"Κι ανεβάζουμε όσο πάει
με ολοφώτεινα φτερά
την ανθρώπινη αξία
πιο ψηλά κάθε φορά"
Κώστας Βάρναλης "Υμνος της νιότης"
Εχουν κάθε λόγο οι κομμουνιστές να ατενίζουν με αισιοδοξία τον καινούριο χρόνο. Δεν είναι αισιοδοξία μετέωρη, μεταφυσική, που "πατάει" σε αυθαίρετη και βουλησιαρχική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Οι κομμουνιστές ζουν βαθιά μέσα στη ζωή και γνωρίζουν πολύ καλά τη σκληρή πραγματικότητα, τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες, την επιστροφή στη βαρβαρότητα που επιχειρούν να επιβάλουν οι "κυρίαρχοι του κόσμου". Δεν αποδέχονται όμως και μαζί με αυτούς εκατομμύρια άνθρωποι ότι αυτό το σύστημα, που έχει κηρύξει πόλεμο και έχει θέσει σε διωγμό τον άνθρωπο - την ουσία του ανθρώπου - τα δισεκατομμύρια των κατοίκων αυτού του πλανήτη, είναι το "τέλος της ιστορίας". Αποτελεί βαθύτατη πεποίθησή τους, που στηρίζεται στους νόμους κίνησης της ιστορίας και της κοινωνίας ότι το μέλλον είναι βαθιά κόκκινο, ύμνος στον άνθρωπο και τις ανάγκες του, κομμουνιστικό. Βλέπουν λοιπόν μακριά, στο βασίλειο της ελευθερίας, όπου θα εφαρμοστεί σε όλη την έκτασή της η αρχή "στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του". Εκεί που θα αποκτήσει περιεχόμενο η "ανθρώπινη αξία" του ποιητή.
****
Η ταξική πάλη, οι αγώνες των εργαζομένων δεν πρόκειται να σταματήσουν "αν δεν πάρουν τα όνειρα εκδίκηση". Παρά τις υφέσεις, τις αναδιπλώσεις, ακόμα και τις ήττες, το λαϊκό κίνημα ανασυντάσσεται και τραβάει μπροστά. Η χρονιά που έφυγε άφησε κληρονομιά ελπιδοφόρες παρακαταθήκες και στην Ευρώπη και στη χώρα μας. Ο υπέροχος αγώνας των αγροτών, των ναυτεργατών, των εκπαιδευτικών, των συνταξιούχων, δεν πήγαν βέβαια χαμένοι. Μπόλιασαν την κοινωνία με το ζωογόνο πνεύμα της αντίστασης στην αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης Σημίτη. Επίθεση που προσέλαβε πρωτοφανή χαρακτηριστικά, από την απροσχημάτιστη χρήση βίας και το βρικολάκιασμα των χουντικών νόμων μέχρι την εξαγορά συνειδήσεων και την ιδεολογική τρομοκρατία. Δεν κατόρθωσαν, όμως, να δουν τις μύχιες επιδιώξεις τους να γίνονται πράξη. Η "κοινωνική συναίνεση", και η υποταγή στην αντιλαϊκή επέλαση που διακαώς επιδιώκουν όχι μόνο δεν επιτεύχθηκε, αλλά οι λαϊκοί αγώνες σημείωσαν αξιοσημείωτη άνοδο. Δίχως αμφιβολία και όσο και αν η κυβέρνηση Σημίτη προσποιείται για το αντίθετο, οι αγώνες αυτοί την "έβαλαν σε σκέψη", την υποχρέωσαν να επανεξετάζει τη στάση της, της έκοψαν τη φόρα και τον "τσαμπουκά".
Οι λαϊκοί αγώνες είναι αστείρευτη πηγή από την οποία οι κομμουνιστές αντλούν δύναμη και αισιοδοξία.
Την καινούρια χρονιά οι εργαζόμενοι ξεκινούν σαφώς από καλύτερες θέσεις τη μάχη για την ανακοπή της λυσσαλέας επίθεσης της άρχουσας τάξης, τη δημιουργία προϋποθέσεων για να βάλουν τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Είναι πιο ώριμοι, διαθέτουν πολύτιμη εμπειρία για την οργάνωση σκληρών, μακροχρόνιων και αποφασιστικών αγώνων, έχουν συνειδητοποιήσει την ανάγκη του συντονισμού και της έγκαιρης απάντησης και όχι "κατόπιν εορτής". Δεν τρέφουν πλέον αυταπάτες για το τι τους επιφυλάσσει η κυβέρνηση Σημίτη αυτή τη χρονιά. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι φέτος θα ανοίξουν νέα μέτωπα, κυρίως στην κατάργηση κατακτήσεων σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό. Δεν μπορεί να μην επισημανθεί ότι τη χρονιά που πέρασε περισσότεροι αντιλήφθηκαν και συνειδητοποίησαν ότι το ΚΚΕ είναι το δικό τους κόμμα.
Οι Ελληνες κομμουνιστές έχουν έναν επιπλέον λόγο να είναι αισιόδοξοι. Το 1998 είναι η χρονιά που το Κόμμα κλείνει 80 χρόνια ασταμάτητου αγώνα μαζί με το λαό και για το λαό. Μετά από 80 χρόνια το Κόμμα προβάλλει με αξιώσεις ως η πραγματική εναλλακτική λύση απέναντι στο "μέτωπο" των υποστηρικτών του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, ανεξάρτητα αν έχουν φορέσει τον κεντροαριστερό ή κεντροδεξιό μανδύα. Στο τέλος του εορτασμού των 80χρόνων είναι βέβαιο ότι το ΚΚΕ θα έχει κάνει σοβαρά βήματα μπροστά, θα δυναμώσει τους δεσμούς με τις λαϊκές μάζες και τη νεολαία, θα βρίσκεται "πιο ψηλά".
****
Από την άλλη, υπάρχει η "αισιοδοξία" των κυρίαρχων του κόσμου, την οποία συμμερίζεται και η κυβέρνηση Σημίτη που έχει υιοθετήσει τις επιλογές τους και επιχειρεί, με τη σειρά της, αντλώντας δύναμη από τη δύναμή τους να εμφανιστεί ως "παντοδύναμη". Πού στηρίζουν την αισιοδοξία τους οι "κυρίαρχοι"; Αξίζει να αναφερθεί ένα, μακροσκελές μάλλον, απόσπασμα από το εισαγωγικό σημείωμα του εκδότη της γνωστής βρετανικής εφημερίδας "Εκόνομιστ", στην ετήσια έκδοση του "Εκόνομιστ" και της "Καθημερινής" με τίτλο "ο κόσμος το 1998". Γράφει, λοιπόν: "1998. Το έτος της ευημερίας. Παρά την αναταραχή στις διεθνείς χρηματιστηριακές αγορές, οι ρυθμοί της οικονομικής ανάπτυξης θα είναι οι ταχύτεροι της τελευταίας δεκαετίας. Αν και ο πληθυσμός της Γης θα έχει αυξηθεί μέχρι τα τέλη του έτους κατά 80 εκατομμύρια, ο κόσμος θα έχει δημιουργήσει μέχρι τότε πλούτο τριπλάσιο όλου του Καναδά. Θα υπάρχουν, λοιπόν, περισσότερα για όλους. Δεδομένου δε ότι τα υψηλότερα ποσοστά ανάπτυξης θα σημειωθούν στη Λατινική Αμερική, την Ινδία και την Κίνα, περισσότερο απ' όλους θα ωφεληθούν οι φτωχοί αυτού του κόσμου... Παντού θα υπάρχει ειρήνη. Καμία ανεξάρτητη χώρα δε θα βρεθεί σε εμπόλεμη κατάσταση με μια άλλη. Αυτή η ειρήνη και η ευημερία είναι σχεδόν στο σύνολό τους αποτέλεσμα του ηγετικού ρόλου των ΗΠΑ" (!).
Αντί άλλης απάντησης παραδίνουμε τους αλαζονικούς εκπροσώπους της νέας τάξης στον εξοντωτικό λόγο του ποιητή:
"Σύντροφοι,
Ας μη σερνόμαστε πια
στου καιρού την ουρά!
Ο ζυγός του κεφαλαίου,
το τέρας - η πείνα,
η ληστεία των πολέμων,
η εισβολή η κλέφτρα
θα μοιάζουν αύριο,
στο μέλλον μια μικροουλή
στο σώμα της γιαγιάκας -
παλιάς ιστορίας"
Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι
Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ
Μετά από 80 χρόνια το Κόμμα προβάλλει με αξιώσεις ως η πραγματική εναλλακτική λύση απέναντι στο "μέτωπο" των υποστηρικτών του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ, ανεξάρτητα αν έχουν φορέσει τον κεντροαριστερό ή κεντροδεξιό μανδύα. Στο τέλος του εορτασμού των 80χρόνων είναι βέβαιο ότι το ΚΚΕ θα έχει κάνει σοβαρά βήματα μπροστά, θα δυναμώσει τους δεσμούς με τις λαϊκές μάζες και τη νεολαία, θα βρίσκεται "πιο ψηλά".
Feeds
Ο Ταβουλάρης "μνηστήρας" και των Ναυπηγείων Αυλίδας 
