Οι πρόσφατες αντεργατικές αποφάσεις της κυβερνητικής επιτροπής δεν έρχονται απλά να συμπληρώσουν το προηγούμενο εργασιακό πλαίσιο, ούτε μόνο να «νομιμοποιήσουν» και τυπικά, την ελαστικοποίηση και την αυθαιρεσία που ήδη βιώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι στους εργασιακούς χώρους. Με τη βούλα του νομοθέτη δημιουργείται ένα νέο καθεστώς στην αγορά εργασίας, που ν' αντιστοιχεί στην εντός ΟΝΕ εποχή. Αμφισβητείται η ίδια η «καρδιά» των εργατικών δικαιωμάτων, αφαιρείται η αντικειμενική βάση κάθε συνδικαλιστικής εκπροσώπησης, ο εργοδότης αναγορεύεται σε απόλυτο «αφέντη». Χτυπιέται στη ρίζα του ένας ολόκληρος τρόπος ζωής (εργατικής), υπονομεύεται ο ίδιος ο θεσμός της εργατικής οικογένειας και του λαϊκού νοικοκυριού. Οι ρυθμίσεις που προωθούνται θα έχουν καταλυτικές κοινωνικές, οικογενειακές, ψυχολογικές και πολιτιστικές επιπτώσεις.

Μπροστά λοιπόν στη «φωτιά» που άναψε η κυβέρνηση και απειλεί να κάψει ό,τι με αίμα κατακτήθηκε από την εργατική τάξη, το συνδικαλιστικό κίνημα δεν μπορεί απλώς να διαπιστώνει το μέγεθος της καταστροφής που έρχεται. Η κυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο στους εργαζόμενους και πρέπει ν' αντιμετωπιστεί ανάλογα. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα πρέπει ν' απαντήσουν με το ταξικό τους ένστικτο, την πείρα των ταξικών αγώνων και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων της δουλιάς. Στη «φωτιά» της κυβέρνησης ν' ανάψουν τη «φωτιά» της ταξικής πάλης. Οσοι επιμένουν στη γραμμή του «κοινωνικού διαλόγου» και της συναίνεσης, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να κάνουν ακόμα πιο αδιάλλακτους κυβέρνηση και εργοδοσία.

Ηδη τα μέτρα συναντούν σθεναρή αντίσταση. Αυτό έδειξαν δεκάδες διαμαρτυρίες σ' όλη την Ελλάδα. Αυτό δείχνει η καθημερινή δράση του ΠΑΜΕ και πολλών συνδικαλιστικών οργανώσεων. Τώρα χρειάζεται να γίνουν ακόμα πιο πολλά, πιο αποφασιστικά, πιο συντονισμένα. Οπως υπογραμμίζουν στελέχη του ΠΑΜΕ, αμετακίνητος στόχος των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων είναι η απόσυρση των αποφάσεων της κυβερνητικής επιτροπής και όποιων άλλων «πλαισίων διαλόγου» είτε πρόκειται για τα εννέα θέματα είτε για δεκαεννέα...

Απέναντι στους ελιγμούς κυβέρνησης, μεγαλοεργοδοτών, οι εργαζόμενοι πρέπει να παλέψουν για: καμία αντεργατική αλλαγή στις εργασιακές σχέσεις, πλήρη απασχόληση με πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα, απαγόρευση των απολύσεων, 35ωρο-7ωρο- 5ήμερο με γενικευμένη νομοθετική ρύθμιση, καταβολή από τους εργοδότες άμεσα και στο ακέραιο των ασφαλίστρων, μέτρα ενίσχυσης των ανέργων, κατάργηση υπερεργασίας και υπερωρίας. Είναι η στοιχειώδης γραμμή άμυνας και αντίστασης και καθήκον της στιγμής για την εργατική τάξη και το κίνημά της.