Η "θυσία" του Μ. Εβερτ | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η "θυσία" του Μ. Εβερτ

Η "τύχη" του Μ. Εβερτ, ανεξάρτητα από τις εξελίξεις στην ηγεσία της ΝΔ τις επόμενες ημέρες, ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένη από την αρχή της εκλογής του στην ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πριν τρία χρόνια.

Ο Μ. Εβερτ υποθήκευσε και ακύρωσε την πορεία προς την εξουσία χάρη της πολιτικής συναίνεσης στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, την οποία με θρησκευτική ευλάβεια, τήρησε μέχρι την προεκλογική περίοδο.

Ηταν βέβαια σαφές από την ανάδειξή του στην ηγεσία της ΝΔ ότι ο Μ. Εβερτ ήταν υποχρεωμένος να κινηθεί αυστηρά μέσα στα πλαίσια των δεσμεύσεων που είχε αναλάβει στους εκπροσώπους της οικονομικής ολιγαρχίας και των ιδιοκτητών των καναλιών.

***

Ο μέχρι προχτές πρόεδρος της ΝΔ είχε αφήσει να εννοηθεί ότι είχε εναποθέσει τις ελπίδες του στη σιδηρά λογική του δικομματισμού, η οποία έως τώρα έσπρωχνε τους δυσαρεστημένους από το κυβερνών κόμμα στον άλλο πόλο του δικομματισμού. Η λογική όμως αυτή υπέστη σοβαρό πλήγμα σε αυτές τις εκλογές, αφού το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποδείχτηκε ανίκανο να εισπράξει τη δυσαρέσκεια από το κυβερνών κόμμα. Μάλιστα - και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο - η ΝΔ παρουσίασε σοβαρές απώλειες προς το ΠΑΣΟΚ. Ενα τμήμα των ψηφοφόρων της ΝΔ - πιθανότατα από το πιο συνειδητοποιημένο ταξικά - αισθάνθηκε ότι εκφράζεται καλύτερα πολιτικά από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΠΑΣΟΚ.

Η ανικανότητα της ΝΔ να εισπράξει τη φθορά από το ΠΑΣΟΚ οφείλεται ακριβώς στη στρατηγική της πολιτικής συναίνεσης που εγκαινίασε ο Μ. Εβερτ, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αφ' ενός θα έχει πολιτικό κόστος σε στενά κομματικό επίπεδο - το οποίο ήλπιζε ότι θα είναι προσωρινό - αλλά από την άλλη προσδοκούσε ότι θα αναγνωριζόταν η συμβολή του στη διασφάλιση των γενικότερων συμφερόντων του συστήματος.

***

Ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο Μ. Εβερτ απέφυγε συστηματικά να υπερασπίσει οποιοδήποτε λαϊκό αίτημα, να στηρίξει οποιαδήποτε διεκδίκηση και αγώνα. Αντίθετα ενθάρρυνε τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ σε πιο σκληρές αντιλαϊκές επιλογές, παρέχοντας πολιτική στήριξη σε αυτές, ενώ στο πλαίσιο της "ενιαίας εθνικής πολιτικής" συμπορεύτηκε με τις κυβερνητικές επιλογές στα θέματα εξωτερικής πολιτικής.

Διατηρούσε όμως αυταπάτες ότι αυτή η στάση του θα εκτιμηθεί δεόντως από τα μεγάλα αφεντικά, πράγμα που αποδείχτηκε ολέθριο, όπως φάνηκε τις τελευταίες εβδομάδες της προεκλογικής εκστρατείας. Τα μεγάλα αφεντικά έχουν την άνεση να αλλάζουν και να "θυσιάζουν" τους "ηγέτες μιας χρήσης", στο βωμό των συμφερόντων τους.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Το ζητούμενο μιας εκλογής (1997-03-25 00:00:00.0)

Βραχυκυκλωμένη στα αδιέξοδά της (1996-11-10 00:00:00.0)

Αμηχανία για την "επόμενη μέρα" της εκλογής (1996-07-02 00:00:00.0)

Κρίση στρατηγικής και όχι προσώπων (1996-04-07 00:00:00.0)

"Αναπροσαρμογή" στη συναίνεση (1995-04-16 00:00:00.0)

Αντιμέτωπος με τον "εαυτό" του ο Μ. Εβερτ (1995-03-12 00:00:00.0)