Το να μιλήσει κανείς για τον σκιτσογράφο Κ. Μητρόπουλο είναι λίγο δύσκολο. Τι να πρωτοπεί κανείς για ένα δημιουργό που στην πέμπτη δεκαετία της καριέρας του εξακολουθεί, όχι μόνο να είναι επίκαιρος, απολαυστικός και χυμώδης, αλλά πολύ συχνά και προφητικός. Μέσα στα συννεφάκια πάνω απ' τα ανθρωπάκια του μπορεί και καταγράφει τα κοινωνικώς (και πολιτικώς) δρώμενα μ' έναν εκπληκτικό τρόπο. Ολοι (φίλοι και... εχθροί, αν υποθέσουμε ότι έχει τέτοιους) τον παραδέχονται σαν τον υπ' αριθμόν ένα του "σιναφιού". Είναι και κάτι άλλο. Αυτός ο ακούραστος δημιουργός δίνει πάντα το "παρών", όταν και όπου του ζητηθεί. Και είναι προς τιμή του. Οι βεντετισμοί και τα καλάμια (είδος που ευδοκιμεί τελευταία στη χώρα μας) μακριά απ' αυτόν.

Ν. ΜΟΛ.

|1491|εα1 - Η πρώτη σας δουλιά δημοσιεύεται στα μέσα της δεκαετίας του πενήντα σε μια δύσκολη για τη χώρα περίοδο, θα θέλατε να μας περιγράψετε πώς μπήκατε στο επάγγελμα; |τε|1490

- Ξεκίνησα πολιτική γελοιογραφία το '60 στο "ΒΗΜΑ" και αργότερα στα "ΝΕΑ". Περιστασιακά όμως είχα συνεργαστεί πριν - γύρω στο 1950 - 55 - με το ΡΙΖΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ έτσι λεγόταν τότε το εβδομαδιαίο φύλλο του "Ριζοσπάστη", και διάφορες άλλες εφημερίδες που ανοίγαν και κλείνανε στον αριστερό χώρο.

Αρχισα γελοιογραφία με την προτροπή του Κώστα Καραγιώργη. Του είχα πάει κάτι σχέδια από τις μάχες του Δεκέμβρη.

- Αστα αυτά μου λέει. Γελοιογραφίες μπορείς να κάνεις; Ηταν ένας πολύ ζεστός άνθρωπος με διάθεση φιλική για κάθε νέο που εμφανιζόταν στην εφημερίδα. Δε συνέβαινε το ίδιο με όλους τους διευθυντές εντύπων που συνεργάστηκα εκείνο τον καιρό. Μίζερη και δύσκολη εποχή και όχι μόνο για γελοιογράφους.

|1491|εα1 - Λίγα χρόνια μετά έχουμε τη δικτατορία. Η επινοητικότητά σας αυξάνεται αναγκαστικά (δεν εννοώ μόνο τη δική σας, αλλά και των συναδέλφων σας). Συχνά με ασήμαντες αφορμές, θυμάμαι να καυτηριάζετε καταστάσεις και μέσω αυτών πρόσωπα της εξουσίας...|τε|1490

- Η δικτατορία δεν προσφέρεται για σαρκασμό, ούτε για πολιτική γελοιογραφία, βέβαια. Εγώ τουλάχιστον δεν μπορούσα να περάσω μέσα από το σκίτσο παρά μόνο κάτι μικρονύξεις και ψιλοϋπονοούμενα που η δίψα του κόσμου τους έδινε διαστάσεις. Το ότι δημοσιεύονταν οφείλεται σε δύο λόγους. Πρώτον, ότι η διεύθυνση της εφημερίδας δεχόταν να ρισκάρει και δεύτερο, ότι οι δικτάτορες δεν τολμούσαν να το πάνε στην άκρη.

Μέσα σ' αυτά τα ελάχιστα περιθώρια μπορούσες να κινηθείς και να επινοήσεις κάτι. Αυτό γινόταν.

|1491|εα1 - Μεταπολιτευτική περίοδος. Εφημερίδες που έκλεισαν, ανοίγουν ξανά. Τα πενάκια αυξάνονται και η πολιτική γελοιογραφία κυριαρχεί πλήρως. Νέοι δημιουργοί που είχαν δείξει δείγματα δουλιάς πριν το '67 εμφανίζονται. Ποιους ξεχωρίζετε την περίοδο αυτή; |τε|1490

- Με τη μεταπολίτευση, εμφανίστηκαν πολλοί νέοι στη γελοιογραφία. Αρκετοί στάθηκαν και συνεχίζουν. Δε θα ήθελα να κάνω αξιολογήσεις. Η δουλιά τους το δείχνει μόνη της.

|1491|εα1 - Τα λαϊκά περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας υποχωρούν και μαζί τους άξιοι δημιουργοί που ασχολούνται με την "κοινωνική γελοιογραφία". Αλλά και τα ποικίλης ύλης, κάποια στιγμή δίνουν τη θέση τους σ' ένα νέου τύπου περιοδικό που βασίζεται σε μικρά κείμενα και πολλές εικόνες (κουτσομπολίστικες ή σκανδαλοθηρικές). Πλήρης επικράτηση της φωτογραφίας ή τηλεοπτικοποίησης των εντύπων; |τε|1490

- Κάθε εποχή έχει τα έντυπά της. Οσοι δεν το κατάλαβαν συνταξιοδοτήθηκαν. Ο νέος περιοδικός Τύπος με τα μικρά κείμενα και τις άφθονες φωτογραφίες έχει την πλάκα του. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι καλύτερος ή χειρότερος απ' τον πριν. Απλά είναι αλλιώτικος. Μήπως και τα παλιά έντυπα με τα βαρύγδουπα και σοβαροφανή άρθρα, με τις αναλύσεις και την προσπάθεια διαφώτισης της κοινής γνώμης επί δεκαετίες, πέτυχαν τίποτα;

|1491|εα1 - Ο ελληνικός λαός έχει χιούμορ ή αρέσκεται σε χοντροκομμένα αστεία σε βάρος του διπλανού κι όχι του ίδιου; |τε|1490

- Ο ελληνικός λαός είναι απ' τους πιο κεφάτους λαούς του κόσμου. Γελάει εύκολα και του αρέσει το χιούμορ. Κυκλοφορεί βέβαια και χοντρό καλαμπούρι αλλά η διαχρονική επιτυχία του Αριστοφάνη κάτι λέει.

|1491|εα1 - Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι πολιτικοί μας στερούνται παντελώς χιούμορ. Συμφωνείτε; Θυμάστε κάποιον παλιότερα ή ξεχωρίζετε κάποιον σήμερα που έχει αίσθηση του χιούμορ; |τε|1490

- Είναι αρκετοί που έχουν και πολλοί που δεν έχουν ούτε ίχνος. Να πούμε ονόματα; Γιατί; Η έλλειψη χιούμορ δεν είναι δα και κουσούρι για στηλίτευση. Οποιος δεν έχει, χάνει. Αυτό δε φτάνει;

|1491|εα1 - Σας έχουν ενοχλήσει ποτέ επώνυμοι (πολιτικοί, καλλιτέχνες κ.τ.λ.) για κάποιο σκίτσο σας; |τε|1490

- Λίγα πράγματα.

|1491|εα1 - Κοντά στα σαράντα χρόνια σκίτσου, μ' ένα χιούμορ που σπάει κόκαλα. Ξαφνικά έχουμε τους "μπόμπιρες", που αποτελούν την ευχάριστη έκπληξη ενός δημιουργού άλλης γενιάς που όπως φαίνεται γνωρίζει καλά τι γίνεται στις μικρές ηλικίες. |τε|1490

- Να σας πω. Τα "άγρια μωρά" τα αποφάσισα γιατί είχα αρχίσει να ψιλοβαριέμαι τα πολιτικά σκίτσα, που κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι πως γυροφέρνουν στα ίδια και τα ίδια. Με τα "μωρά" μπορείς να σχολιάσεις μια ατελείωτη σειρά θεμάτων. Από τη μουσική μέχρι τα μπέιμπι - λίνο. Και από την οικονομία μέχρι το ποδόσφαιρο.

Αυτό που λέτε, ότι δηλαδή ξέρω τι γίνεται στις μικρές ηλικίες με τιμά, αλλά... δεν τρέχει τίποτα. Οι μικρές ηλικίες δεν ξέρουν τι τους γίνεται! Αυτό είναι και το θέμα στα σκίτσα με "μωρά".

|1491|εα1 - Τελευταία είχαμε την ίδρυση του Ινστιτούτου Γελοιογραφίας. Πολλά σχέδια για το μέλλον ακούστηκαν... |τε|1490

- Ακόμα δε γίνεται καμιά δουλιά εκεί κι αυτό είναι που με ανησυχεί.

|1491|εα1 - Σχεδόν σ' όλες τις εκθέσεις - εκδηλώσεις σχεδιαστών (γελοιογράφων, σκιτσογράφων, δημιουργών κόμικς) δίνετε το "παρών". Τελικά τι είναι για σας η γελοιογραφία; |τε|1490

- Ναι, παίρνω μέρος σ' όλες τις εκδηλώσεις, εκθέσεις κ.λπ. Οχι γιατί είμαι γελοιογράφος αλλά γιατί είμαι μυγιάγγιχτος. Δε θέλω να νομίσει κανείς ότι σνομπάρω μια εκδήλωση. Την έχω πατήσει αρκετές φορές, όμως, κι έχω βρεθεί να συμμετέχω σε πανηγύρια της δεκάρας. Τι να κάνω, όμως. Ολα τα επαγγέλματα έχουν τους κινδύνους τους!