Εικόνα 1η: Εξω από το σταθμό του ηλεκτρικού τρένου, εκατό μέτρα από την είσοδο στο ΟΑΚΑ, διμοιρίες των ΜΑΤ με τις φαιοπράσινες στολές έχουν ξαπλώσει στο έδαφος νεαρούς. Σωματική έρευνα, προσταγές να πέσουν μπρούμυτα και να βγάλουν τα παπούτσια τους. Ακούγονται ...παράπονα του στιλ "φέτος βρίζετε πολύ την Αστυνομία, εδώ θα το πληρώσετε"...

Εικόνα 2η: Μέσα στο ΟΑΚΑ όταν πλέον έχουν ξεσπάσει τα επεισόδια αστυνομικοί επιστρέφουν στους Χούλιγκαν τα σπασμένα καθίσματα, που τους πετούν εκείνοι. Το ξύλο πέφτει επί δικαίων και αδίκων.

Εικόνα 3η: Ενώ το γήπεδο του Ιονικού "βράζει" και για περισσότερο από ένα τέταρτο οπαδοί και ποδοσφαιριστές των δυο ομάδων συμπλέκονται μέσα στον αγωνιστικό χώρο, οι διμοιρίες των ΜΑΤ βρίσκονται έξω από το γήπεδο, στους γύρω δρόμους.

Θα μπορούσε κανείς να συνεχίσει την περιγραφή δεκάδων άλλων παρόμοιων στιγμιοτύπων από τα θλιβερά επεισόδια της περασμένης αγωνιστικής, αλλά απ' ό,τι φαίνεται δεν έχει κανένα νόημα, διότι το συμπέρασμα είναι πλέον πασιφανές. Τα μέτρα πρόληψης και καταστολής των βίαιων επεισοδίων στους αθλητικούς χώρους εφαρμόζονται κατά το δοκούν. Πολλές φορές δημιουργείται επίσης η εντύπωση ότι η Αστυνομία, όταν... το πάρει πατριωτικά, είναι σε θέση να επιβάλει την τάξη. Οταν όμως επικρατήσει η χαλάρωση και η κακή πρόβλεψη, τότε χάνεται ο έλεγχος της κατάστασης και τα επεισόδια είναι αναπόφευκτα. Οταν μάλιστα υπάρξουν και άστοχες ή προβοκατόρικες ενέργειες, τότε επικρατεί το σύνθημα ο "σώζων εαυτόν σωθήτω". Αυτό προφανώς έγινε την τελευταία Κυριακή, αφού δεν εξηγούνται διαφορετικά όσα (ευτράπελα και μη) επεισόδια μεταδόθηκαν σε ζωντανές συνδέσεις από τα τηλεοπτικά κανάλια.

Η χρόνια αναποτελεσματικότητα των μέτρων για την αποτροπή της βίας στα γήπεδα οδήγησε σήμερα τους συνδικαλιστές της Αστυνομίας στο να ζητούν την αποδέσμευση της επίσημης αστυνομικής αρχής από την αστυνόμευση του εσωτερικού χώρου των γηπέδων. Με το επιχείρημα ότι οι ΠΑΕ και τα ΤΑΚ είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις που λειτουργούν με απώτερο όφελος το κέρδος, υποστηρίζουν ότι πρέπει να φροντίσουν πώς θα θωρακίσουν οι ίδιες το χώρο των δραστηριοτήτων τους. Προσθέτουν μάλιστα ότι η επιβάρυνση του υπουργείου Δημόσιας Τάξης για την απασχόληση χιλιάδων αστυνομικών κάθε χρόνο στα γήπεδα, υπερβαίνει τα δύο δισ. δραχμές, χωρίς να υπολογίζονται οι μισθοί, τα εκτός έδρας, τα καύσιμα και οι ζημιές των αστυνομικών οχημάτων. Την ίδια ώρα πολλαπλές είναι οι επιπτώσεις στην αστυνόμευση, αφού τα Σαββατοκύριακα αποδιοργανώνονται πλήρως οι αστυνομικές υπηρεσίες.

Οι αστυνομικοί υποστηρίζουν ότι η νομοθεσία και τα αστυνομικά σχέδια για την αντιμετώπιση των Χούλιγκαν είναι τέλεια, αλλά στην πράξη εξουδετερώνονται εξαιτίας πολλών αιτιών. Η νοοτροπία, λένε, πολλών παραγόντων των ομάδων, που επιδιώκουν με τον όγκο και το φανατισμό των φιλάθλων να επηρεάσουν το αποτέλεσμα του αγώνα λειτουργεί εμπρηστικά. Το ίδιο αρνητικό ρόλο παίζει η αντίληψη των φιλάθλων, ότι το αποτέλεσμα των αγώνων έχει προκαθοριστεί, με αποτέλεσμα να αμφισβητείται η αντικειμενικότητα του διαιτητή και των παικτών. Το γεγονός ότι οι παράγοντες παρακινούν πολλές φορές τους φιλάθλους σε αντιαθλητικές εκδηλώσεις, τα σφάλματα των διαιτητών, η χορήγηση εισιτηρίων σε οργανωμένους φιλάθλους, η ψυχολογική θέση έναντι των αστυνομικών, η συναισθηματική φόρτιση πολλών νεαρών φιλάθλων, τα εμπρηστικά συνθήματα οδηγούν επίσης πολλές φορές σε αντιαθλητικές εκδηλώσεις, που καταλήγουν σε βίαια επεισόδια.

Η αντιμετώπιση του προβλήματος, σύμφωνα με τους αστυνομικούς, προσκρούει επίσης στην αντικειμενική δυσκολία για τη διενέργεια σχολαστικών σωματικών ελέγχων των φιλάθλων, στις ελλείψεις που παρουσιάζουν ορισμένα γήπεδα στον τομέα της ασφάλειας (ατελείς οικοδομικές εργασίες, πλαστικά καθίσματα, έλλειψη ηλεκτρονικών συστημάτων καταμέτρησης των εισερχομένων στα γήπεδα, κλειστά κυκλώματα τηλεόρασης κλπ).

Μανόλης ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ