Τα κομπιούτερ και τα κομπιουτεράκια του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και όσων ασχολούνται με την κατάρτιση του κρατικού προϋπολογισμού του 1997, έχουν πάρει "φωτιά". Ολοι τους υποστηρίζουν - με επικεφαλής τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου - πως ο κρατικός προϋπολογισμός του 1997 είναι "δύσκολος". Δεν τους βγαίνουν τα νούμερα, όπως επιτάσσει το πρόγραμμα "σύγκλισης", ούτε στα έσοδα, ούτε στις δαπάνες, ούτε στο έλλειμμα. Με δεδομένη όμως την πολιτική βούληση της κυβέρνησης Σημίτη, να εκπληρώσει πάση θυσία τις συγκεκριμένες δεσμεύσεις απέναντι στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών και στο ΣΕΒ, τα σενάρια επιβολής νέων αντιλαϊκών μέτρων δίνουν και παίρνουν.

Σενάρια, για νέες περικοπές των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα.

Σενάρια, για την εισοδηματική πολιτική του 1997, με ονομαστικές αυξήσεις μισθών στο δημόσιο στην καλύτερη περίπτωση 1,5% + 1,5% (μέση ετήσια αύξηση 2,3%) μέχρι μηδενική αύξηση (0% + 0% = 0).

Σενάρια, για γενναίες αυξήσεις στα τιμολόγια του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες κλπ.

Σενάρια, για περισσότερα φορολογικά βάρη...

Με δυο λόγια, σενάρια επί σεναρίων, για την επιβολή σκληρότερης λιτότητας, από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που δεν αυτοαποκαλείται πια "σοσιαλιστική", αλλά "κεντροαριστερή". Στην ουσία πρόκειται για μια αμιγώς συντηρητική και κεντροδεξιά κυβέρνηση, κάτι το οποίο επιβεβαιώνουν και οι εξελίξεις στους κόλπους της ΝΔ...