"Δε θέλω να χτίσω τείχη γύρω απ' το σπίτι μου. Θέλω τα πολιτιστικά ρεύματα απ' όλα τα μέρη της Γης να κυκλοφορούν στο σπίτι μου. Σε κανένα, όμως, δε θα επιτρέψω να με παρασύρει". Σε μια εποχή, όπου οι αποφάσεις οι σχετικές με την πολιτιστική ανάπτυξη μιας χώρας λαμβάνονται με μοναδικό κριτήριο τα συμφέροντα και τις ανάγκες ενός ισχυρού έθνους και επιβάλλονται με λεπτότητα, ομολογουμένως, στις ανάγκες της εξαρτώμενης χώρας, τα παραπάνω λόγια της Μαχάτμα Γκάντι, ενισχύουν την αναγκαιότητα της τοπικής κι εθνικής πολιτιστικής αυτονομίας και πρωτοβουλίας. Και είναι αλήθεια ότι ένας από τους χώρους, όπου η πρωτοβουλία αναπτύσσεται αβίαστα, είναι οι τοπικοί σύλλογοι. Εκεί, όπου απλοί άνθρωποι επιλέγουν από μόνοι τους την πολιτιστική τροφή τους και μάλιστα την παράγουν οι ίδιοι.

Το Αιγάλεω έχει τη δική του πνευματική όαση: Το σύλλογο "Πρόοδος". Τα μέλη του μαθαίνουν να ζωγραφίζουν, να γυμνάζονται, να χορεύουν και προπάντων να παρεμβαίνουν στα δημοτικά δρώμενα. Ενας σύλλογος φοβερά δημοφιλής στους Αιγαλιώτες, οι οποίοι και έσπευσαν στην έκθεση ζωγραφικής που διοργάνωσε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου από τις 22-27 Φλεβάρη. "Είναι η τέταρτη έκθεση που διοργανώνουμε. Υπάρχει μεγάλη συμμετοχή και κυρίως από παιδιά που σε λίγους μήνες άσκησης έχουν σημειώσει μεγάλη βελτίωση με πείσμα και μεράκι", μας είπε ο δάσκαλος Μάκης Κουμάτος,αυτοδίδακτος ζωγράφος.

Δεν είναι τόσο η ποιότητα των έργων των παιδιών που εντυπωσιάζει, αλλά ο τρόπος που εξηγούν όσα βιώνουν στην τρυφερή ηλικία των 10 και 15 ετών. "Η ζωγραφική αλλάζει τον κόσμο γύρω μου, τον ομορφαίνει. Την προτιμώ από το παιχνίδι, γιατί δημιουργώ", μας είπε ο 13χρονος Χάρης Βρεττός,που προτιμά το μπλε χρώμα, το ελληνικό, και δε βλέπει τηλεόραση, γιατί όπως λέει, "ξεφτιλίζει τον κόσμο". Τρόπο έκφρασης και δημιουργίας σχέσεων με ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν, αποτελεί για την 14χρονη Ελένη Καλαμπόκα η ζωγραφική. Δε θα πουλούσε ποτέ τα έργα της: "Δε θα έκανα ποτέ για χρήματα κάτι που το αισθάνομαι". Στην έκθεση μετείχαν 20 άτομα, ανάμεσά τους κι ο πιο μικρός της παρέας, ο 11χρονος Παναγιώτης Δευτεραίος,που ασχολείται με αγιογραφίες.

Πέρα απ' τη ζωγραφική, ο σύλλογος έχει αναπτύξει κι άλλες δραστηριότητες: Ελληνορωμαϊκή πάλη, ρυθμική, χορό και τένις. "Θα ήταν αδύνατο να υπάρξουμε, αν δεν είχαμε ιδιόκτητο κτίριο, το οποίο και χτίσαμε με προσωπική εργασία, βάζοντας λεφτά από την τσέπη μας και χωρίς καμιά βοήθεια", τόνισε ο Γιώτης Σαντζαρίδης,μέλος της εξελεγκτικής επιτροπής του συλλόγου. Οικονομικά, ο σύλλογος στηρίζεται στην επιχορήγηση της Ελληνικής Ομοσπονδίας Φιλάθλων Πάλης. Το ποσό της επιχορήγησης εξαρτάται από τις επιτυχίες των αθλητών της ελληνορωμαϊκής, οι οποίοι αναγκάζονται να γυμνάζονται σε μια αίθουσα - χωρίς προδιαγραφές - στο κτίριο του συλλόγου. "Είναι ντροπή για το Αιγάλεω να μην έχει αίθουσα βαρέων αθλημάτων, τη στιγμή μάλιστα που έχει αναδείξει πρωταθλητές. Πάγιο αίτημά μας είναι να δοθεί κάποια αίθουσα στο γήπεδο του Αιγάλεω, ώστε η παράδοση σε πρωταθλητές να συνεχιστεί. Μαζικά τα παιδιά φεύγουν σε άλλους συλλόγους", είπε ο Νίκος Μουζάκης, υπεύθυνος του αθλητικού τμήματος του συλλόγου. Ενώ, προσπάθεια που στόχευε στη δημιουργία σύγχρονων αθλητικών εγκαταστάσεων, σκόνταψε στη μεγαλομανία των δημοτικών αρχόντων για δημαρχείο - "παλάτι". Συγκεκριμένα, ο Γιώτης Σαντζαρίδης καταγγέλλει: "Σαν σύλλογος και σαν πρώην δημοτική αρχή, χαρακτηρίσαμε ένα τεράστιο οικόπεδο στα σύνορα με το Χαϊδάρι, όπου βρισκόταν το εργοστάσιο "Ζέφυρος", χώρο αθλητικών εγκαταστάσεων. Η προηγούμενη δημοτική αρχή τον αποχαρακτήρισε και η σημερινή χτίζει εκεί ένα τεράστιο δημαρχείο, που σαφώς δεν εξυπηρετεί τους κατοίκους", συνεχίζοντας έτσι το έργο της κοινωνικής της "προσφοράς".

Χριστίνα ΔΙΑΜΑΝΤΗ