Ηρθε πια η ώρα να τελειώνουμε με αυτή την υποκρισία. Αυτή την κάλπικη επίδειξη "συναίσθησης" στην οποία επιδίδεται το σύνολο των αστικών κομμάτων και των "φιλελεύθερων" φερεφώνων τους, που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα"υπαρκτά" και "σεβαστά" προβλήματα και αιτήματα των αγροτών, αλλά...

Αλλά, δεν μπορεί βρε παιδί μου να κλείνουν και τους δρόμους. Δεν μπορεί να "καταλαμβάνουν" τις Εθνικές οδούς. Μάλιστα. Μόνο που - και μόνο - το γεγονός ότι τις τελευταίες δυο βδομάδες προσπερνούν με τόση ευκολία τα "δίκαια" αιτήματα των αγροτών, αλλά έχουν να απαριθμήσουν ολόκληρα κατεβατά γιατί "δεν πρέπει" να κλείνονται οι δρόμοι, δείχνει τι είναι εκείνο που τους πονάει.

Τους πονάει όταν το πρόβλημα ενός κοινωνικού στρώματος δεν παραμένει κρυφό μυστικό της μερίδας εκείνης του λαού που το υφίσταται, αλλά γίνεται ευρύτερα γνωστό στο σύνολο του λαού. Και αυτό γιατί τότε αρχίζουν να λειτουργούν τα αυθόρμητα και συνειδητά αντανακλαστικά της κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτή η αλληλεγγύη τους τρομάζει. Οσο για το κλείσιμο των δρόμων ένα είναι σίγουρο. Οτι επήλθε αφού οι αγρότες πρώτα εξαναγκάστηκαν να"κλείσουν" τα νοικοκυριά τους και να "στραγγίξουν" τις τσέπες τους. Και εξαναγκάστηκαν από τους κάθε λογής υπέρμαχους της "ελεύθερης διακίνησης". Αυτοί και η πολιτική τους είναι οι υπόλογοι για το κλείσιμο των δρόμων.