Από τους τακτικούς "προσκεκλημένους", που δίνουν το "παρών" στα Φεστιβάλ και τις εκδηλώσεις της ΚΝΕ,ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας έχει μια ιδιαίτερη σχέση μ' αυτό και το κοινό του:

"Με τον Τσακνή ξεκινήσαμε να παίζουμε στα πρώτα Φεστιβάλ της ΚΝΕ και στα μεταγενέστερα, αυτά που κέρδιζαν σιγά σιγά την παλιά τους αίγλη και μορφή. Συμβάλαμε κι εμείς στη μορφή των Φεστιβάλ και νιώθω ιδιαίτερα περήφανος γι' αυτό.Θα έλεγε κανείς ότι είμαστε συνυφασμένοι με τα Φεστιβάλ της ΚΝΕ.Αλλωστε, υπάρχει μια πολύ καλή σχέση μας με το κοινό τους. Υπάρχει αυτό που "βγαίνει" πάνω και κάτω από τη σκηνή, μια αμοιβαία συμπάθεια και κατανόηση".

"Δε θα μιλήσω αμερόληπτα για την ΚΝΕ",συνεχίζει. "Είναι αλήθεια πως αποτελεί τον μοναδικό ζωντανό οργανισμό που αντιστέκεται, που παλεύει.Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είναι νέοι, σε κάνει να περιμένεις από αυτούς τα πάντα. Αλλωστε, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που αντιστέκονται είναι νέοι".

Η καλή σχέση ανάμεσα στον καλλιτέχνη και το κοινό της νεολαίας, της ΚΝΕ στη συγκεκριμένη περίπτωση, "συμβαίνει" όταν τα "χνότα τους ταιριάζουν".Ο Λ. Μαχαιρίτσας πιστεύει πως "όταν ο καλλιτέχνης δεν είναι εφησυχασμένος, τότε μπορεί να συμβάλει με τη μουσική του, το στίχο, τη στάση ζωής, στην αντεπίθεση της νεολαίας.Οσο υπάρχουν νέοι με διάθεση και ενδιαφέρον να κάνουν κάποια πράγματα, πάντα θα υπάρχουν και καλλιτέχνες με τα ίδια ενδιαφέροντα. Αλλωστε, δεν είναι όλοι οι καλλιτέχνες εντεταλμένοι για την ίδια δουλιά".

Οσο για τη μουσική: "Σ' αυτήν συγχωνεύονται ο πόλεμος, ο αγώνας, η ευχαρίστηση.Αυτή, όπως και όλες οι τέχνεςν είναι "συνισταμένη" των καταστάσεων που επικρατούν, και παρά την εποχή της αποβλάκωσης που ζούμε, υπάρχουν αυτοί που πασχίζουν και αντιστέκονται".