Στις 17 και 18 Οκτώβρη, πραγματοποιείται το 22ο Απολογιστικό Συνέδριο του ΕΚΑ. Το συνέδριο αυτό, αν και δεν είναι εκλογικό, ωστόσο, έχει ιδιαίτερη σημασία και γιατί αφορά το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας, αλλά και γιατί πραγματοποιείται σε μια περίοδο, όπου βρίσκεται σε εξέλιξη μια ολομέτωπη επίθεση σε βάρος όλων των δικαιωμάτων και κατακτήσεων της εργατικής τάξης, αλλά και γενικότερα του ελληνικού λαού.

Οπως είχαμε εκτιμήσει σαν ΕΣΑΚ, η κυβέρνηση χρησιμοποίησε την περίοδο του καλοκαιριού για να προωθήσει ακόμα παραπέρα την αντιλαϊκή φιλομονοπωλιακή πολιτική της. Τα Θερινά Τμήματα της Βουλής, με διαδικασίες κατεπείγοντος χαρακτήρα, ψήφισαν σειρά νομοσχεδίων που αφορούσαν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, την προσαρμογή της παιδείας στις εντολές των πολυεθνικών, την προώθηση της ιδιωτικοποίησης της δημόσιας υγείας, τη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής, τη μετατροπή των δήμων σε φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς κλπ.

Η επίθεση στο 8ωρο, στο δικαίωμα στη σταθερή δουλιά, στην ασφάλιση, στο δικαίωμα για ένα μεροκάματο και ένα μισθό αξιοπρεπή, συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση. Δεκάδες εργοστάσια, χώροι δουλιάς, χιλιάδες εργαζόμενοι βίωσαν και βιώνουν τη βαρβαρότητα αυτής της μονοπωλιακής και κυβερνητικής επίθεσης, π.χ. "Μινιόν", μετρό, ΕΤΜΑ, "κούριερ" κλπ.

Αυτή η επίθεση, το έχουμε άλλωστε ξαναπεί, δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς αυταρχισμό, χωρίς τρομοκρατία. Η Ελλάδα το προηγούμενο διάστημα μετατράπηκε σε ένα απέραντο Αγροτοδικείο. Κάθε κινητοποίηση βρίσκει απέναντί της, τις δυνάμεις καταστολής και το "Συνδικαλιστικό" της Ασφάλειας εντείνει τη δράση του (παρακολουθήσεις συσκέψεων, συνελεύσεων κλπ.).

Η επίθεση αυτή στο σύνολο των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων της τάξης μας και του λαού γενικότερα, συνοδεύτηκε και συνοδεύεται από μια παρατεταμένη, καλά οργανωμένη ιδεολογικοπολιτική παρέμβαση των μονοπωλίων και της κυβέρνησης. Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από αντιδραστικές απόψεις και θεωρίες, που η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση επιδιώκουν να τις πλασάρουν σαν εθνικά ιδεώδη και νομοτέλειες.

Η διείσδυση του κεφαλαίου στη Βαλκανική, το πλιάτσικο των πολυεθνικών σε βάρος των γειτονικών λαών, οι λεγεώνες των μεταφερόμενων ταγμάτων ασφαλείας σε Αλβανία - Βοσνία. Ιδού η νέα μεγάλη ιδέα του έθνους. Ο μικρός ιμπεριαλιστής απέναντι στην ανάγκη των λαών για φιλία, αλληλεγγύη, συνεργασία.

Η γενικευμένη επίθεση του καπιταλισμού στα δικαιώματα των λαών, η προσπάθεια του ιμπεριαλισμού να επιβληθεί στους λαούς βαφτίζεται γενικά και άχρωμα παγκοσμιοποίηση, νέα κατάσταση, που στο όνομά της πρέπει οι εργαζόμενοι, οι λαοί να δεχτούν κάθε μονοπωλιακή - ιμπεριαλιστική επιλογή, κάθε θυσία. Η εγκατάλειψη κάθε στόχου για την αξιοποίηση προς όφελος του λαού των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, των δυνατοτήτων για ισότιμο καταμερισμό στη διεθνή σκηνή, πάει να κρυφτεί πίσω από γεγονότα, όπως η ανάληψη της Ολυμπιάδας. Η τελευταία, όχι μόνο αξιοποιείται για να κερδίσουν οι πολυεθνικές, αλλά θέλουν να μας πείσουν ότι αυτή είναι η λύση για την ανάπτυξη, η λύση για την ανεργία, για το μέλλον της χώρας μας.

Αντιεπιστημονικές απόψεις ότι δεν υπάρχει δρόμος σοσιαλιστικής προοπτικής αναμασιούνται ταυτόχρονα με θεωρίες για το μονόδρομο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, για δήθεν γενική κρίση, στην οποία όλοι πρέπει να συμβάλουμε να ξεπεραστεί. Για την ανάγκη συνεργασίας των κοινωνικών τάξεων για το κοινό καλό, τώρα, μάλιστα, που ο σοσιαλισμός απέτυχε.

Γι' αυτό και τα συνδικάτα τα θέλουν, όχι όργανα πάλης στα χέρια των εργατών, αλλά όργανα χειραγώγησης συνειδήσεων και έναν ακόμα διεκπεραιωτικό μηχανισμό του αστικού κράτους. Αποκορύφωμα αυτής της αντίληψης και πρακτικής είναι ο διαβόητος "κοινωνικός διάλογος", τον οποίο αξιοποιούν, όχι μόνο για να δώσουν δημοκρατικό άλλοθι στην κυβέρνηση και στους εργοδότες, όταν παίρνουν αντιλαϊκές αποφάσεις, αλλά κυρίως για να μπολιάζουν τη συνείδηση των εργαζομένων με την αντίληψη της ταξικής συνεργασίας.

Μέσα, λοιπόν, σε αυτό το κλίμα, θα διεξαχθεί το 22ο Απολογιστικό Συνέδριο του ΕΚΑ. Το συνέδριο αυτό θα πραγματοποιηθεί, όχι μόνο σε μια περίοδο γενικευμένης επίθεσης σε βάρος του συνόλου των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και του λαού, από κυβέρνηση - Ευρωπαϊκή Ενωση - μονοπώλια, αλλά και σε μια περίοδο, που, παρά τις δυσκολίες, τμήματα της εργατικής τάξης και συνολικότερα του λαού, βρίσκουν το κουράγιο να ορθώσουν το ανάστημά τους, να αντιπαλέψουν τη συγκεκριμένη πολιτική (π.χ. ΜΙΝΙΟΝ, μετρό, εκπαιδευτικοί, αγρότες, συνταξιούχοι κλπ.).

Είναι σίγουρο ότι θα γίνουν προσπάθειες από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "Αυτόνομη Παρέμβαση", στο συνέδριο να μην συζητηθούν τα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων της Αθήνας. Να μην αξιοποιηθεί για την ενημέρωση, την οργάνωση της αντίστασης της πάλης των εργαζομένων. Να εξελιχθεί σε μια πασαρέλα, όπου επίσημοι και μη επίσημοι θα κάνουν προσπάθεια να εξωραϊσουν στα μάτια των εργαζομένων την πολιτική της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ιμπεριαλισμού. Να πείσουν για την απάτη του "κοινωνικού διαλόγου", για τη δήθεν αναγκαιότητα οι εργαζόμενοι να φανούν υποχωρητικοί στο όνομα του ψευδεπίγραφου ρεαλισμού. Αδιάψευστος μάρτυρας ότι αυτή θα είναι η τακτική των συγκεκριμένων συνδικαλιστικών παρατάξεων, είναι, τόσο ο απολογισμός που σκοπεύουν να παρουσιάσουν, όσο και κυρίως η δράση της πλειοψηφίας της διοίκησης του ΕΚΑ, τον προηγούμενο χρόνο.

Η πρακτική και οι ενέργειες της πλειοψηφίας του ΕΚΑ δεν ξέφυγαν από τη λογική του κοινωνικού εταιρισμού. Του φερέγγυου συνομιλητή, που δε θα θέτει σε αμφισβήτηση τα "ιερά και όσια", όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση και η θέση της χώρας μας στην καπιταλιστική ενοποίηση, ο ρόλος και η θέση της χώρας στο ΝΑΤΟ και στους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς, ο κυρίαρχος ρόλος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η πειθαρχία στο Μάαστριχτ κλπ.

Αυτές, άλλωστε, σε γενικές γραμμές ήταν και οι αποφάσεις και κατευθύνσεις του προηγούμενου συνεδρίου του ΕΚΑ, οι οποίες διαμορφώθηκαν από το κοινό μέτωπο ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "Αυτόνομη Παρέμβαση". Τα περιθώρια να παίξει το ΕΚΑ ρόλο οργανωτή - διαφωτιστή των αγώνων των εργαζομένων της Αθήνας ήταν ελάχιστα. Και οι θετικές αποφάσεις επίσης ελάχιστες και αφορούσαν κυρίως επιμέρους ζητήματα. Σε ό,τι αφορά τη στάση απέναντι στην εργοδοσία, στις πολυεθνικές, στην κυβέρνηση, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΕΚΑ περιορίστηκε στο ρόλο της συμπολίτευσης. Στα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων, της ανεργίας και των αιτίων της, στο ασφαλιστικό κλπ., διευκόλυναν με την τακτική τους την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Στους αγώνες που ξεδιπλώθηκαν από όσα τμήματα του λαού μας βρήκαν το κουράγιο να αντισταθούν, στάθηκαν καχύποπτα ως εχθρικά, για παράδειγμα αγώνες αγροτών, εκπαιδευτικών, μετρό, Σπάτα, ναυτεργάτες κλπ.

Η καταψήφιση του απολογισμού δράσης είναι το λιγότερο, για να εκφράσει κανείς τη συνολική του αντίθεση στη δράση της πλειοψηφίας της διοίκησης και κυρίως της κατεύθυνσης που αναπτύχθηκε αυτή η δράση.

Τα μέλη και τα στελέχη της ΕΣΑΚ θα δώσουν τη μάχη, στο συνέδριο να φτάσουν, να συζητηθούν τα μεγάλα και οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων της ΑΘήνας. Να ξεσκεπαστεί η απάτη του "κοινωνικού διαλόγου" να αποκαλυφθούν και να απαντηθούν όλες εκείνες οι αντιλαϊκές, αλλά και οι αντιεπιστημονικές θεωρίες, με τις οποίες πάνε να επενδύσουν και να δικαιολογήσουν τη βαρβαρότητα της πολιτικής τους. Να αναδειχτεί η αναγκαιότητα για την ενίσχυση της ταξικής γραμμής μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Να αναδειχτεί η αναγκαιότητα ενίσχυσης των δυνάμεων της ΕΣΑΚ στα συνδικάτα, στην εργατική τάξη.

Γιώργος ΣΚΙΑΔΙΩΤΗΣ

Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

Γραμματέας Αθήνας της ΕΣΑΚ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΕΚΑ

Η επίθεση στο 8ωρο, στο δικαίωμα στη σταθερή δουλιά, στην ασφάλιση, στο δικαίωμα για ένα μεροκάματο και ένα μισθό αξιοπρεπή, συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση. Δεκάδες εργοστάσια, χώροι δουλιάς, χιλιάδες εργαζόμενοι βίωσαν και βιώνουν τη βαρβαρότητα αυτής της μονοπωλιακής και κυβερνητικής επίθεσης, π.χ. "Μινιόν", μετρό, ΕΤΜΑ, "κούριερ" κλπ.