Ναι, μπορεί η ρίζα του κακού - σχετικά με τη μεγάλη φαρμακευτική δαπάνη και τις πολύμορφες, βαριές συνέπειές της σε ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία, εργαζόμενους κλπ. - να βρίσκεται στην ασύδοτη, κερδοσκοπική δράση των αντίστοιχων εταιριών και των μεγαλοεισαγωγέων. Ναι, ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκου έχει αχρηστευτεί. Ναι, η κρατική φαρμακοβιομηχανία - ολόκληρα, σύγχρονα εργοστάσια, που κόστισαν δισεκατομμύρια και ποτέ δε λειτούργησαν - έχει πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων. Αλλά, τι να κάνουμε..; Ολ' αυτά - τα προηγούμενα δηλαδή - δε συμβιβάζονται με τους "νόμους της αγοράς", την εύρυθμη λειτουργία της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας" και την εφαρμογή των κοινοτικών οδηγιών και κατευθύνσεων. Γι' αυτό κι ένας δρόμος μάς μένει: η κατανάλωση λιγότερων φαρμάκων κι επόμενα η καθιέρωση της λίστας. Η, αν θέλετε, ν' αρρωσταίνουμε λιγότερο...

Αυτή ήταν η ουσία των όσων είπε προχτές στη Βουλή ο αρμόδιος υφυπουργός, στη διάρκεια της συζήτησης σχετικής ερώτησης του ΚΚΕ. Αυτός είναι ο μονόδρομός τους. Τα πάντα στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου. Ακόμη και το πόσες φορές θα αρρωστήσουμε...