Η Ευρώπη της λιτότητας αλλά και του αγώνα

Μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης εξαντλούν την εφευρετικότητα σύλληψης και "φαντασίας" στο να διατυπώνουν και να επιχειρούν να εφαρμόσουν τα πιο σκληρά μέτρα λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των σκληρών οικονομικών μέτρων είναι η επιχείρηση "Νομισματική Ενωση" που μηχανεύτηκαν πριν από λίγα χρόνια στο Μάαστριχτ προκειμένου να προωθήσουν τους στόχους μιας μικρής (αλλά κυρίαρχης) μερίδας της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας. Τα μέτρα δεν είναι πάντα τα ίδια. Ανάλογα τη χώρα, το επίπεδο ανάπτυξής της και τους στόχους μερίδων της αστικής τάξης της, ποικίλουν σε σύλληψη και ρυθμούς εφαρμογής. Ολα όμως χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι στρέφονται με ιδιαίτερη σκληρότητα κατά των εργαζομένων και των κεκτημένων τους ενώ την ίδια ώρα στρώνουν το χαλί για τη μεγαλύτερη ασυδοσία του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι νιώθοντας πως οι στόχοι της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας σημαίνουν μόνο θυσίες και στερήσεις γι' αυτούς και τις οικογένειές τους, οργανώνονται, αντιστέκονται και αρχίζουν να διεκδικούν ένα άλλο δρόμο. Εκκρεμεί ο συντονισμός μεταξύ τους τόσο για την ανταλλαγή πείρας αλλά και την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ίδιας πηγής, που γεννάει τα μέτρα της στέρησης και της λιτότητας.