα, σαν τα παιδιά της Κατοχής. Μόνο που εμείς, με τον ιδρώτα του προσώπου μας προσπαθούμε να χορτάσουμε την πείνα μας με το ψωμί, με τη φασολάδα και το ρύζι που παράγουμε απ' τη γη μας, ενώ τα μεγάλα αφεντικά, (που τόσο πιστά υπηρετεί η εν λόγω Φιλιππινέζα θεραπαινίδα και όλοι εσείς οι άλλοι), χωρίς κόπους και ιδρώτα, αλλά με εντατική δραστηριότητα στις κομπίνες και τις λοβιτούρες, εξασφαλίζουν και απολαμβάνουν στο τραπέζι τους αστακούς και χαβιάρι μαύρο, που δεν παχαίνει... Αυτή είναι η διαφορά μας και ο λόγος που εμείς είμαστε "ευτραφείς" και χοντροκομμένοι, ενώ εκείνοι διατηρούνται κομψοί και αεράτοι.

Στείλτε, λοιπόν, κύριε πρωθυπουργέ, τα μηχανοκίνητά σας και τα ΜΑΤ που πυρετωδώς ετοιμάζετε, "να επιβάλουν την τάξη", που εμείς οι απολίτιστοι και καθυστερημένοι αγρότες διασαλεύουμε. Δώστε τους το "πράσινο φως", να επιπέσουν ως άλλοι Πέρσες επιδρομείς, για να εκπορθήσουν τις Θερμοπύλες. Μόνο που η νίκη σας αυτή θα είναι εύκολη μεν, αλλά άδοξη. Γιατί εμείς, μπροστά στη δική σας σιδερόφραχτη δύναμη, (κλούβες, γερανούς, "αύρες", και - γιατί όχι - και τανκς), δε διαθέτουμε παρά τις σφιγμένες γροθιές μας και την πίστη στον δίκαιο αγώνα μας.

Εμείς, πάντως, αγαπητέ κύριε, σε κάθε περίπτωση και με όποιο τίμημα, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Ενωμένοι και αποφασισμένοι, θα μείνουμε και θα δουλέψουμε στη γη μας, που κρατάει στη ζωή όχι μονάχα εμάς, αλλά και εσάς και όλη την παρέα σας, (που "σε ξένα αναστηλώματα δεμένοι" αναρριχηθήκατε στις υψηλές πολυθρόνες της εξουσίας και παρασταίνεται τους νομοθέτες και τους φιλοσόφους), καθώς και όλους τους Ελληνες πολίτες, που όταν έρθει η ώρα της κρίσης θα σας καταδικάσουν οριστικά και τελεσίδικα, και θα σας στείλουν στα σπίτια σας...