Στην καρδιά της ανυπεράσπιστης πατρίδας

"Ισως δε θα μπορούσα ως το τέλος να αντιληφθώ και να συνειδητοποιήσω όλο το βάθος της προοπτικής που ξανοιγόταν. Ενιωσα, όμως, με την καρδιά: Οι μεγάλες αποφάσεις πρέπει να παίρνονται εύκολα", θυμάται ο Γιέλτσιν. Και αυτοί τις έπαιρναν. Μαζί και εσωτερικώς.

"Καταπιαστήκαμε με τη δουλιά μετά το πρωινό. Σε ό,τι αφορά τα οινοπνευματώδη, κατά τη διάρκεια της δουλιάς πάνω στη συμφωνία, λες και κρατούσα τιμόνι, και οι υπόλοιποι συμπεριφέρονταν σχεδόν κατά τον ίδιο τρόπο. Μόνο όταν με δυσκολία κατορθώναμε να βρούμε την αποδεκτά απ' όλους διατύπωση, επιτρέπαμε στον εαυτό μας να πάρουμε λιγάκι καλούτσικο κονιακάκι", με φανερή μετριοφροσύνη μιλάει ο Σουσκέβιτς στον "Μονόλογό" του. Ετσι, λοιπόν, με συνοδεία "το καλούτσικο κονιακάκι" έμπηξαν το προδοτικό μαχαίρι στην καρδιά της ανυπεράσπιστης Πατρίδας.

"Μπόρεσα να χαλαρώσω μόλις αργά το βράδυ, μετά την υπογραφή, μπροστά στις κάμερες, όταν ένιωσα ότι αυτό που μπόρεσα το έκανα ήδη". Μα τότε δε χαλάρωσε μόνο ο Σουσκέβιτς, αλλά και όλοι οι μετέχοντες στη συνωμοσία. Να τι λέει σχετικά μ' αυτό ο Κέμπιτς στο "Ογκονιόκ": "Κατά τη διάρκεια της σύνταξης της Συμφωνίας, όταν κατορθώναμε να διατυπώσουμε μια πολύ δυνατή φράση, μου έλεγαν: "Πήγαινε γέμισε από ένα ποτήρι σαμπάνιας". Δε χρησιμοποιούσαμε δυνατά ποτά, όταν δουλεύαμε. Μόνο μετά, όταν όλα είχαν τελείωσει...". Εδώ το απόσπασμα στο περιοδικό διακόπτεται, αλλά μπορούμε να υποθέσουμε ότι, κρίνοντας από τις ικανότητες και τις ανάγκες (!) τουλάχιστον του Ρώσου Προέδρου, οι "λοχμηστές" τα κοπάνησαν με την καρδιά τους. Ο κρότος των ποτηριών αντήχησε σαν επικήδειο μοιρολόι και πένθιμη καμπάνα σε ολόκληρη τη χώρα "από τη Μόσχα και ως τις απομακρυσμένες περιοχές" και από τότε το μοιρολόι αυτό και η πένθιμη κωδωνοκρουσία δε σταματούν όλα τα χρόνια της πιο μαύρης στην ιστορία τραγωδίας. Καραμπάχ, Νότια Οσετία, Υπερδνειστερία, Τατζικιστάν, Αμπχαζία, Γεωργία, Βόρεια Οσετία, Ινγκουσετία, Τσετσενία, Ρωσία... Ποιος έχει σειρά;..

"Από την ομάδα εργασίας συγκράτησα στη μνήμη τον Σαχράι. Οταν στο επόμενο άρθρο, φτάναμε σε "αδιέξοδο", ο Σαχράι έβγαινε για πέντε - δέκα λεπτά και επέστρεφε με την αποδεκτή διατύπωση... Εξηγούσε τα πάντα λεπτομερώς. Και ξαφνικά είδα έναν τέτοιο... παίκτη", εκφράζει ο Σουσκέβιτς το θαυμασμό του για τον Σαχράι. Στην ουσία, όλοι τους ήταν παίκτες και έπαιζαν το πιο βρώμικο και πρόστυχο παιχνίδι, παίζοντας την τύχη των 300.000.000 σοβιετικού λαού και περιφρονώντας την ιερή θέλησή του. Και τελικά έχασαν τη μεγαλύτερη στην ιστορία της ανθρωπότητας δύναμη...

Μετά την υπογραφή της συμφωνίας το πρώτο που έκανε ο Γιέλτσιν ήταν να τηλεφωνήσει στο νέο "φίλο" του, ακριβέστερα στο αφεντικό του Τζορτζ Μπους, για να του αναφέρει για τη λαμπρή εκτέλεση της επιχείρησης καταστροφής της ΕΣΣΔ. Τώρα είναι αλήθεια, ο Σουσκέβιτς στο "Μονόλογο για τη λόχμη" προσπαθεί να βεβαιώσει ότι ο Γκορμπατσόφ ενημερώθηκε πρώτος. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει την ουσία. Οι "τρεις" έκαναν το μαύρο έργο τους.