"Επαψε να υφίσταται... "

"Η Ενωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών ως υποκείμενο του διεθνούς πολιτικού δικαίου και γεωπολιτική πραγματικότητα έπαψε να υφίσταται", αυτό αναφερόταν στην απόφαση των "τριών". Αυτή η τερατώδικη διατύπωση "γεννήθηκε στη λόχμη του Μπελοβέζσκ", όπως παραδέχεται ένας από τους τρεις "λοχμηστές", ο Στανισλάβ Σουσκέβιτς στον "Μονόλογο για τη λόχμη", που δημοσιεύτηκε στο "επετειακό" τεύχος του περιοδικού "Ογκονιόκ". Τότε, όμως, πριν από πέντε χρόνια, "δεν είχε την αίσθηση του μεγαλείου της στιγμής". Οπως φαίνεται, η αίσθηση αυτή του ήρθε έπειτα από χρόνια, όταν η κατακομματιασμένη χώρα πνίγηκε στο αίμα των διεθνικών συγκρούσεων και των αδελφοκτόνων πολέμων, όταν χιλιάδες πολίτες έχασαν άδικα τη ζωή τους, όταν οι ζημιές, οι καταστροφές, οι δολοφονίες πολιτών μέρα μεσημέρι στις εισόδους των σπιτιών τους, ο ορμητικά αυξανόμενος αριθμός δολοφονιών, καθώς και η διαφθορά, η πορνεία, τα ναρκωτικά, η μαζική εξαθλίωση, τα εκατομμύρια πρόσφυγες, ανέργων και ξεσπιτωμένων, η καταστροφική κατάσταση της οικονομίας, της επιστήμης, του πολιτισμού, η τραγική κατάσταση των παιδιών και γέρων έχουν γίνει κάτι το συνηθισμένο στην καθημερινή ζωή, όταν επέστρεψαν οι αρρώστιες που είχαν από χρόνια εξαφανιστεί στη Σοβιετική Ενωση. Τώρα, που αυτά έχουν γίνει φρικτή πραγματικότητα, αυτοί, πρέπει να υποθέσουμε, θα συνειδητοποιήσουν ακόμα περισσότερο το "μεγαλείο" του μαύρου έργου των χεριών τους.

Μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, αυτά τα γεράκια πέταξαν στο Μινσκ. "Τότε ο Κραβτσιούκ και ο Γιέλτσιν δεν είχαν φιλικές σχέσεις. Γι' αυτό και στη Βίσκουλι πέταξαν σε διαφορετικά αεροπλάνα. Εγώ συνόδεψα τον Γιέλτσιν και ο Σουσκέβιτς τον Κραβτσιούκ. Πριν απ' όλα έπρεπε να τους συμφιλιώσουμε", θυμάται ο πρώην πρωθυπουργός της ΣΣΔ Λευκορωσίας Βιατσεσλάβ Κέμπιτς. Προφανώς, αφού σκότωσαν τη χώρα και την κομμάτιασαν σε πριγκιπάτα και χανάτα, τα βρήκαν μεταξύ τους.

"Το βράδυ καθίσαμε να εργαστούμε οι τρεις: Γιέλτσιν, Κραβτσιούκ και εγώ", συνεχίζει το "Μονόλογό" του ο Σουσκέβιτς. "Οι τρεις μας, όμως, συμφωνήσαμε ότι στο εξής να συμμετάσχουν στη δουλιά ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας Φοκίν, ο πρωθυπουργός της Λευκορωσίας Κέμπιτς και ο Μπούρμπουλις. Και μέχρι τη λήξη της συνάντησης εργαστήκαμε πλέον με αυτή τη σύνθεση". "Εργάστηκαν"... Μ' αυτή την ωραία λέξη αποκαλεί ο Σουσκέβιτς τις εγκληματικές πράξεις των συνωμοτών, που διαμέλισαν με τη συμφωνία τους την ανυποψίαστη ενιαία χώρα.

Τώρα όλοι αυτοί το 'ριξαν στις αναμνήσεις και τα απομνημονεύματα, αλλά προκαλεί έκπληξη ότι ακόμα και τώρα που χύθηκε τόσο αίμα, ύστερα από τόσες θυσίες και τραγωδίες, πιστεύουν στην ορθότητα της πράξης τους, αν και τους έχουν καταραστεί και τους καταριούνται κάθε μέρα εκατομμύρια άνθρωποι - νεκροί και ζωντανοί.

"Θυμάμαι καλά: Εκεί, στη λόχμη του Μπελοβέζσκ, ένιωσα ξαφνικά κάποια ελευθερία, ένα ξελάφρωμα. Υπογράφοντας αυτή τη συμφωνία, η Ρωσία επέλεγε ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης. Το ζήτημα δεν ήταν ότι από το σώμα της πρώην αυτοκρατορίας αποσπούνταν τα μέρη που είχαν κατακτηθεί και προσαρτηθεί εδώ και εκατονταετίες... Η Ρωσία εισερχόταν στον ειρηνικό, δημοκρατικό, μη αυτοκρατορικό δρόμο ανάπτυξης. Επέλεξε μια νέα οικουμενική στρατηγική. Παραιτήθηκε από την παραδοσιακή μορφή της "κυρίαρχης του μισού κόσμου", από την ένοπλη αντιπαράθεση με τον δυτικό πολιτισμό, από το ρόλο του χωροφύλακα στην επίλυση των εθνικών προβλημάτων", αναφέρει και ο Γιέλτσιν στις "Σημειώσεις ενός Προέδρου".

Πόσο φαρισαϊσμό περιέχουν αυτά τα λόγια! Μα δεν πέρασαν ούτε δύο χρόνια και αυτός βομβάρδισε το Ανώτατο Σοβιέτ της Ρωσίας και ύστερα από άλλον ένα χρόνο θα εξαπολύσει τον αιματηρό πόλεμο στην Τσετσενία, θα χρησιμοποιήσει όλη τη χωροφυλακίστικη πυγμή του όχι τόσο κατά των Τσετσένων αυτονομιστών, όσο κατά του άμαχου πληθυσμού αυτής της Δημοκρατίας και μετέτρεψε τα απειροπόλεμα ρωσικά παιδιά σε κρέας για τα κανόνια, στέλνοντάς τα σε βέβαιο θάνατο. "Με συγχωρείτε, που δε σας προστάτεψα", έχυνε υποκριτικά κροκοδείλια δάκρυα ο Γιέλτσιν στην κηδεία τριών παλικαριών, που έχασαν τη ζωή τους στα γεγονότα του Αυγούστου 1991. Θα θρηνήσει άραγε ποτέ και θα ζητήσει συγνώμη για το θάνατο των εκατοντάδων Ρώσων, που έχασαν τη ζωή τους μετά το καταραμένο Μπελοβέζσκ;..