Οτι ο ελληνικός καπιταλισμός διέρχεται βαθιά, παρατεταμένη και πολύπλευρη κρίση, είναι σήμερα αποδεκτό ακόμα και από αρκετούς υποστηρικτές του. Η σήψη όμως έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό που επίσημοι φορείς της αστικής τάξης της χώρας, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας... να ζητούν ούτε λίγο ούτε πολύ την αναγνώριση του καθεστώτος της "μίζας".

Η ιστορία έχει ως εξής: με αφορμή χτεσινά δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να περιορίσει τις δαπάνες των εξαγωγικών επιχειρήσεων χωρίς δικαιολογητικά (κοινώς "μίζες"), ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εξαγωγέων, εξέδωσε δελτίο Τύπου όπου μεταξύ άλλων αναφέρει ότι αν εφαρμοστεί μια τέτοια απόφαση "... θα πλήξει την εξαγωγική δραστηριότητα ιδιαίτερα στις αναδυόμενες αγορές... " και ότι "το μέτρο αυτό (το καθεστώς της "μίζας", δηλαδή) συνέβαλλε στις ικανοποιητικές επιδόσεις των ελληνικών εξαγωγών, ενώ τυχόν κατάργησή του θα αφαιρούσε κάθε δυνατότητα από τις ελληνικές επιχειρήσεις να αναλάβουν πρωτοβουλίες... ".

Ολοι λίγο - πολύ γνωρίζουμε ότι οι "δουλιές των επιχειρηματιών" δε γίνονται στο φως του ήλιου αλλά υπόγεια. Από το σημείο όμως αυτό, μέχρι την έκδοση διαγγέλματος για την προστασία της... "μίζας", υπάρχει απόσταση. Υπάρχει... άβυσσος που καταδεικνύει ότι "ο επιχειρηματικός κόσμος" έχει πλέον υπερβεί τα εσκαμμένα του θράσους. Δείχνει όμως και κάτι άλλο. Οτι ο κόσμος αυτός βρίσκεται σε περίοδο βαθιάς παρακμής, κάτι που το αποδεικνύει πλέον όχι μόνο ο προφορικός, αλλά και ο γραπτός του λόγος.