Περισσότεροι από 110.000 υπολογίζονται, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του 1994, οι άνεργοι κάτω των 25 ετών. Το 1981 οι νέοι αποτελούσαν το 29% των ανέργων, το 1988 το 62%, ενώ σήμερα το ποσοστό αυτό έχει φτάσει το 64%. Οι βασικές αιτίες γι' αυτή την αλματώδη αύξηση είναι το κλείσιμο μιας σειράς επιχειρήσεων τα τελευταία χρόνια, η συρρίκνωση των παραδοσιακών κλάδων, το ξεπούλημα στρατηγικών επιχειρήσεων του δημοσίου, σε συνδυασμό με την απουσία οποιασδήποτε αναπτυξιακής πολιτικής.

Πρέπει, ωστόσο, να τονιστεί ότι από την καταγραμμένη ανεργία απουσιάζουν στοιχεία για τους χιλιάδες νέους που τελειώνουν το σχολείο, το πανεπιστήμιο ή άλλες σχολές και ψάχνουν για δουλιά. Γι' αυτούς δεν υπάρχει η στοιχειώδης πρόνοια από το κράτος, ενώ για τους υπόλοιπους, που υπολογίζονται σαν άνεργοι, κρατική μέριμνα είναι το επίδομα ανεργίας, το οποίο μετά βίας φτάνει το 34% του κατώτερου μισθού, δηλαδή 38.975 δραχμές. Ταυτόχρονα, όμως, και το βιοτικό επίπεδο των νέων που εργάζονται διαρκώς χειροτερεύει. Ιδιαίτερα στις νέες κοπέλες η εκμετάλλευση είναι μεγαλύτερη, αν και έχουν υψηλότερη μόρφωση από τα αγόρια. Το 28,3% των γυναικών είναι μερικώς απασχολούμενες, ενώ μόνο το 42,6% των νέων γυναικών συμμετέχουν στην παραγωγή. Την ίδια ώρα 150.000 παιδιά μέχρι 13 ετών δουλεύουν χωρίς ασφάλεια, ενώ 140.000 έφηβοι και παιδιά καταγράφονται ως "συμβοηθούντα μέλη οικογένειας".