Η δυναμικότητα των τεσσάρων βιομηχανιών - δηλαδή των Λιπασμάτων Δραπετσώνας,της ΑΕΒΑΛ,της ΒΦΛ στην Καβάλα και της ΧΒΕΕ στη Θεσσαλονίκη - είναι συνολικά η παραγωγή 2,4 εκατομμυρίων τόνων.

Οι βιομηχανίες διαφέρουν από πλευράς χωροθέτησης, τεχνολογικού επιπέδου και εξοπλισμού, χρονικής παλαίωσης των εγκαταστάσεων. Αντιμετωπίζουν η κάθε μία διαφορετικά οικονομικά και λειτουργικά προβλήματα.

Η βιομηχανική παραγωγή του κλάδου ακολούθησε τα τελευταία χρόνια την πτωτική πορεία της κατανάλωσης. Ετσι, από 2.100.000 τόνους το 1988-'89, μειώθηκε σε 1.470.000 τόνους το 1993, δηλαδή περίπου κάτω στο 30%.Η κατάσταση αυτή, αν και έπληξε κυρίως τις δυο "προβληματικές", όπως συχνά τις ονομάζουν, βιομηχανίες - τα Λιπάσματα Δραπετσώνας και ΑΕΒΑΛ - ωστόσο δεν άφησε ανέγγιχτες και τις άλλες δυο τη ΧΒΕΕ και τη ΒΦΛ.

Η κυβέρνηση, ως πιστός εντολοδόχος των Βρυξελλών, προχωράει στο κλείσιμο των Λιπασμάτων Δραπετσώνας,αφού "καθάρισε" με την ΑΕΒΑΛ. Με την απελευθέρωση της αγοράς λιπασμάτων - σαν αποτέλεσμα της πρόσδεσης στην πολιτική της ΕΟΚ και στη συνέχεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης - οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, σταδιακά και με παρεμβάσεις τους οδήγησαν στη διάλυση του εργοστασίου, στα πλαίσια συρρίκνωσης συνολικά της Λιπασματοβιομηχανίας της χώρας.

Η απόφαση της κυβέρνησης για το κλείσιμο του εργοστασίου της Δραπετσώνας, επισφραγίστηκε με την πρόσφατη κοινή υπουργική απόφαση τριών υπουργών, η οποία κάνει λόγο για ομαδικές απολύσεις από όσες επιχειρήσεις απέμειναν στον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων (ΟΑΕ) και οι οποίες (απολύσεις) θα είναι πάνω από 1.000 μέχρι το τέλος του 1998! Σ' αυτές περιλαμβάνεται όλο το προσωπικό των Λιπασμάτων Δραπετσώνας και της ΑΕΒΑΛ,η οποία είναι ήδη κλειστή και οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε πρόγραμμα επιδοτήσεων.

Επιπλέον, ο δήμαρχος Δραπετσώνας κ. Χρονόπουλος και οι δημοτικοί σύμβουλοι, εκτός από τον δημοτικό σύμβουλο Ν. Μπεάζογλου, επικεφαλής της "Δημοκρατικής Προοδευτικής Κίνησης",σε πρόσφατο Δημοτικό Συμβούλιο, αποφάσισαν να κάνουν τα πάντα, ώστε να κλείσει το εργοστάσιο μέχρι τον Ιούνη του 1998,ανεξάρτητα από το τι θα γίνουν οι εργαζόμενοι! Μάλιστα ο δήμαρχος Δραπετσώνας δήλωσε χαρακτηριστικά ότι δε νιώθει την ανάγκη να παλέψει ούτε για έναν από τους εργαζόμενους! Μπροστάρης στον "αγώνα" για το κλείσιμο του εργοστασίου είναι ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης,καθώς όπως ο δήμαρχος δήλωσε, "είναι ο μόνος σύμμαχος που έχει ο Δήμος"! Στο μεταξύ, ήδη ο νομάρχης Πειραιά, Χρ. Φωτίου,έχει δηλώσει ότι σε καμία περίπτωση δε θα ανανεώσει την άδεια λειτουργίας του εργοστασίου.

Η βιομηχανία ΑΕΒΑΛ ιδρύθηκε στην Πτολεμαϊδα το 1964 - θυγατρική της ΕΤΒΑ - και ήταν μία από τις 4 συνολικά ελληνικές βιομηχανίες στον τομέα παραγωγής λιπασμάτων. Παρήγαγε απλά αζωτούχα λιπάσματα, νιτρικό οξύ και αμμωνία με υψηλό κόστος, λόγω της τιμής του εγχώριου λιγνίτη που χρησιμοποιούσε ως πρώτη ύλη. Η κυβέρνηση με την απελευθέρωση της αγοράς το 1992, δεν πήρε κανένα μέτρο για τη διάσωση και την ανάπτυξη της εταιρίας. Μέχρι το τέλος του 1993 τα χρέη της εταιρίας έφταναν, χωρίς τους τόκους, τα 4 δισ. δρχ. Η ΑΕΒΑΛ στρέφεται στις εισαγωγές από τη Βουλγαρία. Σταδιακά αρχίζει η μείωση του προσωπικού - απασχολούσε 1.000 εργαζόμενους - αλλά και της παραγωγής. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν πήρε κανένα μέτρο για τη σωτηρία της επιχείρησης, αντίθετα φαίνεται ότι την υπονόμευσε κιόλας, γιατί ενώ υπήρχαν προτάσεις στην κατεύθυνση να λειτουργήσει η επιχείρηση και να εκσυγχρονιστεί, τα αρμόδια υπουργεία δεν κινήθηκαν προς αυτήν.

Η ΣΥΝΕΛ είναι συνεταιριστική εταιρία διακίνησης και διαχείρισης των παραγόμενων και εισαγόμενων λιπασμάτων και λειτουργεί από το 1984.Βασική αιτία για την κρίση στη ΣΥΝΕΛ είναι η πολιτική που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις. Και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια της ΝΔ δεν κατέβαλαν τις οικονομικές υποχρεώσεις του κράτους προς τη ΣΥΝΕΛ, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται χρέη, να δημιουργούνται προβλήματα στη λειτουργία της και να υπονομεύεται ο ρόλος και η ύπαρξή της, με στόχο ένα σημαντικό κομμάτι της διακίνησης να περάσει είτε στους ιδιώτες μεγαλέμπορους είτε στα ξένα μονοπώλια. Σήμερα η ΣΥΝΕΛ έχει τεράστια χρέη και αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία της. Πάντως, ήδη οι βιομηχανίες έχουν φτιάξει δικό τους δίκτυο διακίνησης.