Η γενικότερη πολιτική τους συναίνεση και σύμπλευση θα εκφράζονταν και στο χειρισμό του θέματος της προεδρικής εκλογής και όλα θα "κυλούσαν ομαλά".

Η προοπτική, όμως, εμπλοκής της λαϊκής ετυμηγορίας, είτε άμεσα, είτε αργότερα, είναι αυτή που έχει δημιουργήσει "ανεπιθύμητες παρενέργειες" και έχει "βραχυκυκλώσει" την κυκλοφορία του συστήματος. Και αυτό γιατί, μπροστά στο λαό, οι εταίροι του δικομματισμού πρέπει να δείξουν ότι δεν είναι ίδιοι, ότι έχουν σοβαρές διαφορές μεταξύ τους, ώστε να γίνει δυνατή η παγίδευση των ψηφοφόρων και να συντελεστεί η ομαλή αλλαγή φρουράς στην εξουσία. Παγιδευμένη σ' αυτή την αντίφαση βρίσκεται καιρό τώρα η ηγεσία της ΝΔ, η οποία από τη μια έχει εργαστεί σκληρά, με την "εποικοδομητική" και "υπεύθυνη" αντιπολίτευση, για την εμπέδωση της πολιτικής συναίνεσης και από την άλλη, με τη στάση της στην προεδρική εκλογή, κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα ό,τι μέχρι τώρα έχει κάνει σ' αυτή την κατεύθυνση, επωμιζόμενη το ανάλογο πολιτικό κόστος.

Η οικονομική ολιγαρχία δεν επιθυμεί, για πολλούς λόγους, πρόωρες εκλογές και το έχει καταστήσει σαφές με όλους τους τρόπους.

Ούτε βέβαια και ο Μ. Εβερτ φέρνει αντιρρήσεις σ' αυτή την επιθυμία, αλλά όμως δεν μπορεί να συνεργήσει ανοιχτά για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Δεν μπορεί, τόσο για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης και δημαγωγίας, όσο και εξαιτίας των εσωτερικών αντιθέσεων στο κόμμα του.

Οι τελευταίες, αντί να απαλύνονται, όσο περνάει ο καιρός από την ανάδειξη του Μ. Εβερτ στην ηγεσία της ΝΔ, μάλλον διατηρούνται και μεγεθύνονται. Δεν είναι μόνο ο Στ. Μάνος και μια σειρά ακόμα βουλευτών της ΝΔ, που από την αρχή επιχείρησαν να υποβαθμίσουν τη σημασία της προεδρικής εκλογής και να την αποσυνδέσουν από τις πρόωρες εκλογές. Υπάρχει και ο Γ. Σουφλιάς,ο οποίος, αν και είναι φορέας προωθημένων συναινετικών διαδικασιών, τάσσεται "μετά πάθους" υπέρ των πρόωρων εκλογών, ακριβώς γιατί αποβλέπει στο άνοιγμα του δρόμου για την ηγεσία της ΝΔ. Η ομάδα των βουλευτών, που συμμερίζεται τις απόψεις του Στ. Μάνου, επικρίνει τώρα την ηγεσία του κόμματος γιατί με την τακτική της "έχει οδηγήσει το κόμμα στο περιθώριο και αντί να κρατά ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης το κλειδί των εξελίξεων το έχει παραδώσει στον Αντ. Σαμαρά".

Μετά την αναστολή των δικών, ο Κ. Μητσοτάκης, απελευθερωμένος από την ομηρία, δείχνει αποφασισμένος να "αποκαταστήσει" την πολιτική παρουσία του και βέβαια δεν πρόκειται να τον σταματήσουν οι περιορισμοί των κομματικών πλαισίων, ούτε οι κατηγορίες για "εξωθεσμική λειτουργία".

Η μόνη διέξοδος που απομένει στον Μ. Εβερτ είναι η συγκατάνευση της οικονομικής ολιγαρχίας σε πρόωρες εκλογές, με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα εξέλθει από αυτές νικητής... Παραμένει, βέβαια, πάντα ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπερβεί το "κομματικό συμφέρον" και να στηρίξει ανοιχτά υποψηφιότητα "κοινής αποδοχής", αναζητώντας τα αναγκαία προσχήματα.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ