"Ταύρο εν υαλοπωλείω" θύμιζε, χτες, ο υπουργός Πολιτισμού Ευάγγελος Βενιζέλος. Το "υαλοπωλείο" ήταν οι ερωτήσεις των δημοσιογράφων, προκειμένουνα τεκμηριώσει την επιλογή της Θεσσαλονίκης και του υπό ίδρυση Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης ως τόπου εγκατάστασης της περίφημης συλλογής Κωστάκη (Ρώσικη Πρωτοπορία), αλλά και να διευκρινίσει από πού θα καλυφθεί η τεράστια δαπάνη της αγοράς και πώς θα τεκμηριώσει την αναγκαιότητά της στο Υπουργικό Συμβούλιο.Είναι ηλίου φαεινότερο ότι μια δαπάνη που θα ξεπεράσει τα 10 δισ. δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί από τον πενιχρό προϋπολογισμό του ΥΠΠΟ.

Ο Ε. Βενιζέλος θεωρεί ότι δεν είναι υποχρεωμένος να δίνει εξηγήσεις για την όποια πολιτική επιλογή του, λέγοντας "εγώ είμαι το αποφασίζον όργανο" (!). Φαίνεται πως όταν πρόκειται για τον ίδιο, ξεχνάει τους λόγους του περί δημοκρατικών διαδικασιών. Επί ματαίω περίμενε, χτες, να δρέψει δάφνες για την πορεία των διαπραγματεύσεων για την αγορά της Συλλογής Κωστάκη. Ετσι χάνοντας την ψυχραιμία του χαρακτήρισε τις ερωτήσεις "προσβλητικές για τη χώρα" και δυσαρεστήθηκε που μέσω ερωτήσεων υπόκειται σε έλεγχο.

Για τις 21 προσωπικότητες της Τέχνης,που με επιστολή προς τον ίδιο ζητούν δικαιολογημένα να εγκατασταθεί η Συλλογή στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα,θεωρεί "άκομψη" την πρότασή τους, έναντι μιας ειλημμένης ήδη απόφασης. Στην επιστολή τονίζεται μεταξύ άλλων ότι "στην Αθήνα επιθυμούσε ο μεγάλος συλλέκτης να καταλήξει η συλλογή του και στην Αθήνα πληρούνται οι αυτονόητες δημογραφικές, οικονομικές και επικοινωνιακές προϋποθέσεις για την αξιοποίησή της".Το σοβαρό αυτό επιχείρημα ο υπουργός προσπάθησε να το υποβαθμίσει ως τοπικιστική διένεξη μεταξύ Αθήνας - Θεσσαλονίκης.Ο ισχυρισμός του απέναντι στο ευκόλως εννοούμενο (σ.σ. εκλογική περιφέρεια) εξαντλήθηκε σε γενικότητες περί"Θεσσαλονίκης - σταυροδρόμι βαλκανικών και παρευξείνιων πολιτισμών", παρότι καμία τέτοια γεωγραφική σχέση δεν είχε η συλλογή Κωστάκη.

Παράλληλα δε διευκρινίζει πώς θα προικοδοτηθεί το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Αθήνα,λέγοντας προσβλητικά "για ορισμένους από τους υπογράφοντες την επιστολή θα υπάρχει μία θέση στο ΔΣ του Μουσείου". Αντιπαρέβαλε, δε, τα έργα που εξήγγειλε στην Εθνική Πινακοθήκη και ατυχώς την ταύτισε με Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.

Ωστόσο, στον εικαστικό χώρο εκδηλώνονται ανησυχίες για το πώς θα εμπλουτιστεί το νέο Μουσείο και αν τελικά θα είναι βήμα για τους νέους εικαστικούς και το έργο τους ή θα περιοριστεί σε χώρο εμπορικής εκμετάλλευσης των γνωστών "προστατών" της τέχνης.

Σχετικά με τη Συλλογή συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις - συζητήσεις με την οικογένεια Κωστάκη και την εταιρία "Art Company" για το αντίτιμο της αγοράς. Στο μεταξύ το τμήμα της συλλογής που έχει η εταιρία θα μεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη (σε αίθουσα της Μ. Λαζαριστών) και θα ασφαλιστεί με δαπάνη του ελληνικού δημοσίου. Γι' αυτό το χρησιδάνειο η Ελλάδα θα καταβάλει 300 εκ. δρχ.,τα οποία θα συνυπολογιστούν εάν ευδοκιμήσουν οι διαπραγματεύσεις. Σε αντίθετη περίπτωση θα επιστραφεί. Στο μεταξύ οι ιδιοκτήτες έχουν την υποχρέωση να μη μεταβάλλουν τη σύσταση της Συλλογής,ενώ η χώρα μας θα έχει τη δυνατότητα περιοδικών εκθέσεων του υλικού, ανά 80 έργα.