Περί "ισοτιμίας" | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Περί "ισοτιμίας"

Επιβεβαιώνεται καθημερινά ότι η κυβέρνηση, επιδιώκοντας να δικαιολογήσει την αντιλαϊκή της πολιτική, έχει χάσει κάθε μέτρο επιστρατεύοντας απίθανα επιχειρήματα. Το τελευταίο αφορά στην πρόθεσή της να επιβάλει τη χρονοχρέωση στις αστικές συνδιαλέξεις και στα τηλέφωνα συμβατικής τεχνολογίας. Το νέο χαράτσι λοιπόν, που ετοιμάζει ο ΟΤΕ για τους συνδρομητές του, θα δικαιολογηθεί ούτε λίγο ούτε πολύ με την ανάγκη αποκατάστασης της "ίσης μεταχείρισης των πολιτών"!

Θα μπορούσε βεβαίως το θέμα να είναι αντικείμενο ανεκδοτολογικής αντιμετώπισης, αλλά οι συνθήκες είναι τέτοιες και αφ' ενός τίποτα δεν αποκλείεται αφ' ετέρου οι εργαζόμενοι έχουν φτάσει στο όριο της αντοχής τους και η οργή είναι το πιθανότερο αίσθημα απέναντι σε τέτοιου είδους μεθοδεύσεις. Δε χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια για να ανακαλυφθούν τα πραγματικά κίνητρα αυτού του μέτρου. Η αύξηση των εσόδων του Οργανισμού, που η κυβέρνηση επιδιώκει για τη βελτίωση της θέσης του, ενόψει της επανάληψης του εγχειρήματος της ιδιωτικοποίησης.

Η κυβέρνηση αν πραγματικά ήθελε να αποκαταστήσει την ίση μεταχείριση των πολιτών, είχε και έχει πολλές ευκαιρίες να το κάνει. Ας πούμε με την εισοδηματική και φορολογική της πολιτική, η οποία συντηρεί και νομιμοποιεί τη μεγαλύτερη ανισότητα, τη μεγαλύτερη αδικία σε βάρος των εργαζομένων, υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Αν η κυβέρνηση επιθυμεί να αποκαταστήσει την ισότητα των πολιτών, θα έπρεπε να ασχοληθεί με την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που θεωρείται είδος εν ανεπαρκεία για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, ενώ παρέχεται με τις καλύτερες προϋποθέσεις σε όσους "τα έχουν".

Μακρύς είναι ο κατάλογος των τομέων και των θεμάτων όπου η κυβέρνηση θα μπορούσε να αποδείξει την προσήλωσή της στην "ισότιμη μεταχείριση των πολιτών", πριν φτάσει στη χρονοχρέωση των τηλεφωνημάτων. Η αναφορά τους όμως δεν αντέχει σε σοβαρή συζήτηση, γιατί απλούστατα η κυβέρνηση έχει δώσει τις εξετάσεις της και έτσι κανείς δεν πρόκειται να δεχτεί τις "αγαθές" της προθέσεις.

Ο εργαζόμενος έχει αποκτήσει τέτοια εμπειρία, που ξέρει πλέον να αποκωδικοποιεί την ορολογία και την επιχειρηματολογία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Οταν ακούει λοιπόν παχιά λόγια, σαν αυτά των τελευταίων ημερών, περί ηθικής, τότε περιμένει νέες αντιλαϊκές αποφάσεις, νέα μέτρα σε βάρος του και τίποτε παραπάνω. Ετσι λοιπόν όταν ακούει περί "ισότιμης μεταχείρισης" των πολιτών, ετοιμάζεται για μέτρα που θα του επισωρεύουν νέα δεινά.

Το θέμα βεβαίως δεν είναι η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης για να δικαιολογήσει την πολιτική της. Είναι το αν υπάρχει έδαφος που μπορεί να τη δεχτεί. Οι εργαζόμενοι από την πείρα τους γνωρίζουν πως κάθε τι που τους ανήκει είναι αποτέλεσμα σκληρού και πολλές φορές αιματηρού αγώνα. Ομως και ό,τι τους αμφισβητείται ή τους αφαιρείται είναι και πάλι "λάφυρο" των "αντιπάλων" του σ' έναν αγώνα καθημερινό. Ετσι λοιπόν και η ισοτιμία, πολύ περισσότερο αυτή, δεν μπορεί να είναι δώρο κανενός.