Θα τα ξαναπούμε... | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Θα τα ξαναπούμε...

Καθώς οι αγρότες αποχωρούσαν από τις εθνικές οδούς, μόνο όσοι κρύβουν το κεφάλι τους μέσα στις χωματερές των ευρω-ενωσιακών προδιαγραφών δε θέλησαν να δουν και να ακούσουν το σαφέστατο "ραντεβού": Οι αγρότες θα ξαναγυρίσουν στα... σπίτια τους! Κι αν ακόμα δεν κατάλαβαν το... υπονοούμενο όσοι θα αναγκαστούν να γευτούν αυτήν την επιστροφή, δε θα περάσει πολύς καιρός που όλα θα τους γίνουν πιο... λιανά: Σπίτι για τον κάθε κατατρεγμένο, για τον κάθε μαχητή της απαντοχής, είναι εκείνος ο τόπος που συγκρούεται με τον εξολοθρευτή του. Είναι εκεί που ορθώνει το ανάστημά του. Σπίτι του είναι εκείνο το σημείο που στήνει το οδόφραγμά του για να μην περάσει ο οδοστρωτήρας της εξαθλίωσής του. Εκεί είναι το σπίτι του και εκεί θα ξαναγυρίσει. Οχι γιατί το θέλει, αλλά γιατί τον αναγκάζουν οι μηχανοδηγοί του οδοστρωτήρα. Πιο άψυχοι και στυγνά "άτεγκτοι" ακόμα και από το "σιδερικό" που καθοδηγούν για την ποδηγέτηση των θυμάτων τους.

Αυτό το συμπέρασμα, αυτό το "ραντεβού", αυτό το "θα τα ξαναπούμε" των αγροτών, αλλά και όλων των λαϊκών στρωμάτων που τον τελευταίο μήνα βρέθηκαν στους δρόμους - ένα "θα τα ξαναπούμε" που δεν έχει καμία σχέση με τον κάλπικο κουτσαβακισμό των νταήδων που λουφάζουν πίσω από τις ασπίδες των κατασταλτικών τους μηχανισμών - θα ήταν από μόνο του αρκετό για να γίνει πασιφανής η ήττα που υπέστη η κυβέρνηση στη σύγκρουσή της με τα λαϊκά στρώματα. Μια ήττα που, σε ό,τι αφορά την 25ήμερη μάχη των αγροτικών μπλόκων, η κυβέρνηση θα την κουβαλάει, όπως η χελώνα το καβούκι της.

***

"Οχι" θα αντιταχθούν οι κυβερνητικοί παράγοντες και οι "αντικειμενικοί" υπάλληλοί τους. Ολα αυτά είναι μεγαλοστομίες. Ευσεβείς πόθοι. Διατεταγμένη επαναστατική αισιοδοξία για την τεχνητή τόνωση του ηθικού ενός "στρατού" που επέστρεψε "ταπεινωμένος" στα χωριά του. Οσο για τους πλέον κυνικούς - και ακριβοπληρωμένους - μεταφορείς της κυβερνητικής προπαγάνδας, έχουν ήδη αποφανθεί: Στον τόπο των οδοφραγμάτων και των αγροτικών μπλόκων βρίσκεται πλέον το "νεκροταφείο" των λαϊκών διεκδικήσεων...

Ποιος έχει δίκιο; Ποιος λέει την αλήθεια; Ας προσέξουν όλοι καλά την κλίση που έχει πάρει η "ταφόπλακα" του μαζικού κινήματος. Ας παρατηρήσουν. Δεν είναι δύσκολο να αναγνωριστούν τα χαρακτηριστικά εκείνου που πραγματικά βρίσκεται "από κάτω". Δεν είναι δύσκολο να αναγνωριστούν οι ηττημένοι. Γιατί;

***

Πρώτον, γιατί οι αγρότες κατάφεραν μέσα σε 25 μέρες να θρυμματίσουν το "εκσυγχρονιστικό" προσωπείο τους. Οι "αγροίκοι" των χωραφιών μπόρεσαν να καταρρίψουν τους μύθους περί "νέου" ύφους και ήθους. Στη "νέα σελίδα" του ΠΑΣΟΚ είναι πια γραμμένα με κεφαλαία γράμματα: Η ανοιχτή τρομοκρατία και ο αυταρχισμός ως μέθοδος αντικοινωνικής δράσης. Η ποινικοποίηση των λαϊκών αγώνων. Ο τραμπούκικος εκβιασμός. Η αγοραία ύβρη ως στοιχείο της "πολιτικής" αντιπαράθεσης των εξουσιαστών με τον αγωνιζόμενο λαό. Η ευτέλεια του ρουσφετιού και η λασπολογία ως "όπλα" για τη διάσπαση της κοινωνίας. Η "πολιτική" πρακτική της εισαγωγής του γενιτσαρισμού ενάντια στο λαϊκό κίνημα.

Δεύτερον, οι ηττημένοι είναι εύκολο να αναγνωριστούν στο πρόσωπο εκείνων που μέχρι τώρα μιλούσαν για το "όραμά" τους περί "ισχυρής και ισότιμης Ελλάδας". Οι αγρότες απέδειξαν τα κάλπικα λόγια τους. Ολες αυτές τις μέρες, στη θέση των δήθεν θιασωτών της "ισχυρής και ισότιμης Ελλάδας" εμφανίστηκε η μαριονέτα των Βρυξελλών. Η μαριονέτα που σε κάθε λαϊκό αίτημα απαντούσε: Δεν μπορώ να ικανοποιήσω τα δίκαια αιτήματα γιατί δεν μπορώ και δε θέλω να παραβώ τα πλαίσια που μου έχει ορίσει η ΕΕ.

Τρίτον, ο αγροτικός ξεσηκωμός έγινε αφορμή για να φανερωθεί η ουσιαστική αλήθεια πίσω από τις φαμφάρες περί "ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης". Σε τέτοιο βαθμό ώστε οι φαμφαρόνοι, τόσο κυνικοί όσο και πανικόβλητοι, να ομολογούν ότι το "αναπτυξιακό" και "κοινωνικό" τους πρότυπο περνά μέσα από την εξόντωση του 50% των αγροτών που από τις 900.000 πρέπει να μειωθούν στις 450.000. Δηλώσεις και ομολογίες που τους ξέφυγαν μεσούντων των κινητοποιήσεων!

Τέταρτον, στα μπλόκα των αγροτών... ξεχερσώθηκε το παραμύθι της "Κεντροαριστεράς". Μιας "Κεντροαριστεράς" που με έμβλημα τον... Τσουκάτο, τον Κακαουνάκη, το "Νίτρο", τους εισαγγελείς και τις δυνάμεις καταστολής, κέρδισε το βραβείο του πεμπτοφαλαγγίτικου "νταλικιερισμού".

***

Ομως, αν αναγνώριζε κανείς την κυβερνητική ήττα απλώς στα παραπάνω, θα ήταν επιεικής. Η ουσιαστική ήττα της κυβέρνησης Σημίτη βρίσκεται αλλού. Βρίσκεται εκεί ακριβώς που ανθεί η νίκη του αγροτικού αγώνα και συνολικά του λαϊκού κινήματος.

Βρίσκεται στη σφυρηλάτηση πάνω στις εθνικές οδούς του μεγαλείου της λαϊκής ενότητας, που οι μηχανισμοί του "διαίρει και βασίλευε" δεν μπόρεσαν να αγγίξουν παρά τις λυσσαλέες μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν.
Στην αποφασιστικότητα που επέδειξε ο αγώνας των αγροτών κόντρα σε όλους τους "θεσμικούς" και "παραθεσμικούς" μοχλούς της παράδοσής του στην ταξική συναίνεση.
Στη μαχητικότητα που εκφράστηκε μέσα από τη συγκεκριμένη μορφή πάλης που ακολουθήθηκε και η οποία - κόντρα στους βιομηχάνους και τους υπόλοιπους "συνταγματικά" ελεύθερους να "αποκλείουν" τη ζωή του τόπου στα θησαυροφυλάκιά τους - έκανε τη φωνή των αγροτών να ακουστεί σε όλη την Ευρώπη.
Στην αλληλεγγύη που βρήκε αυτός ο αγώνας, ο αγώνας της αξιοπρέπειας και του δίκιου, από τους εργαζόμενους και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα.

Στα παραπάνω βρίσκεται η ήττα της κυβέρνησης. Δηλαδή, σε όλα αυτά, πάνω στα οποία μπορεί να πατήσει (και θα πατήσει), όχι μόνο το κίνημα των αγροτών, αλλά όλο το λαϊκό κίνημα μέχρι την οριστική νίκη του.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ