Πλασιέ της μαστούρας | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πλασιέ της μαστούρας

Οταν ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου ζητά δημοσίως να νομιμοποιηθεί η καλλιέργεια χασίς στις γλάστρες, τότε γιατί κι ένας νομάρχης - που ανήκει στο κυβερνητικό κόμμα - να μη διαφημίσει την πραμάτεια του νομού του;

Μάλιστα, χτες, ο νομάρχης Ηλείας επανήλθε και - επικαλούμενος την ιατρική του ιδιότητα - βάλθηκε να μας πείσει για το πόσο ακίνδυνο είναι να καπνίζει χασίς κάποιος, ο οποίος είναι "ολοκληρωμένη προσωπικότητα".

Ορέ μπράβο επιστημοσύνη μιας "ολοκληρωμένης προσωπικότητας", όταν είναι διαπιστωμένο, εμπειρικά, πως όλοι οι ηρωινομανείς ξεκίνησαν από χασίσι! Οι οπαδοί των πάσης φύσεως καλλιεργειών ναρκωτικών υποστηρίζουν πως με τη νομιμοποίηση αποκόβουν τους δυστυχείς νέους απ' τα χέρια των εμπόρων.

Αυτό, όμως, το επιχείρημα - με διάφορες παραλλαγές - αποτελεί και τον πυρήνα της "ιδεολογίας" της μαστούρας: Οτι, δηλαδή, η χρήση των ναρκωτικών αποτελεί μια απλή εμπορική πράξη, η οποία μπορεί να αποφέρει και έσοδα, αν φορολογηθεί.

Βέβαια, οι θιασώτες της χωρίς περιορισμούς χρήσης των ναρκωτικών αποκρύβουν με επιμέλεια το γεγονός ότι η τοξικομανία δεν είναι ένας απλός εθισμός και μια τυπική συναλλαγή, αλλά αποτελεί ολόκληρο τρόπο ζωής. Αποκρύβουν, επίσης, ότι βαδίζει χέρι - χέρι με τα πολύμορφα αδιέξοδα, που αντιμετωπίζει ένας νέος στη σημερινή κοινωνία και την αδυναμία του, να σταθεί αγωνιστικά απέναντί τους. Αδιέξοδα στη μόρφωση, στην εργασία, στον πολιτισμό και σ' όλες τις σφαίρες της καθημερινής ζωής.

Και τι σύμπτωση: Οι ταγοί τούτης της χώρας, που με τις επιλογές τους στερούν απ' τους νέους όλα αυτά τα δικαιώματα, έρχονται και τους προσφέρουν το "δικαίωμα" να τη "βρίσκουν" ελεύθερα με το χασισάκι Ηλείας, που έχει πέραση στα μαγαζιά της Ολλανδίας.

Και τα παρουσιάζουν, μάλιστα, ως δείγματα της ανεξάρτητης προσωπικότητάς τους, του προοδευτισμού τους και τους ριζοσπαστισμού τους, όταν οι ίδιοι έχουν προσφέρει τον τράχηλό τους, ως υποζύγια στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία - και στα ναρκωτικά - προτάσσει τη διαχείριση του προβλήματος...

Η "ιδεολογία" της μαστούρας - τμήμα της κυρίαρχης σήμερα ιδεολογίας του άκρατου και άγριου ανταγωνισμού - βρίσκει τους πιο απίθανους υποστηρικτές: Από τους πιο συντηρητικούς κύκλους των ΗΠΑ - όπως ο Μίλτον Φρίντμαν - τους ξεπεσμένους επαναστάτες του Γαλλικού Μάη - όπως ο Κοντ Μπεντίτ - και φτάνει μέχρι τους εγχώριους υπουργούς και τους ξεφτισμένους "αριστερούς" - όπως η Μ. Δαμανάκη.

Οι "ιδεολόγοι" της μαστούρας - στην ουσία, πλασιέ των ναρκωτικών - επιχειρούν τη νομιμοποίηση του περιθωρίου, εκεί δηλαδή που οδηγούνται οι χρήστες των ναρκωτικών, αφού όλη τους η ζωή αρχίζει και τελειώνει στο κυνηγητό της ουσίας.

Και δεν το κάνουν αυτό από συμπάθεια και συμπόνια για τους νέους, όπως διακηρύσσουν στα λόγια. Το κάνουν για να στηρίξουν την πεμπτουσία του συστήματος, το οποίο υπηρετούν με κάθε ιδεολόγημα. Αυτό ακριβώς το σύστημα, που έχει απαλλοτριώσει την πλειονότητα των δικαιωμάτων των νέων.

Η "ιδεολογία" της μαστούρας πλασάρεται, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση αφήνει σχεδόν αβοήθητες τις θεραπευτικές κοινότητες, ενώ αφήνει στο έλεος της τύχης τους τοξικομανείς που είναι άστεγοι.

Ο αγώνας κατά των ναρκωτικών είναι πρωτίστως πολιτικός αγώνας, με την έννοια ότι στρέφεται κατά των αιτίων που γεννούν - και βοηθούν - την εγκατάσταση της τοξικομανίας ως τρόπου ζωής.

Κι ένα βήμα προβολής αυτού του αγώνα είναι το 23ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή", της μόνης πολιτικής οργάνωσης, που δεν "παραμυθιάζεται" από προσφορές τεχνητών παραδείσων.