Πέρασε και ο Δεκαπενταύγουστος, το τριήμερο της... μεγάλης φυγής. Πολλοί επιστρέφουν, πολλοί επέστρεψαν και άλλοι ξεχάστηκαν εκεί στην ερημική ή και κοσμική παραλία. Η τηλεόραση και οι ταινίες της λησμονήθηκαν για λίγο. Να που όμως τώρα την έχουμε και πάλι ανάγκη και μια ταινία καλή, που να ισοδυναμεί με μια ακόμη φυγή. Φυγή από την πραγματικότητα. Ετσι, για μας, που η μόνη μας παρηγοριά είναι να ξεφύγουμε και να διαφύγουμε από τις "ήσυχες μέρες" του Αυγούστου, έχουμε να προτείνουμε το εξής: Την Τρίτη στις 22.00 μια εξαιρετική ταινία που παρουσιάζει το MEGA, μια ταινία των αδελφών Ταβιάνι του 1977. Πρόκειται για το έργο "Πατέρας αφέντης",βασισμένο στο ομώνυμο αυτοβιογραφικό βιβλίο του Γκαβίνο Λέντα. Ο Γκαβίνο είναι μόλις οχτώ χρόνων όταν ο πατέρας τον παίρνει από το σχολείο και τον αναγκάζει να φυλάει και να βόσκει τα πρόβατα. Το παιδί είναι σαν δούλος και συνεχώς δέχεται την αγριότητα και τη σκληρότητα του πατέρα του, ο οποίος του συμπεριφέρεται ακριβώς όπως ο παππούς του συμπεριφερόταν στον ίδιο. Οταν μια μέρα ο αγράμματος Γκαβίνο μεγαλώσει και πάει στο στρατό, θα γνωρίσει τη ζωή, το νέο τρόπο αντιμετώπισης των πραγμάτων. Θα μάθει άλλες αξίες και θα ζήσει την όψη μιας άλλης ζωής. Ετσι μονάχα θα ανακαλύψει τη δική του ταυτότητα. Ο νεαρός θα επιστρέψει στο σπίτι του, αφού έχει περάσει το "σχολείο" του στρατού, έχοντας νικήσει τις φοβίες και έχοντας κατανικήσει τον τρόμο που του προκαλούσε ο πατέρας του. Οι αδελφοί Ταβιάνι επιχειρούν και το καταφέρνουν με τον καλύτερο τρόπο να καταγράψουν τη σιωπή και την πορεία προς την επικοινωνία. Αυτό ακριβώς είναι και το μήνυμα της ταινίας: το άτομο που ζει εξαθλιωμένο, απομονωμένο, βυθισμένο στην αμάθεια, κλειστό σε μια κοινωνία "αμνών", είναι ένα άτομο, που κάποτε θα σπάσει, σταδιακά ίσως, τα δεσμά της απομόνωσης, είναι το ελεύθερο άτομο, που θα επικοινωνήσει, θα πολιτικοποιηθεί και θα αρχίσει να αγωνίζεται για τη συλλογική απελευθέρωση από τους "πατεράδες - αφέντες". Το σενάριο έγραψαν οι: Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι.