Σκληρή μάχη με την κυβέρνηση και τους εφοπλιστές έδωσαν οι ναυτεργάτες κατά τη διάρκεια της 48ωρης απεργίας τους στις 4 και 5 Αυγούστου,απαιτώντας να ανακληθούν τα μέτρα που εξήγγειλε ο υπουργός Εμπορικής ναυτιλίας, ικανοποιώντας τις εφοπλιστικές αξιώσεις για το μαζικό διωγμό των Ελλήνων ναυτεργατών από τα πλοία, τη μετατροπή της ελληνικής σημαίας σε σημαία ευκαιρίας και το ξεθεμελίωμα του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου.Στη διάρκεια του απεργιακού τους αγώνα οι ναυτεργάτες ήρθαν αντιμέτωποι με την τρομοκρατία και τους εκβιασμούς των εφοπλιστών, οι οποίοι δε δίστασαν να εφαρμόσουν ακόμα και πειρατικές μεθόδους, αλλάζοντας στα πλοία τους τη γαλανόλευκη με πανί ευκαιρίας από τη μια στιγμή στην άλλη!

Ομως, δεν ήταν μόνο αυτές οι δυσκολίες που έπρεπε να αποκρούσουν οι ναυτεργάτες κατά την απεργιακή τους κινητοποίηση. Ηταν και η απροκάλυπτα υπονομευτική τακτική της πλειοψηφίας της διοίκησης της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας.Η νόθα πλειοψηφία ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, από την πρώτη στιγμή της απεργίας φρόντισε να δείξει τις πραγματικές της προθέσεις, καθώς ούτε ένας συνδικαλιστής, από αυτούς που αποτελούν την πλειοψηφία, δε συμμετείχε στις αντιπροσωπείες για την περιφρούρηση του αγώνα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα λιμάνια του εσωτερικού της χώρας! Οι "μάσκες έπεσαν" κατά τη δεύτερη μέρα της απεργίας, όταν στη διάρκεια της Εκτελεστικής Επιτροπής η πλειοψηφία, η οποία προφανώς βρισκόταν σε διατεταγμένη αποστολή, ψήφισε τα "κεφάλια μέσα". Αν και ορισμένοι, όπως ο πρόεδρος της Ενωσης Ναυτών Αντώνης Ντελακογιώργος ρίχνοντας "στάχτη στα μάτια" κάτι ψέλλισε για απεργία, χωρίς ωστόσο να καθορίσει το χρόνο της και αυτή μόνο στα... φορτηγά πλοία!

Ολος αυτός ο μηχανισμός που στήθηκε στη διάρκεια της απεργίας από τους εφοπλιστές και από τους νόθους της ΠΝΟ ένα στοιχείο έρχεται να επιβεβαιώσει ότι οι ναυτεργάτες "τραβάνε". Ο απεργιακός αγώνας της περασμένης βδομάδας αποτέλεσε τη συνέχεια μιας σειράς αγωνιστικών κινητοποιήσεων των ναυτεργατών, οι οποίες μάλιστα ανέδειξαν νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά που αποτελούν και αυτά, μετά βέβαια την 10ήμερη μεγαλειώδη απεργία του Γενάρη, πολύτιμη παρακαταθήκη για το ναυτεργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Συγκεκριμένα από τις 3 Ιούνη οι ναυτεργάτες - άνεργοι στην πλειοψηφία τους - αποφασίζουν να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους, δίνοντας τη μάχη για το μεροκάματο. Επί 60 και πλέον μέρες βρίσκονταν συνεχώς στο πεζοδρόμιο, καταφέροντας απανωτά πλήγματα στο δουλεμπορικό κύκλωμα, ένα από τα πλοκάμια του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Ενα κύκλωμα, που αναπτύχθηκε με την ανοχή, αν όχι τη συγκάλυψη, των αρχών και του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας.Το "χέρι του νόμου" δεν είχε τολμήσει να αγγίξει τους δουλέμπορους και τους συνεργάτες τους (αν και πρόκειται - εκτός των άλλων - και για οικονομικό έγκλημα, αφού μιλάμε για διακίνηση τεράστιων ποσών "μαύρου χρήματος"), μέχρι που άρχισε να ξεδιπλώνεται ο αγώνας των ναυτεργατών, οι οποίοι σύνταξαν λίστα με ονόματα δουλεμπόρων και τα έθεσαν στη διάθεση της Δικαιοσύνης.

Από την αρχή του Ιούνη οι ναυτεργάτες έκοβαν έναν έναν τους κρίκους του κυκλώματος. Εκοψαν τις συναλλαγές των ναυτιλιακών πρακτόρων με τις υπηρεσίες του Γραφείου Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας,αποκλείοντας σε καθημερινή βάση τις εισόδους του, ενώ από τις 5 Ιούνη "αλώνιζαν" τους δρόμους γύρω από την Ακτή Μιαούλη, κλείνοντας το ένα πίσω από το άλλο τα γραφεία των δουλεμπόρων ναυτιλιακών πρακτόρων, τα οποία παραμένουν ακόμα κλειστά! Ηταν μια πρωτόγνωρη κινητοποίηση του ναυτεργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, που χτύπησε στο "ψαχνό" μεγάλα συμφέροντα και στην οποία πρωτοστάτησαν ηΠανελλήνια Ενωση Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού και η Πανελλήνια Ενωση Κατωτέρων Πληρωμάτων Μηχανής "Ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ".

Τα κείμενα έγραψε η Αθηνά ΖΥΜΑΡΗ