Οι επιβάτες του τρένου Ρίγα - Μόσχα, που ήρθαν στην πρωτεύουσα της Ρωσίας στις 2 του Φλεβάρη 1998, ασφαλώς θα σκέφτηκαν ότι πραγματοποιήθηκε ανατροπή και άλλαξε η εξουσία: η αποβάθρα ήταν γεμάτη κόσμο με κόκκινες σημαίες και πανό. Ετσι η Μόσχα υποδέχτηκε τον ηγέτη των κομμουνιστών της Λετονίας Αλφρέντ Ρούμπιξ, ο οποίος πραγματοποιούσε το πρώτο ταξίδι μετά την απελευθέρωσή του από τη φυλακή, όπου είχε μείνει 6 χρόνια και 2 μήνες. Τελευταία φορά ήταν στη Μόσχα τον Αύγουστο του 1991. Στις 21 Αυγούστου πήγε στη Ρίγα και στις 23 Αυγούστου συνελήφθη. Ολα αυτά τα χρόνια δε σταμάτησε ο αγώνας για την απελευθέρωσή του. Το καλοκαίρι του 1995 ο βουλευτής της Κρατικής Δούμας, πρόεδρος της Ρωσικής Παλλαϊκής Ενωσης Σεργκέι Μπαμπούριν συγκρότησε την κοινωνική επιτροπή υπεράσπισης του Ρούμπιξ, η οποία πραγματοποιούσε πικετοφορίες και άλλες πολιτικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στην πρεσβεία της Λετονίας. Μόνιμο αγώνα για την απελευθέρωση του Ρούμπιξ διεξήγαγαν η Ενωση Κομμουνιστικών Κομμάτων - ΚΚΣΕ και τα κομμουνιστικά κόμματα των Δημοκρατιών της πρώην ΕΣΣΔ που την απαρτίζουν.

Το τρένο πλησιάζει σιγά - σιγά στην αποβάθρα. Στο παράθυρο προβάλλει το γνωστό πρόσωπο - ο Ρούμπιξ χαμογελάει, χαιρετάει, κουνώντας το χέρι. Σε απάντηση ξεσπάει μια φιλική χορωδία φωνών: "Ρούμπιξ! Ρούμπιξ! Σοβιετική Ενωση!". Στις σκάλες του βαγονιού ο Ρούμπιξ πέφτει στην αγκαλιά του προέδρου του Συμβουλίου της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ Ολέγκ Σένιν. Εκατοντάδες χέρια απλώνονται προς τον άνθρωπο που έγινε τα χρόνια αυτά σύμβολο γενναιότητας στον αγώνα ενάντια στην αυθαιρεσία και την ανομία, ενάντια στους καταστροφείς του ενιαίου ενωσιακού κράτους και του σοσιαλισμού.

Η πρώτη κιόλας συνάντηση έγινε, φυσικά, με τους ηγέτες της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ, αφού ο Αλφρέντ Πετρόβιτς Ρούμπιξ, κι όταν ήταν ακόμα στη φυλακή, δυο φορές εκλέχθηκε στο 29ο και 30ό Συνέδριο της ΕΚΚ - ΚΚΣΕ μέλος του Συμβουλίου.

"Από πολύ καιρό περιμέναμε αυτή την ημέρα και την ώρα και, να, επιτέλους, ήρθε. Ο Ρούμπιξ είναι ανάμεσά μας!", είπε ο Σένιν, προσφωνώντας τον Ρούμπιξ. "Αγαπητέ φίλε, είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκεσαι μεταξύ μας. Θα ήθελα, εκφράζοντας την κοινή μας χαρά, να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη γενναιότητα, την καρτερικότητα και την αντοχή σου, για το ότι ήσουν και παραμένεις κομμουνιστής, ότι δε σε λύγισαν τα μπουντρούμια, ότι παρέμεινες καλός φίλος, σύντροφος, αδελφός, πραγματικός σοβιετικός άνθρωπος. Εκτιμώντας τις τεράστιες υπηρεσίες σου απέναντι στο λαό και με την ευκαιρία των 80χρονων του Μεγάλου Οκτώβρη, το Προεδρείο του Διαρκούς Συνεδρίου των Λαϊκών Βουλευτών της ΕΣΣΔ σου απονέμει, αγαπητέ σύντροφε Ρούμπιξ, το παράσημο της Οχτωβριανής Επανάστασης. Σου εύχομαι μεγάλες επιτυχίες στην πολιτική σταδιοδρομία! Θα ήθελα να σου πω ότι είσαι για μας μια τεράστια συσπειρωτική δύναμη σε όλη τη σοβιετική επικράτειά μας, σε όλο το κομμουνιστικό κίνημα της Σοβιετικής Ενωσης. Είμαι πεπεισμένος ότι αν ήταν τώρα εδώ εκπρόσωποι των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων του κόσμου, θα σου έλεγαν ότι είσαι και πολύ σημαντικός συσπειρωτικός παράγοντας σε όλο το διεθνές κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα".

Θερμό χαιρετισμό απηύθυναν στον Ρούμπιξ ο πρόεδρος του Ενιαίου Κομμουνιστικού Κόμματος Γεωργίας Παντελέιμον Γκεοργκάτζε και ο πρόεδρος της Ενωσης κομμουνιστών Λετονίας Βαλεντίν Λοπάτιν.

Ο Ρούμπιξ, βαθιά συγκινημένος, εκφώνησε τον πρώτο μετά την αποφυλάκισή του, λόγο:

"Πριν από τέσσερις μήνες ούτε καν νοερά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα γίνει μια τέτοια φιλική συνάντηση. Τώρα είναι δύσκολο να θυμηθώ όλα όσα έζησα σ' αυτά τα 6 χρόνια, 2 μήνες και 12 μέρες, τον καιρό που δεν είχα τη δυνατότητα να επικοινωνήσω όχι μόνο με τους φίλους, που βρίσκονταν μακριά από τη Ρίγα, αλλά και στην ίδια τη Ρίγα. Και όμως, ένιωθα συνεχώς ότι έχω πολλούς φίλους και συντρόφους, με χαρά δεχόμουν κάθε επιτυχία σας, κάθε προοδευτική ιδέα και ένιωθα θλίψη όταν κάτι δεν κατορθωνόταν και όταν, κατά τη γνώμη μου, κάτι δε γινόταν έτσι, όπως έπρεπε. Μπορώ πολύ εύγλωττα να περιγράψω πώς έκλαιγα στην απομόνωση, την ημέρα που έπαυσε να υπάρχει η Σοβιετική Ενωση. Μέσα μου κάτι κόπηκε, ένιωθα ότι είναι το τέλος, δεν υπάρχει πλέον η χώρα που υπηρέτησα τίμια και πιστά. Κόπηκε (αλλά δεν εξοντώθηκε! ) η ιδέα εκείνη, στην οποία στηριζόταν η Σοβιετική Ενωση, η φιλία των λαών μας, όλοι εμείς. Καταστράφηκε ένας πόλος της υδρογείου, μιλώντας συμβατικά, αλλά, όπως ξέρουμε, η περιστροφή είναι πιο σταθερή όταν το αντικείμενο περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του και έχει δυο πόλους. Από τότε κιόλας δεν ήταν δύσκολο να προβλεφτεί ότι οι Δημοκρατίες μας όλο και περισσότερο, όλο και βαθύτερα θα σέρνονται προς τον καπιταλιστικό κόσμο, που σήμερα αποκαλείται οικουμενική κοινωνία. Είναι επικίνδυνο αυτό. Σ' αυτές τις συνθήκες η δράση για μας, τους κομμουνιστές, έχει τεράστια σημασία. Είναι η μοναδική δύναμη στον κόσμο, η οποία μπορεί να αντισταθεί στον όλεθρο που μας σμπρώχνουν. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός πολλές φορές απέδειξε πώς λύνει τα προβλήματα κι ένα από τα παραδείγματα είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα με το Ιράκ. Και μολονότι η ισχύς της Σοβιετικής μας Ενωσης εστιάζεται σήμερα μόνο στη Ρωσία και σε πολύ αδύνατη έκφραση, ωστόσο, αυτή η αντίδραση έχει ακόμα για την ώρα στο διεθνή στίβο αρκετά μεγάλη σημασία. Αν όμως η Ρωσία δεν ορθοποδήσει και θα υποκλίνεται μπροστά στο διεθνές κεφάλαιο, θα χάσει αυτόν τον ηγετικό ρόλο. Διάβασα κάποια άρθρα, στα οποία γίνεται λόγος ότι στο 2008 - 2010 θα καταργηθεί το πυρηνικό δυναμικό που βρίσκεται στο έδαφος της Ρωσίας. Τι θα γίνει μετά, αν μέχρι τότε δε θα γίνει και δε συμπληρωθεί με κάτι; Είναι σαφές ότι ο κόσμος θα υποταχθεί απολύτως στα κελεύσματα του διεθνούς ιμπεριαλισμού μ' επικεφαλής τις ΗΠΑ. Πιθανόν, στην καθημερινή ζωή μας, αυτά δεν τα σκεφτόμαστε, αλλά είχα αρκετό χρόνο να σκεφτώ το τι κάνει σήμερα το κεφάλαιο και αρκετά πολύ. Ενα απλό παράδειγμα: το δολάριο είναι το μοναδικό νόμισμα που αναγνωρίζεται απ' όλα τα κράτη. Αυτό, όμως, σημαίνει διείσδυση στην οικονομία. Επαναλαμβάνω: να αντισταθεί σ' αυτό μπορεί μόνο η κομμουνιστική ιδέα, που βασίζεται στη σωστή κατανόηση του μαρξισμού - λενινισμού, ο οποίος πρέπει να αναπτυχθεί σύμφωνα με τις σημερινές συνθήκες. Και αυτό, δυστυχώς, γίνεται ανεπαρκώς, κατά την άποψή μου, τόσο στο παγκόσμιο κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα, όσο και άμεσα στα κόμματα που ασχολούνται με την κομμουνιστική ιδέα. Πρόκειται για τεράστια δουλιά κι αν δεν την κάνουμε, θα χάσουμε μονοσήμαντα. Σήμερα δεν επιτρέπεται να οικοδομηθεί τίποτα πάνω στους συναισθηματισμούς, στις φιλοδοξίες, στο τι μου αρέσει εμένα, τι θέλω ή δε θέλω, παραδέχομαι ή δεν παραδέχομαι. Βάση των πάντων πρέπει να είναι η επιστήμη.

Σήμερα, που συναντιέμαι με σας και εκφωνώ τον πρώτο επίσημο λόγο μου, θέλω αυτό να πραγματοποιηθεί, να έχουμε όλοι δυνάμεις, αντοχή, σύνεση, μυαλό, να κάνουμε την κομμουνιστική δραστηριότητά μας το αντίβαρο εκείνο που θα σώσει την ανθρωπότητα. Διαφορετικά ο κόσμος θα χαθεί. Σήμερα οι Αμερικανοί μιλούν πολύ ανοιχτά ότι αυτοί οικοδομούν την παγκόσμια κοινωνία, εννοώντας μ' αυτή την κοινωνία την καπιταλιστική τους κυριαρχία".

Ο Ρούμπιξ ευχαρίστησε θερμά όλους που στις δύσκολες μέρες γι' αυτόν του συμπαραστάθηκαν στον αγώνα του. Κατόπιν στην Κρατική Δούμα της Ρωσίας συναντήθηκε με τα μέλη της ηγεσίας του ΚΚΡΟ Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, Νικολάι Μπιντιουκόφ και Αλεξάντρ Κουνάγεφ, καθώς και με τον πρόεδρο της Εκτελεστικής Επιτροπής της Λαϊκοπατριωτικής Ενωσης Ρωσίας Νικολάι Ριζκόφ. Την ίδια μέρα ο Ρούμπιξ συναντήθηκε με τον δήμαρχο της Μόσχας Γιούρι Λουζκόφ με πρόσκλησή του. Στη Μόσχα ο ηγέτης των κομμουνιστών της Λετονίας θα μείνει μέχρι τις 7 Φλεβάρη.

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ